အာရာမဒူသကဇာတ်

(၂)ဇာတ် ရှိပါသည်။ ဧကကနိပါတ် - ၅။ အတ္ထကာမဝဂ် -၄၆- အာရာမဒူသကဇာတ်။ ။ ဥယျာဉ်ကြီးတစ်ခုလုံးပျက်စီးအောင် သစ်ပင်ငယ်များကိုနုတ်၍ အမြစ်ကို ကြည့်ပြီးမှ ရေလောင်းသောမျောက်ကြီးအကြောင်း။

ဥယျာဉ်ကြည့်ရှု ထူးခြားမှု

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ကောသလတိုင်း ရွာငယ်တစ်ခုဝယ် သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သူကြွယ်တစ်ယောက်သည်မြတ်စွာဘုရား အမှူးရှိသော ရဟန်း သံဃာတော်တို့အား မိမိဥယျာဉ်သို့ ပင့်ဖိတ်၍အလှူပေးပြီးလျှင် “ အရှင်ဘုရားတို့ ... ဤဥယျာဉ်၌ အလိုရှိတိုင်း ရှုစားတော်မူကြပါ” ဟုလျှောက်ထားလေ၏။

ရဟန်းတို့လည်းဥယျာဉ်စောင့်ကိုခေါ်၍ ဥယျာဉ်ကို လှည့်လည်ကြည့်ရှုကြသော် သစ်ပင်မရှိသော အရပ်သို့ရောက်၍ ဥယျာဉ်စောင့်အား “သီတင်းသည် ... ဤနေရာဝယ် အဘယ်ကြောင့် သစ်ပင်မရှိသလည်း” ဟုမေးကုန်၏။ ထိုအခါ ဥယျာဉ်စောင့်က “အရှင်ဘုရားတို့ ... ဥယျာဉ် စိုက်ပျိုးသောအခါသူငယ်တစ်ယောက်သည် သစ်ပင်ငယ်တို့ကို နုတ်၍ အမြစ်ကို ကြည့်ပြီးလျှင် တစ်ဖန် စိုက်ကာအပြစ်ပမာဏဖြင့် ရေလောင်းသည့်အတွက် သစ်ပင်တွေ ညှိုးနွမ်းကာ သေကုန်သဖြင့် မရှိပါ” ဟုလျှောက်လေ၏။

ထိုအခါရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရားထံသွားကာ ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ကြသော် “ ရဟန်းတို့ ...ထိုသူငယ်သည် ယခုအခါမှသာ ဥယျာဉ်ကို ဖျက်ဆီးသည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါကလည်း ဖျက်ဆီးဖူးပြီ”ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

ရေလောင်းခိုင်းရာမျောက်များစွာ

လွန်လေပြီးသောအခါဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒဏ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ထိုပြည်၌ နက္ခတ်ပွဲသဘင်ကို ဆင်ယင်ကျင်းပကြကုန်သတတ်။ စည်သံ ကြားသောအခါ မြို့နေ လူအများတို့သည် ပွဲသဘင်ကိုအမှီပြုလျက် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ တစ်မြို့လုံး အနှံ့အပြား လှည့်လည်ကြကုန်၏။မင်းဥယျာဉ်၌လည်း မျောက်များစွာ နေကြကုန်၏။

ဥယျာဉ်မှူးသ်ည “ငါတို့ မြို့ထဲသွား၍ နက္ခတ်သဘင် ကစားကြမည်၊ ထိုအတောအတွင်း မျောက်တို့ကိုရေလောင်းခိုင်းရလျှင် သင့်တော်မည်” ဟု စဉ်းစားကာ မျောက်အကြီးထံသွား၍“အချင်းမျောက်ကြီး ... ဤ ဥယျာဉ်ကား သင်တို့အတွက် အလွန် ကျေးဇူးများသည်၊ သင်တို့အသီးအပွင့်တို့ကို စားကြရမည်၊ ငါတို့ မြို့ထဲသွား၍ နက္ခတ်သဘင် ကစားကြမည်၊ငါတို့မလာမီအတွင်း မလစ်ဟင်းရအောင် သင်ပင်တို့ကို ရေလောင်းနိုင်ပါမည်လော” ဟုမေးလေ၏။ မျောက်ကြီးက လောင်နိုင်ပါသည်ဟု ဝန်ခံ၏။ ထိုအခါ ဥယျာဉ်မှူးသည် “ကောင်းပြီသင်တို့ မမေ့မလျော့ကြနှင့်၊ ငါတို့ သွားကြမည်” ဟု ဆိုကာ ရေထည့်ရန် သားရေပုံးနှင့်သစ်သားပုံးတို့ကိုပေး၍ နက္ခတ်သဘင်သို့ သွားကြလေ၏။

မျောက်မိုက်ကြံချက်ဥယျာဉ်ပျက်

မျောက်ကြီးသည်မျောက်ငယ်တို့ကို ခေါ်၍ “ အမောင်တို့ ... သစ်ပင်တို့ကို ရေလောင်းသောအခါ ရေကိုစောင့်ရှောက်ကြပါ၊ နောက်အခါ ရေရခဲသည် ဖြစ်လိမ့်မည်၊ သစ်ပင်ငယ်တို့ကို နုတ်၍ကြည့်ပြီးလျှင် တစ်ဖန်စိုက်၍ အမြစ်တိုသော သစ်ပင်တို့ကို ရေနည်းနည်းလောင်းကြပါ၊အပြစ်ရှည်သော သစ်ပင်တို့ကို ရေများများလောင်းကြပါ” ဟု အမြစ် ပမာဏဖြင့်ရေလောင်းကြရန် စီမံပြောကြားလေ၏။ မျောက်ငယ်တို့လည်း သားရေပုံးနှင့်သစ်သားပုံးတို့ကို ယူကြလျက် မျောက်ကြီး စီမံပြောကြားသည့်အတိုင်း သစ်ပင်တို့ကိုရေလောင်းကြကုန်၏။

