သမုဂ္ဂဇာတ်

နဝကနိပါတ် - (၄၃၆) သမုဂ္ဂဇာတ်

ကာမလိုလေ့စိတ်ငြီးငွေ့

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန် ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် မိန်းမကို တောင့်တလျက် သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့သောရဟန်းတပါးကိုအကြောင်းပြု၍ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကိုဆောင်တော်မူသတည်း။

တောကျောင်းအနီး၌ ဒါနောရက္ခိုသ်

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည်ကာမဂုဏ်ကိုပယ်ပြီးလျှင် ဟိမဝန္တာသို့ဝင်၍ ရသေ့ရဟန်းပြုကာ အဘိညာဉ်သမာပတ်ကို ဖြစ်စေလျက်သစ်သီးကြီးငယ်ဖြင့် မျှတကာနေ၏၊ ရသေ့ကျောင်းအနီး၌ တဦးသော ဒါနောရက္ခိုသ်သည်နေလေ၏၊ ထိုဒါနောသည်ရံခါရံခါ ရသေ့ထံဆည်းကပ်၍ တရားနာ၏။

လမ်းခရီးသွားဖမ်း၍ စား

တောအုပ်၌ လာတိုင်းလာတိုင်းသောသူတို့ကို ဖမ်း၍ စားလေ့ရှိ၏၊ အဆင်းအင်္ဂါလက္ခဏာနှင့် ပြည့်စုံလျက် ပစ္စန်တရွာ၌ နေသော မထင်ရှားသော အမျိုးသမီးတယောက်သည် တနေ့သ၌ မိဘတို့ကို ဖူးမြင်၍ ပြန်လာသောအခါ အခြံအရံများနှင့် အတူလာ၏၊ ထိုတောအုပ်သို့ရောက်လျှင် အခြံအရံလူတို့သည်ဒါနောရက္ခိုသ်ကိုမြင်သောအခါ သေဘေးမှကြောက်သဖြင့် ပြေးကြကုန်၏။

မယားချစ်ပုံကြုတ်နှင့်ငုံ

ဒါနောရက္ခိုသ်သည် လူတို့ပြေးကြလျယာဉ်၌ နေသော အမျိုးသမီးကိုမြင်၍ တပ်စွန်းသောစိတ်ရှိရကား မိမိအလိုသို့ ပါအောင်ဆောင်ကာ မယားပြု၍ ထားလေ၏၊ ဆန်,ထောပတ်,ဆီ,ဆား၊ ငါး၊ အမဲ,သစ်သီးကြီးငယ်တို့ကို ယူဆောင်လျက်မယားကိုမွေးပြု၏၊ ထိုမိန်းမကိုစောင့်ရှောက်လိုသဖြင့် တန်ဆာဆင်၍ ကြုတ်၌ ထည့်လျက် ကြုတ်ကိုမျိုး၍ ဝမ်းဗိုက်၌ ထား၏။

ဝိဇ္ဇာဓိုရ်နှစ်ခြိုက်ရေချိုးခိုက်

တနေ့သ၌ ရေချိုးလိုသောကြောင့် ကန်တခုသို့သွား၍ ကြုတ်ကို အန်ပြီးလျှင် ဖွင့်၍ မိန်းမကိုရေချိုးစေ၍ နံ့သာလူးစေလျက် အနည်းငယ် အငွေ့ယူစေတော့ဟု ကြုတ်၏အနီး၌ ထားခဲ့၍ ရေချိုးသွား၏၊ ရေဆိပ်သိုဆင်းပြီးလျှင် မိန်းမကို ယုံကြည်သဖြင့် အနည်းငယ်အဝေးသို့ သွား၍ ချိုးလေ၏။

ထိုအခိုက် ဝါယုပုတ္တဝိဇ္ဇာဓိုရ်သည် သန်လျက်ကို လွယ်ကာ ကောင်းကင်ဖြင့် သွား၏၊ ထိုမိန်းမမြင်လျှင် လက်ရပ်၍ခေါ်၏၊ ဝိဇ္ဇာဓိုရ်သည် လျင်မြန်စွာဆင်းသက်၍ ရှေးဦးစွာ ကြုတ်တွင်း ဝင်လင့်၏၊ ဒါနောရက္ခိုသ်လာသောအခါ မိမိကိုယ်ကိုပြ၍ ကြတ်တွင်းသို့ဝင်ကာ ဝိဇ္ဇာဓိုရ်အပေါ်၌ အိပ်လျက် မိမိအဝတ်ကိုခြုံ၍ နေ၏။

