စဉ် သာသနာနှစ် တည်နေရာ ဦးဆောင်သူ ဒါယကာမင်း သံဃာဦးရေ ကြာမြင့်ချိန် အကြောင်းအရင်း
ဘုရားပရိနိဗ္ဗာန်ပြုပြီး ၃ လ နှင့် ၄ ရက် ရာဇဂြိုလ်ပြည် ဝေဘာရတောင် သတ္တပဏ္ဏိလိုဏ်ဂူ အရှင်မဟာကဿပမထေရ်
အရှင်ဥပါလိ
အရှင်အာနန္ဒာ
အဇာတသတ်မင်း ရဟန္တာပေါင်း ၅၀ဝ ၇ လ သုဘဒ္ဒဟုခေါ်သော ရဟန်းသည် ဘုရားရှင် ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုသည်နှင့် လွတ်လပ်ပြီဆိုပြီး ကြွေးကြော်ကာ သာသနာအား ညှိုးနွမ်းအောင် ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်း
၁၀ဝ နှစ် ဝေသာလီပြည်၊ ဝါဠုကာရာမကျောင်း အရှင်ယသမထေရ်
အရှင်ရေဝတ
အရှင်သဗ္ဗကာမိ
ကာလာသောကမင်း ရဟန္တာပေါင်း ၇၀ဝ ၈ လ ဝဇ္ဇီတိုင်းသားရဟန်းများ (ဒေဝဒတ်၏တပည့်များ)မှ အဓမ္မဝတ္ထု (၁၀)ပါးကို တောင်းဆိုခဲ့ကြခြင်း
၂၃၅ နှစ် ပါဋလိပုတ်ပြည် အသောကာရုံကျောင်း အရှင်မဟာမောဂ္ဂလိပုတ္တိဿမထေရ် သီရိဓမ္မာသောကမင်း ရဟန္တာပေါင်း ၁၀ဝ၀ ၉ လ ပါဋလိပုတ်ပြည်တွင် မိစ္ဆာအယူရှိသော ရဟန်းအတု ၆၀ဝ၀ဝ ကျော်အထိ သာသနာအတွင်း အယောင်ဆောင်ပြီး ဝင်ရောက်လာကြခြင်း
၄၅၀ နှစ် သီဟိုဠ်နိုင်ငံ မလယဇနပုဒ် အလောကလိုဏ်ဂူ အရှင်မဟာဓမ္မရက္ခိတမထေရ် ဝဋ္ဋဂါမဏိမင်း ရဟန္တာပေါင်း ၅၀ဝ တစ်နှစ် သီဟိုဠ်နိုင်ငံသို့ သာသနာကူးပြောင်းလာခဲ့ရာတွင် အငတ်ဘေးနှင့် သူပုန်ဘေးကြီး ၁၂ နှစ်ကြာ ကျရောက်ခဲ့ရသဖြင့် သံဃာအစစ်များ ဒုက္ခရောက်ခဲ့ကြခြင်း
၂၄၁၅ နှစ် မြန်မာနိုင်ငံမန္တလေးမြို့၊ ရတနာပုံနေပြည်တော် အရှင်ဇာဂရမထေရ် မင်းတုန်းမင်း ရိုး⁠ရိုးရဟန်းပေါင်း ၂၄၀ဝ နှုတ်ဖြင့် ၅ လ ၃ ရက်
ကျောက်ထက်တင် ၇ နှစ် ၆ လ ၁၄ ရက်
စတုတ္ထနှင့်ပဉ္စမအကြိမ်ကြားတွင် နှစ်ပေါင်း ၂၀ဝ၀ ခန့် ကြာမြင့်ခဲ့သည့်အတွက် ပေရွက်ပေါ်တင်ထားမှုသည် ရာသီဥတုနှင့် ပိုးမွှားအန္တရာယ်တို့ကြောင့် ကြာရှည်ခံနိုင်မှုမရှိခြင်း၊ မူကွဲများဖြစ်ပေါ်လာခြင်း
၂၄၉၈ နှစ် မြန်မာနိုင်ငံရန်ကုန်မြို့၊ ကမ္ဘာအေးကုန်းမြေ၊ မဟာပါသဏလိုဏ်ဂူတော် ညောင်ရမ်းဆရာတော် အရှင်ရေဝတ၊
မဟာစည်ဆရာတော် အရှင်သောဘဏ၊
မင်းကွန်းဆရာတော် အရှင်ဝိစိတ္တသာရာဘိဝံသ
ဦးနု ရိုး⁠ရိုးရဟန်းပေါင်း ၂၅၀ဝ သာသနာထွန်းကားရာ မြန်မာနိုင်ငံသည် တစ်ပါးသော ဘာသာဝင်တို့၏ သူ့ကျွန်ဘဝရောက်ခဲ့ပြီး နှစ်(၁၀ဝ)ခန့် သာသနာညှိုးနွမ်းမှုခဲ့ခြင်း