သုနခဇာတ်

ဒုကနိပါတ် - ၁၀။ သိင်္ဂါလဝဂ် -(၂၄၂) သုနခဇာတ်။ ။ မိမိအား ချည်နှောင်ထားသောကြိုးကို ကိုက်ဖြတ်၍ လွတ်မြောက်အောင် ကြံဆောင်ထွက်ပြေးတတ်သော ခွေးလိမ္မာအကြောင်း။

လွတ်မြောက်ဖွဲ့နှောင် ခွေးကြံဆောင်

နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် နေရာဇရပ်တစ်ခုဝယ် ရေခပ်သောက်သူတို့သည် မွေးပြီးစ ခွေးငယ်တစ်ကောင်ကိုယူကာ အစာကျွေး၍ မွေးမြူထားကြကုန်၏။ ထိုခွေးသည် နောက်အဖို့၌ ဆူဖြိုးသော ကိုယ်ရှိ၏။

တစ်နေ့သ၌ ရွာနေ ယောကျ်ားတို့သည် ထိုဇရပ်သို့ လာ၍ ခွေးကိုမြင်လျှင် လိုချင်ကြသဖြင့် ရေခပ်သောသူတို့အား အပေါ်ရုံပုဆိုးနှင့် အသပြာတို့ကိုပေးပြီးလျှင် ကြိုးဖြင့်ချည်ကာ တောက်ဖွဲ့၍ ယူသွားကြကုန်၏။ ထိုခွေးသည် ယူဆောင်သွားသောအခါ မြည်တွန်ခြင်းကိုမပြုဘဲ ပေးသမျှအစာကို စား၍ နောက်မှလိုက်၏။

ယောကျ်ားတို့သည် ဤခွေးကား ယခုအခါ ငါတို့နှင့် အကျွမ်းဝင်လေပြီဟု မှတ်ထင်ကာ တောက်ကို ဖြေကြ၏။ ခွေးသည် တောက်ကိုဖြေ၍ လွှတ်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် တစ်ဟုန်တည်း ပြေးလွှားကာ မိမိနေမြဲတိုင်း ဇရပ်သို့ ပြန်လာ၏။ ရဟန်းတို့သည် ပြန်လာသော ခွေးကိုမြင်လျှင် ထိုခွေး ပြုလုပ်ပုံအခြင်းအရာကိုသိ၍ ညချမ်းသောအခါ တရားသဘင်ဝယ် စကားစပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြစဉ် မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူ၍ သိတော်မူလျှင် “ရဟန်းတို့ ... ဤခွေးသည် ယခုအခါ၌သာလျှင် အနှောင်အဖွဲ့မှ လွတ်စေခြင်း၌ လိမ္မာသည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း လိမ္မာဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

ခွေးလိမ္မာမူ ဝယ်၍ယူ

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ကာသိတိုင်းဝယ် စည်းစိမ်ဥစ္စာနှင့် ကြွယ်ဝသော အမျိုးတစ်ဦး၌ဖြစ်၍ အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် အိမ်ရာထောင်ကာ နေလေ၏။

ထိုအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် လူတစ်ယောက်အား ဆူဖြိုးသော ခွေးတစ်ကောင်သည် ရှိလေ၏။ ရွားသားတစ်ယောက်သည် ဗာရာဏသီပြည်သို့လာ၍ ထိုခွေးကိုမြင်လျှင် လိုချင်သဖြင့် ခွေးရှင်ယောကျ်ားအား အပေါ်ရုံ ပုဆိုးနှင့် အသပြာကိုပေး၍ ခွေးကိုယူကာ သားရေလွန်ဖြင့်ချည်၍ လွန်စွန်းကိုကိုင်ကာ သွားလေ၏။ တောအဝင်ဝ ဇရပ်တစ်ခုသို့ရောက်လျှင် ခွေးကိုချည်၍ အိပ်ပျော်လေ၏။

အလောင်းတော် ဉာဏ်ပေး လွတ်မြောက်ရေး

ထိုအခါ ဘုရားအလောင်းသည် တစ်စုံတစ်ခုသော ပြုဖွယ်ကိစ္စဖြင့် တောအဝင်ဝသို့ ရောက်၍ ချည်ထားသော ခွေးကိုမြင်လျှင် -

“ဟယ် - ခွေး ... ချည်ထားသော သားရေလွန်ကို အစားဘဲနေသည်မှာ မိုက်လေစွတကား၊ သားရေလွန်ကို ဝအောင်စားကာ အနှောင်အဖွဲ့မှလွတ်၍ မိမိနေရာအရပ်သို့ ပြေးလေလော့” –

ဟု ခွေးကို ပြောလေ၏။ ထိုစကားကိုကြားလျှင် ခွေးသည်

“အရှင် ... အရှင်ပြောသော စကားအတိုင်း အကျွန်ုပ်စိတ်မှာ ဆောက်တည်ထားပါ၏။ သို့သော်လည်း လူအလုံစုံတို့ အိပ်ပါစေဦး၊ အိပ်သောအခါ သားရေလွန်စား၍ ပြေးသွားမည်ဟု ဆိုင်းငံ့နေပါ၏” ဟု အကြောင်းကို ပြောကြားလေ၏။ ခွေးသည် ထိုသို့ပြောကြားပြီးလျှင် လူအများ အိပ်ပျော်သည်ရှိသော် သားရေလွန်ကိုစား၍ ဝသောအခါ ပြေး၍ မိမိအရှင်အိမ်သို့ သွားလေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ခွေးသည် - ယခုအခါ ခွေး။

ပညာရှိယောကျ်ားသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) နှောင်ဖွဲ့တွေ့ဘိ၊ ပညာရှိ၊ ခါသိကြိုးစားလေ။

(၂) အခါသိက၊ ချမ်းသာရ၊ မုချလွတ်မြဲပေ။

သုနခဇာတ် ပြီး၏။