မယားငုံထားဆရာထံသွား

ဒါနောရက္ခိုသ်ရောက်လျှင် ကြုတ်တွင်း၌ မကြည့်ဘဲ မိမိမိန်းမတဦးတည်းသာ ရှိသည်မှတ်ထင်၍ ကြုတ်ကိုမျိုးပြီးလျှင် မိမိနေရာသို့ သွားလတ်သော်ငါကား-ရသေ့ကိုမဖူးမြင်ရသည်မှာ ကြာမြင့်ပြီ၊ ဖူးမြင်ဦးမည်ဟု ကြံစည်လျက် ရသေ့ထံသို့ ဝင်ရန်သွား၏။

ရသေ့လည်း အဝေးမှ လာသော ဒါနောရက္ခိုသ်ကိုမြင်လျှင် -

“အို-လူသုံးယောက်တို့ သင်တိုကား အဘယ်အရပ်မှ လာကြသနည်း၊ သင်တို့လာခြင်းကား ကောင်းသောလာခြင်းတည်း၊ လာ၍ နေရာ၌ ထိုင်ကြလော့၊ သင်တို့အား အနာရောဂါကင်းကြပါ၏လော၊ သင်တို့သည် ငါ့အထံသို့ ကြာမြင့်မှ လာကြကုန်၏”ဟု အဝေးမှပင် နှုတ်ဆက်လေ၏။

ဆရာပြောငြားမေးလျှောက်ထား

ထိုအခါ ဒါနောရက္ခိုသ်သည် ဆရာရသေ့ပြောဆိုသော စကားကိုကြားလျှင် -

“အရှင်ဘုရားယခုအရှင်ဘုရားထံသို့အကျွန်ုပ်တယောက်ထည်းသာလာပါ၏၊ အကျွန်ုပ်အား တစုံတယောက်သော အဖော်မရှိပါ၊ သို့ပါလျက် အို-လူသုံးယောက်တို့ သင်တို့ကား အဘယ်အရပ်မှ လာကြသနည်းဟု ဆိုရာ အရှင်ဘယ်ကိုရည်၍ ဆိုပါသနည်း”-ဟု မကျေမနပ်ဖြစ်၍ မေးလေ၏။

နှုတ်ငုံမယားလင်ငယ်ထား

ထိုအခါရသေ့သည်ဒါနောရက္ခိုသ်အား“ဒါနောရက္ခိုသ် သင့်အားမိန်းမရှိသည်မဟုတ်လော”ဟု မေး၏။ “အရှင်ဘုရားမှန်ပေ၏”ဟု လျှောက်၏။ “ကောင်းပြီနားထောင်လော့”ဟု ဆို၍ -“အို-ဒါနောရက္ခိုသ်သင်ကားတယောက်။

သင်သည် ချစ်လှစွာသောမယားကိုကြုတ်၌ ထည့်ကာမျို၍ ဝမ်းတွင်ထားအပ်၏၊ သင်အခါခပ်သိမ်းစောင့်ရှောက်လို၍ ဝမ်း၌ ထားအပ်သောမယားသည် ဝမ်းတွင်း၌ ပင် ဝါယုပုတ္တဝိဇ္ဇာဓိုရ်နှင့် မွေ့လျော်ပျော်ပါး၍ နေဘိ၏”-ဟု မိမိဉာဏ်ဖြင့် သိမြင်တိုင်း ပြောလေ၏။

ဒါနောအန်ထုတ်လွန်စက်ဆုတ်

ထိုအခါဒါနာရက္ခိုသ်သည် ဝိဇ္ဇာဓိုရ်ကား မာယာများလှ၏၊ အကယ်၍ သန်လျက်ပါငြားအံ့၊ ငါ၏ဝမ်းဗိုက်ကိုခွဲ၍ ထွက်လတံ့ဟု အလွန်ကြောက်ရွံ့သည်ဖြစ်၍ အမြန်ကြုတ်ကို အန်ထုတ်ပြီးလျှင် ရှေ့တွင်ထားလေ၏၊ ကြုတ်ကိုဖွင့်လျှင် ဝိဇ္ဇာမိုရ်သည် မန္တန်ကိုမန်းမှုတ်၍ သန်လျက်ကိုကိုင်ကာ ကောင်းကင်သို့ ပျံတက်လေ၏။

ဒါနောရက္ခိုသ်သည် ဝိဇ္ဇာဓိုရ်ကိုမြင်လျှင် ရသေ့အား အလွန်နှစ်သက်ကြည်ညိုလှသဖြင့်-

“အရှင်ဘုရားခြိုးခြံသော အကျင့်ရှိသော အရှင်ဘုရားသည် ဤအကြောင်းကို ကောင်းစွာမြင်အပ်ပေ၏၊ မိန်းမအလိုသို့ လိုက်သောသူတို့သည်ယုတ်မာကုန်၏၊ အကျွန်ုပ်သည် မိန်းမတို့ကို အသက်ကဲ့သိုဝမ်းတွင်း၌ ထား၍ စောင့်ရှောက်အပ်၏။ အကျွန်ုပ်၌ ပြစ်မှား၍ ယောက်ျားတပါးနှင့် မွေ့လျော်ဘိ၏”။

