နာဠပါနဇာတ်

ဧကကနိပါတ် - ၂- သီလဝဂ် -၂၀။ နဠကပါနဇာတ်။ ။ မျောက်ငယ်အပေါင်းဘီလူးဘေးမှ လွတ်မြောက်ရန် ဉာဏ်ဆင်၍ ကျူရိုးဖြင့် ရေသောက်ရအောင် ပြုသော မျောက်မင်း

ကျူပင်ရိုးနွဲ့အဆစ်မဲ့

နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသောမြတ်စွာဘုရားသည် ကောသလတိုင်း၌ ဒေသစာရီ ကြွချီတော်မူရာ နဠကပါနရွာသို့ရောက်၍ နဠကပါနရေကန်အနီး ဆပ်သွားတော၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရဟန်းတို့သည် အပ်ကျည်(အပ်ဘူး) လုပ်ရန်သာမဏေငယ်တို့အား ကျူရိုးတို့ကို ယူစေ၏။ ကျူရိုးတို့မှာ အဆစ်ပိတ် မရှိ၊ အရင်းက အဖျားထိအောင် အခေါင်းပေါက်သည်ကိုမြင်လျှင် မြတ်စွာဘုရားထံ လျှောက်ကြလေ၏။

မြတ်စွာဘုရားသည်“ရဟန်းတို့ ... ကျူရိုးတို့ အရင်းအဖျား တစ်ဆက်တည်း အခေါင်းပေါက်၍ နေခြင်းမှာ ရှေးအခါငါဘုရား၏ သစ္စာဓိဋ္ဌာန်ကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း” ကို မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကိုဆောင်တော်မူသတည်း။

ဘီလူးစိုးစံကျူရေကန်

လွန်လေပြီးသောအခါလူနေနှင့်ဝေးသော ရေကန်တစ်ခု ရှိသတတ်၊ ထိုရေကန်ကို ကျူပင်တို့ ဝန်းရံလျက်ပေါက်နေသည့်အတွက် နဠကပါန ရေကန်ဟု ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ကြ၏။ ထိုရေကန်တွင် သက်ဆင်းသော လူသား၊ငှက် စသော သတ္တဝါတို့ကို စားသောက်နိုင်ရန် ဝေဿဝဏ်နတ်မင်းကြီး ထံမှ အမိန့်ကိုခံယူရရှိကာ အုပ်စိုး၍နေသော ဒကရက္ခိုသ် ရေစောင့်ဘီလူးသည် နေထိုင်လေ၏။

မျောက်မင်းမိန့်ဟဩဝါဒ

ရေကန်အနီးဝယ် သမင်ငယ် မမာဏကိုယ်လုံးရှိသော မျောက်မင်းသည် မျောက်ရှစ်သောင်း ခြံရံကာ နေ၏။ ထို မျောက်မင်းသည်မျောက်အပေါင်းတို့ကို “အမောင်တို့ ... ဤတောဝယ် အဆိပ်ပင်များ ရှိကုန်၏၊ ဒကရက္ခိုသ်စောင့်သောရေကန်များလည်း ရှိကုန်၏၊ သို့အတွက် သင်တို့သည် မစားဖူးသော သစ်သီး၊ သစ်ရွက်နှင့်မသောက်ဖူးသော ရေတို့ကို ငါ့ကို မပန်ကြားဘဲ မစားမသောက်ကြလေနှင့်” ဟု ဩဝါဒပေး၍ထားလေ၏။

တစ်နေ့သ၌မျောက်တို့သည် ရှေးအခါက မရောက်ဖူးသော တော၌ ကျက်စားသွားလာကြလျက် ရေငတ်သဖြင့် ရေကိုရှာလတ်သော် ရေကန်တစ်ခုကို မြင်သော်လည်း သောက်ဖူးသော ရေကန်မဟုတ်သည့် အတွက်မသောက်ဝံ့ကြဘဲ မျောက်မင်းအလာကိုသာ ငံ့မျှော်ကာနေကြကုန်၏။

ဧကန်တိတိဘီလူးရှိ

မျောက်မင်း လာလတ်သော် “အမောင်တို့ ... အဘယ်ကြောင့် ရေကို မသောက်ကြသေးသနည်း” ဟု မေးလျှင် မျောက်များကအရှင်မျောက်မင်း မလာသေး၍ ငံ့ဆိုင်းနေပါကြောင်း လျှောက်ထားကြလေ၏။ မျောက်မင်းလည်း“ကောင်းပြီ” ဟု ရေကန်နားသို့သွးကာ ဆင်ခြင်လတ်သော် ဆင်းသက်သော ခြေရာများကိုသာမြင်ရ၍ တက်သော ခြေရာများကို မမြင်ရသဖြင့် ဤရေကန်မှာ ရေစောင့်ဘီလူး မုချရှိရမည်ဟုဆုံးဖြတ်ကာ “အမောင်တို့ ... ရေမသောက်နှင့် ကြသည်မှာ ကောင်းသည်၊ ဤရေကန်မှာရေစောင့်ဘီလူး ရှိသည်” ဟု ပြောလေ၏။

