သဗ္ဗမံသလာဘဇာတ်

စတုက္ကနိပါတ် - ၂။ ပုစိမန္ဒဝဂ် -(၃၁၅) သဗ္ဗမံသလာဘီဇာတ်။ ။ မုဆိုး၊ အစ်ကို၊ အဖဟုခေါ်၍ အမဲသား တောင်းသူများသည် စကားအလိုက် ထိုက်သင့်ရုံသာရ၍ အဆွေဟုခေါ်၍ တောင်းသူသာ အမဲသားအားလုံး ရသောအကြောင်း။

အမဲအရသာ သာရိပုတ္တရာ

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် တချို့သောရဟန်းတို့သည် ဝမ်းကျဆေးကို သောက်လေ့ရှိကုန်၏။ ထိုရဟန်းတို့အား အမဲအရသာဆွမ်းဖြင့် အလိုရှိကုန်၏။

သူနာပြုရဟန်းတို့သည် ဆွမ်းခံဝတ်ဖြင့် အမဲအရသာဆွမ်းမရကြကုန်။ ထိုအခါ ရှင်သာရိပုတ္တရာကို လျှောက်ထားကြရာ ရှင်သာရိပုတ္တရာသည် ထိုရဟန်းတို့ကိုခေါ်၍ ဆွမ်းခံသည်ရှိသော် အမဲအရသာဆွမ်းကို သပိတ်ပြည့်အောင် ရကြကုန်၏။ သူနာရဟန်းတို့ကို လှူဒါန်းကြကုန်၏။ သူနာရဟန်းတို့လည်း အမဲအရသာဆွမ်းကို ဘုဉ်းပေးရသဖြင့် ကျန်းမာကုန်၏။

တစ်နေ့သ၌ ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်၌ ရှင်သာရိပုတ္တရာကို အမှီပြု၍ အမဲအရသာ ဆွမ်းရကြောင်းကို စကားစပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရားကြွလာတော်မူ၍ သိတော်မူလျှင် “ရဟန်းတို့ ... သာရိပုတ္တရာသည် ယခုအခါ၌သာ အမဲကို ရသည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း ရဖူးပြီး” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

တောင်းနည်းဖြာဖြာ နည်းယူရာ

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် သူဌေးသားဖြစ်လေ၏။ တစ်နေ့သ၌ မုဆိုးတစ်ယောက်သည် များစွာသော အမဲသားတို့ကိုရလျှင် လှည်းယာဉ်၌ ပြည့်စေ၍ ရောင်းမည်ဟု မြို့သို့လာလေ၏။

ထိုအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌နေသော သူဌေးသားလေးယောက်တို့သည် မြို့မှထွက်၍ တစ်ခုသော ခရီးလမ်းအနီး၌ စုံရုံးကာ မိမိတို့မြင်ဖူးတွေ့ဖူးရာကို ပြောဆိုလျက် နေကုန်၏။ ထိုသူဌေးသား လေးယောက်တို့တွင် သူဌေးသားတစ်ယောက်သည် အမဲသားအပြည့် တင်လာသော လှည်းယာဉ်ကို မြင်လျှင် - ငါအမဲသားရအောင် သွား၍ မုဆိုးထံ တောင်းမည်ဟု ပြောဆိုကာ မုဆိုးထံကပ်၍ “ဟယ် မုဆိုး ... ငါ့အား အမဲသားပေးလော့” ဟု - ဆို၍ တောင်းလေ၏။ ထိုအခါ မုဆိုးသည် -

“အဆွေ ... သင်ကား တောင်းသူဖြစ်လျက် သင်၏စကားသည် ကြမ်းတမ်းလှ၏။ သင်၏စကားသည် အမြှေးနှင့်တူ၏။ သို့အတွက် သင့်အား အမြှေးကိုပေးမည်” –

ဟု ဆို၍ အသားအသွေးမရှိသော အမြှေးကိုပေးလေ၏။

ထိုနောက် သူဌေးသားတစ်ယောက်သည် အမဲသားတောင်းသော သူဌေးသားကို “သင် ဘယ်လိုဆို၍ တောင်းသနည်း” ဟု မေး၏။ “ဟယ်” ဆို၍ တောင်းသည်ဟု ပြန်၍ပြော၏။ ထိုသူဌေးသားသည် “ငါတောင်းဦးမည်” ဟု ပြောဆိုကာ မုဆိုးထံကပ်၍ “အစ်ကိုကြီး ... ငါ့အား အမဲသား ပေးပါ” ဟုဆို၍ တောင်းပြန်၏။ မုဆိုးလည်း -