မိန်းမချစ်ခင်အပြစ်မြင်

“တော၌ နေသောရသေ့သည်မီးကို လုပ်ကျွေးသကဲ့သို့ အကျွန်ုပ်သည်မိန်းမကို နေ့ညတို့၌ လုပ်ကျွေး၏၊ မိန်းမသည် တရားကိုလွန်၍ တရားမဟုတ်သည်ကိုကျင့်ဘိ၏၊ မိန်းမတို့နှင့် ပေါင်းဘော်ခြင်းကိုမပြုအပ်”

“အကျွန်ုပ်သည်ယုတ်မာ၍ ကိုယ်နှုတ်နှလုံး မစောင့်ရှောက်သော မိန်းမကိုဤမိန်းမကား ငါ့ဝမ်းတွင်း၌ တည်၏ဟူ၍ မှတ်ထင်မိ၏၊ ထိုမိန်းမသည် တရားကိုလွန်၍ တရားမဟုတ်သည်ကို ကျင့်ဘိ၏၊ မိန်းမတို့နှင့် ပေါင်းတော်ခြင်းကို မပြုအပ်”

ကြုတ်ငုံထားလျက်ကျင့်ဖောက်ဖျက်

“အကျွန်ုပ်သည်ကောင်းစွာ စောင့်ရှောက်ခြင်းကို ပြုအပ်ပေပြီဟုပညာရှိသည် အဘယ်သို့ အကျွမ်းဝင်ရာအံ့နည်း၊ ဤမာတုဂါမ၌ တဘန်စောင့်ရှောက်ခြင်းသည် များစွာဆန်းကျယ်၏၊ အမှန်ကား မိန်းမတို့သည် သမုဒ္ဒရာ၌ ဗလဝမုခဝဲနှင့် တူကုန်၏၊ မေ့လျော့သောသူသည် ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ရ၏။

ထိုကြောင့် ပညာရှိတို့သည် မိန်းမတို့နှင့် ကင်း၍ ကျင့်ကုန်၏ ပညာရှိတို့သည် ချမ်းသာကုန်၏၊ စိုးရိမ်ကင်းကုန်၏၊ မွန်မြတ်ငြိမ်သက်သော ဈာန်ချမ်းသာကို တောင့်တသော သူသည်မိန်းမတို့နှင့် ပေါင်းဖော်ခြင်းကိုမပြုရာ”-ဟုမိန်းမတို့ အပြစ်ကို ဆိုကာ ရသေ့၏ ခြေတို့ကို ရှိခိုး၍ -

မိန်းမကျင့်ပျက် စောင့်ရှောက်ခက်

“အရှင်ဘုရားအရှင်ဘုရားတို့ကို မှီ၍ အကျွန်ုပ်သည် အသက်ကိုရအပ်၏။ ဤမိန်းမယုတ်သည် အကျွန်ုပ်အား ဝိဇ္ဇာဓိုရ်ကို သတ်စေ၏”ဟု ပြောဆိုကာရသေ့အား ချီးကျူးလေ၏။

ရသေ့သည် ဒါနောရက္ခိုသ်ကို တရားဟော၍ ၍ မိန်းမအား တစုံတရာအပြစ်မပြုလင့်၊ သီလကိုသာ စောင့်ရှောက်လော့ဟု ဆုံးမပြီးလျှင် ပဉ္စသီလ၌ တည်စေ၏၊ ဒါနောရက္ခိုက်သည်“ငါးကားဝမ်းဖြင့် လွယ်၍ စောင့်ရှောက်ပါလျက် မိန်းမကိုစောင့်ရှောက်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်၊ အခြားသူတို့ကား အဘယ်မှာ တတ်နိုင်ကုန်အံ့နည်း”ဟု မိန်းမကိုလွှတ်လိုက်၍ မိမိနေရာတောသို့သွားလေ၏။

ဤဒေသနာတော်ကိုဆောင်၍ သစ္စာကိုပြသည်၏ အဆုံး၌ ငြီးငွေ့သောရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်ပစ္စုပ္ပန်နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်-

ရဟန်းတို့-

ထိုအခါဒိဗ္ဗစက္ခုရသေ့သည်-ယခုအခါဘုရားဖြစ်လာပြီ-

ဟုဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁)ဗလဝါမုခ ဝဲတမျှ မိန်းမဓမ္မတာ။

(၂)ဝမ်းတွင်းမှာထား စောင့်ရှောက်ငြား လွဲမှားကျင့်သည်သာ။

(၃)မိန်းမနှင့်ကင်း ချမ်းသာခြင်း ကင်း၏စိုးရိမ်မှာ။

(၄)ဈာန်အဘိညာဉ် တောင့်တလျှင် ရှောင်ကြဉ်ဝေးဝေးခါ။

သမုဂ္ဂဇာတ်ပြီး၏။