ဘီလူး၊မျောက်မင်း မေး၊ ဖြေခြင်း

ရေစောင့်ဘီလူးလည်းညိုမည်းသော ဝမ်းဗိုက်၊ ဖြူသော မျက်နှာ၊ နီမြန်းသော လက်ခြေတို့ဖြင့် ဖောက်ပြန်သောအဆင်းကိုပြ၍ ရေထဲမှ ဘွားဘွားပေါ်လာလျက် “အို မျောက်အပေါင်းတို့ ... ရေသောက်ကြကုန်လော့”ဟု တိုက်တွန်းလေ၏။ ထိုအခါ မျောက်မင်းက ရေစောင့်ဘီလူးမှန်း အတတ်သိ၍ -

မေး။ ။အသင် ရေကန်စောင့်ဘီလူး ဒကရက္ခိုသ် မဟုတ်လော။

ဖြေ။ ။ ဟုတ်ပါသည်။

မေး။ ။ အသင် ဘယ်သတ္တဝါတို့ကို စားနိုင်ပါသနည်း။

ဖြေ။ ။ ရေကန်သို့ ဆင်းသက်သော သတ္တဝါတို့ကိုသာ စားနိုင်ပါသည်။မဆင်းသက်သော သတ္တဝါတို့ကို မစားနိုင်ပါ။

အသင် ငါတို့ကို စားနိုင်မည် မဟုတ်

မေး။ ။ အသင်တို့ ရေသောက်ကြမည် မဟုတ်လော။

ဖြေ။ ။ ယခုပဲ သောက်ကြမည်၊ သို့သော်လည်း သင်ပိုင်ဆိုင်ရာ နယ်နိမိတ်သို့ မဆင်းဘဲသောက်ကြမည်။

မေး။ ။ မဆင်းဘဲ ဘယ်လို သောက်ကြမည်နည်း။

ဖြေ။ ။ ငါတို့ ကျူရိုးဖြင့် ကမ်းပေါ်မှနေ၍ သောက်ကြမည်၊ ထိုအခါ အသင်စားခွင့်ရလိမ့်မည် မဟုတ်- ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် ဖြည့်ကျင့် ဆည်းပူးခဲ့သောပါရမီတော်တို့ကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်ပြီးလျှင် “ဤ ကျူပင်နှင့် တကွ ရေကန်ကို ဝန်းရံလျက် ပေါက်နေသော ကျူပင်တို့သည်အရင်းက အဖျားတိုင်အောင် အဆစ်အပိတ် မရှိ တစ်စပ်တည်း အခေါင်းပေါက်စေသတည်း” ဟုသစ္စာဓိဋ္ဌာန်ပြုကာ ပါးစပ်ဖြင့် မှုတ်လေ၏။ ထိုအခါမှစ၍ ရေကန်ကို ဝန်းရံလျက် ပေါက်နေသောကျူပင်တို့သည် မျောက်မင်း၏ သစ္စာဓိဋ္ဌာန်ကြောင့် ဤဘဒ္ဒကမ္ဘာ ကုန်ဆုံးသည်တိုင်အောင်အဆစ်အပိတ်မရှိ တစ်စပ်တည်း အခေါင်းပေါက်ချည်းဖြစ်၍ တည်ကုန်၏။

မျောက်အပေါင်းတို့လည်းကျူရိုးတစ်ချောင်းစီ ယူကြကုန်လျက် ကန်ကို ဝန်းရံပြီးလျှင် ကမ်းနားမှနေ၍ အသီးသီးကျူရိုးတို့ဖြင့် စုပ်ယူကာ ရေကို သောက်ကြကုန်၏။ ရေစောင့်ဘီလူးလည်း မျောက်တစ်ကိုမျှမစားရဘဲ နှလုံးမသာဖြစ်၍ မိမိနေရာသို့ သွားလေ၏။ မျောက်မင်းနှင့် တကွမျောက်အပေါင်းတို့လည်း မိမိတို့နေရာ တောသို့ ဝင်ကြကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည်အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ဒကရက္ခိုသ်သည် - ယခုအခါ ဒေဝဒတ်။

မျောက်မင်း၏ ပရိသတ်သည် - ငါဘုရား ပရိသတ်။

မျောက်မင်းသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ - ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁)နဠကပါန၊ ကန်ရံခ၊ ပေါက်ကြကျူအကုန်။

(၂)မျောက်မင်းမှုတ်လစ်၊ အခေါင်းဖြစ်၊ တည်လစ်ကမ္ဘာကုန်။

နဠကပါနဇာတ်ပြီး၏။