“အဆွေ ... လောက၌ လူတို့သည် ကိုယ်အင်္ဂါကိုအစွဲပြု၍ အစ်ကိုဟု ခေါ်ဝေါ်ကြ၏။ သင်၏စကားသည် ကိုယ်နှင့်တူ၏။ သို့အတွက် သင့်အား ကိုယ်သားကို ပေးမည်” -

ဟု ဆို၍ ကိုယ်သားကို ပေးလေ၏။ နောက်သူဌေးသား တစ်ယောက်သည် အမဲသားတောင်းသော သူဌေးသားကို “သင်ဘယ်လိုဆို၍ တောင်းသနည်း” ဟု မေး၏။ အစ်ကို ဆို၍ တောင်းသည်ဟု ပြန်၍ပြောပြန်၏။ ထိုသူဌေးသားလည်း “ငါတောင်းဦးမည်” ဟု ပြောဆိုကာ မုဆိုးထံ ကပ်၍ “အဖ ... ငါ့အား အမဲသားပေးပါ” ဟုဆို၍ တောင်းပြန်၏။ မုဆိုးလည်း -

“အဆွေ ... အဖ ဟူသော စကားကိုဆိုသော သားသည် အဖ၏နှလုံးကို တုန်လှုပ်စေ၏။ သင်၏ စကားသည် နှလုံးသားနှင့်တူ၏။ သို့အတွက် သင်အား နှလုံးသားကိုပေးမည်” –

ဟု ဆို၍ နှလုံးသားကို ပေးလေ၏။ နောက်သူဌေးသားတစ်ယောက်သည် အမဲသားတောင်းသော သူဌေးသားကို “သင် ဘယ်လိုဆို၍ တောင်းသနည်း” ဟု မေး၏။ “အဖ ဆို၍ တောင်းသည်” ဟု ပြန်၍ပြော၏။ ထိုသူဌေးသားလည်း “ငါတောင်းဦးမည်” ဟု ပြောဆိုကာ မုဆိုးထံကပ်၍ “အဆွေခင်ပွန်း ... ငါ့အား အမဲသားပေးပါ”ဟု ဆို၍ တောင်းပြန်၏။ မုဆိုးလည်း -

“အဆွေ ... ရွာပင်ဖြစ်သော်လည်း အဆွေခင်ပွန်း မရှိသောရွာကား တောနှင့်တူ၏။ သင်၏စကားသည် ကိုယ်အလုံးစုံနှင့်တူ၏။ သို့အတွက် သင့်အား အမဲသားအလုံးစုံကို ပေးမည်” –

ဟု ဆို၍ လှည်းယာဉ်၌ရှိသော အမဲသား အလုံးစုံကို ပေးလေ၏။ သူဌေးသားလည်း မုဆိုးအား လှည်ယာဉ်ကို အိမ်သို့မောင်းစေ၍ မုဆိုးအား ပေးကမ်း ပူဇော်လေ၏။ မုဆိုး၏ သားမယားကိုလည်း ခေါ်စေ၍ မုဆိုးအလုပ်ကို ပယ်စွန့်စေပြီးလျှင် မိမိ၏ဥစ္စာအလယ်၌ နေစေလျက် စည်းစိမ်ခံစားကာ မုဆိုးနှင့် အဆွေခင်ပွန်းမပျက်ဘဲ အသက်ထက်ဆုံး သင့်တင့်ညီညွတ်စွာ နေလေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ မုဆိုးသည် - ယခုအခါ သာရိပုတ္တရာ။

အလုံးစုံ အမဲသားရသော သူဌေးသားသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) သူဌေးသားများ၊ မုဆိုးအား၊ အသားတောင်းကြရာ။

(၂) ဟယ်-ဆိုသူ့အား၊ အမြှေးထား၊ ကိုယ်သား အစ်ကိုမှာ။

(၃) အဖနှလုံး၊ ဆွေလှည်းလုံး၊ ရထုံးရှုကြပါ။

သဗ္ဗမံသလာဘီဇာတ် ပြီး၏။