ဟိရိဇာတ်

ပဉ္စကနိပါတ် - ၂။ ဝဏ္ဏာရောဟဝဂ် -(၃၆၃) - ဟိရိဇာတ် အရှက်မရှိသော အဆွေခင်ပွန်းသည် စက်ဆုပ်ဖွယ်ရှိ၏ စသည်ဖြင့် အဆွေခင်ပွန်းကောင်းကို ညွန်ကြားသော ဗာရာဏသီသူဌေး အကြောင်း။

ကျေးဇူးမသိလတ် ပျက်စီးတတ်

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် အနာထပိဏ်သူဌေး၏ အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်သော ပစ္စန္တရာဇ်သူဌေးကို အကြောင်းပြု၍ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ ။ [ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု၊ အတိတ်ဝတ္ထုတို့သည် ဧကကနိပါတ် နဝမဝဂ်အဆုံး ဇာတ်နှင့် တူကုန်ပြီ။ ]

ကျေးဇူးတုံ့လတ် မိတ်ဆွေမြတ်

ဤဟိရိဇာတ်၌ ကား ပစ္စန္တရာဇ်သူဌေး၏ လူတို့သည် ဥစ္စာပစ္စည်း အလုံးစုံကို အလုအယက် ခံကြရကုန်၍ ဗာရာဏသီပြည်မှ ထွက်ပြေးကြရကုန်၏ဟု ဗာရာဏသီသူဌးအား ကြားလျှောက်ကုန်သည်ရှိသော် ဗာရာဏီသိသူဌေးသည် မိမိထံသို့လာသောသူတို့အား ပြုအပ်သောကျေးဇူးကို တစ်ဖန်ပြန်၍ မပြုသောသူတို့မည်သည်ကား ကျေးဇူးတုံ့ပြုတတ်သော သူတို့ကို မရကုန်သည်သာတည်းဟု ပြောဆိုပြီး၍ -

“အချင်းတို့ … ရှက်ခြင်းကိုလွန်၍ အဆွေခင်ပွန်း အဖြစ်ကို စက်ဆုပ်အပ်သည်ဖြစ်၍ ငါကား သင်၏ အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်၏ဟု စကားမျှကိုသာ ပြောဆိုလျက် မြတ်သော အမှုကိစ္စတို့ကို အပြုသောသူကို ဤသူကား ငါ၏အဆွေခင်ပွန်းမဟုတ်ဟု သိရာ၏။

ပြုလုပ်သော အမှုကိုသာ ပြောဆိုရာ၏။ မပြုလုပ်သော အမှုကို မပြောဆိုရာ၊ ပြောဆိုပါလျက် မပြုလုပ်သောသူကို ပညာရှိတို့ သိကြကုန်၏။

အခါခပ်သိမ်း မမေ့မလျော့သော သတိရှိသည်ဖြစ်၍ အဆွေခင်ပွန်း ပျက်စီးခြင်းကို အလိုမရှိသောသူ၊ အဆွေခင်ပွန်း ပျက်စီးခြင်းကို ရွံရှာသောသူ၊ အဆွေခင်ပွန်း ပျက်စီးခြင်းအကြောင်းကို အစဉ် ရှုသောသူတို့သာ အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်၏။ ”

မိတ်ဆွေကျင့်မြတ် ကူညီအပ်

“သားသည် အမိ၏ရင်ခွင်၌ ရွံရှာခြင်းကင်းလျက် နေသကဲ့သို့ ရွံရှာခြင်းကင်းလျက်နေသောသူ၊ သူတစ်ပါးတို့ကြောင့် မကွဲပြားသောသူသည်သာ စင်စစ် အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်၏”။

“အကျိုးအာနိသင်ကိုမြင်၍ ယောကျ်ားတို့ ရွက်ဆောင်အပ်သောတာဝန်ကို ရွက်ဆောင်သောသူသည် ဝမ်းမြောက်ခြင်းကို ပြုတတ်သော အကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ချီးမွမ်းခြင်းကို ဆောင်တတ်သော ချမ်းသာကို လည်းကောင်း တိုးပွားစေ၏။ ပဝိဝေကကိုမှီ၍ ဖြစ်သော ဝမ်းမြောက်ခြင်း အရသာကို လည်းကောင်း၊ ကိလေသာငြိမ်းခြင်း၏ အစွမ်းဖြင့် ရအပ်သော ဝမ်းမြောက်ခြင်း အရသာကို လည်းကောင်း၊ ဓမ္မပီတိဟု ဆိုအပ်သော ဝိမုတ္တိအရသာကို လည်းကောင်းသောသူသည် ကိလေသာ ပူပန်ခြင်းမရှိ၊ အကုသိုလ်လည်းမရှိ” –

ဟု ယုတ်မာသော အဆွေခင်ပွန်းနှင့် ပေါင်းဖော်ခြင်းကြောင့် ထိတ်လန့်ခြင်းဖြစ်၍ ပဝိဝေက၏ အစွမ်းဖြင့် အမြိုက်နိဗ္ဗာန်သို့ ရောက်စေပြီးလျှင် ဒေသနာတော်၏ အထွက်ကို ယူကာ ပြောဆိုဆုံးမလေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ဗာရာဏသီသူဌေးသည် - ယခုအခါ ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) ခင်ပွန်းဖြစ်ရန်၊ စက်ဆုပ်ပြန်၊ ကျော်လွန်အရှက်ကို။

(၂) စကားကောင်းနှုတ်၊ မှုမလုပ်၊ မဟုတ်ခင်ပွန်းဆို။

(၃) မပျက်လိုမှု၊ ရွံရှာမှု၊ ကြောင်းရှုခင်ပွန်းဆို။

(၄) ရွံရှာကင်းလစ်၊ ပေါင်းသင်းလစ်၊ စင်စစ်ခင်ပွန်းဆို။

ဟိရိဇာတ် ပြီး၏။