ထိုအခိုက်ပညာရှိသော ယောကျ်ားတစ်ယောက်သည် အခြံအရံနှင့်တကွ ဥယျာဉ်တော်သို့လာရာ မျောက်တို့ရေလောင်းကြသည်ကို မြင်၍ မျောက်တို့အား“အဘယ်ကြောင့် သစ်ပင်ငယ်တို့ကို နုတ်၍ရေလောင်းကြသနည်း” ဟု မေးရာ မျောက်ကြီး စီမံပြောကြားသည့်အတိုင်း ပြုလုပ်ရသည်ဟုပြောကြကုန်၏။

ထိုအခါပညာရှိယောကျ်ားသည် -

“အမောင်တို့... ဥယျာဉ်တော်ဝယ် မျောက်တို့ ရေလောင်းကြသည်ကို ကြည့်ရှုကြကုန်လော့၊ အကျိုးရှိသည်၊မရှိသည်၌ မသိမလိမ္မာသော သူမိုက်သည် အကျိုးစီးပွား ဖြစ်ထွန်းအောင် ဆောင်ရွက်သော်လည်းအကျိုးစီးပွား မဖြစ်ထွန်းနိုင်၊ ဆုတ်ယုတ်ပျက်စီးခြင်းသာ ဖြစ်ရမည်” –

ဟု ဥယျာဉ်တော်၌ သစ်ပင်တို့ကို ဖျက်ဆီးနေသည့် မျောက်မိုက်ကြီးသည် ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ပြီးလျှင်အခြံအရံနှင့်တကွ ဥယျာဉ်တော်မှ ထွက်ခဲ့လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန်နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ မျောက်ကြီးသည် - ယခုအခါ ဥယျာဉ် ဖျက်ဆီးသော သူငယ်။

ပညာရှိယောကျ်ားသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟုဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) အကျိုးရှိမှု၊ မရှိမှု၊ သိမှု အရင်းတည်။

(၂) သူမိုက်အားခဲ၊ ကျိုးပြုလဲ၊ ကျိုးနဲပျက်စီးသည်။

(၃) ရေလောင်းမျောက်ပျက်၊ ဥယျာဉ်ဖျက်၊ မှတ်ချက် ထုံးတစ်မည်။

အာရာမဒူသကဇာတ် ပြီး၏။

---

တိကနိပါတ် - ၂။ ပဒုမဝဂ် -(၂၆၈) အာရာမဒူကကဇာတ်။ ။ ဥယျာဉ်မှူး၏ ခိုင်းစေချက်အရ မျောက်အပေါင်းနှင့်တကွ သစ်ပင်ငယ်များကိုနုတ်၍ အမြစ် တိုရှည်ကြည့်ကာ ရေလောင်းသဖြင့် ဥယျာဉ်ကို ဖျက်ဆီးသော မျောက်မိုက်အကြောင်း။

ဆွမ်းလှူခံကြ ဥယျာဉ်ပြ

နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဒက္ခိဏ ဂိရိဇနပုဒ်၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သီတင်းသည် တစ်ယောက်သည် ဘုရားအမှူးရှိသော သံဃာကို ဥယျာဉ်သို့ ပင့်ဖိတ်၍ ယာဂုခဲဖွယ်ကို လှူဒါန်းပြီးလျှင် “အရှင်ကောင်းတို့ ... ဥယျာဉ်၌လှည့်လတ်သော် ဥယျာဉ်စောင့်နှင့်အတူ လှည့်လည်တော်မူကြပါ၊ ဥယျာဉ်စောင့်ကလည်း အရှင်ကောင်းတို့အား သစ်သီးကြီးငယ်တို့ကို လှူရစ်ပါ” ဟု မှာထား၍ သွားလေ၏။

ရဟန်းတို့သည် ဥယျာဉ်၌ ဥယျာဉ်စောင့်နှင့်အတူ လှည့်လည်လတ်သော် သစ်ပင်ပြတ်ရာ အရပ်သို့ရောက်လျှင် ဥယျာဉ်စောင့်အား “ဤအရပ်ကား အဘယ်ကြောင့် သစ်ပင်ပြတ်၍နေသနည်း” ဟု မေးကြလျှင် ဥယျာဉ်စောင့်သည် “အရှင်ကောင်းတို့ ... ဥယျာဉ်စောင့်တစ်ယောက်၏ သားသည် သစ်ပင်ငယ်တို့ကို ရေလောင်းသောအခါ အမြစ်ပမာဏဖြင့် ရေအနည်းအများကို လောင်းမည်ဟု နုတ်၍လောင်း၏။ ထို့ကြောင့် ပြတ်၍နေပါသည်” ဟု လျှောက်ထားလေ၏။ ရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရားထံသွား၍ ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ထားကြလျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် “ရဟန်းတို့ ... ဤသူငယ်ကား ယခုအခါ၌သာ ဥယျာဉ်ကို ဖျက်ဆီးသည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း ဖျက်ဆီးဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

မျောက်စီမံချက် ဥယျာဉ်ပျက်

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဝိသသေနမင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ပွဲသဘင်ကို ကြွေးကြောက်ကုန်၏။ ထိုအခါ ဥယျာဉ်စောင့်သည် ပွဲသဘင်ကစားမည်ဟု ဥယျာဉ်၌နေသော မျောက်တို့ကိုခေါ်၍ “အချင်းမျောက်တို့ ... ဤ ဥယျာဉ်သည် သင်တို့အား ကျေးဇူးများ၏။ ငါ ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး ပွဲသဘင် ရေကစားသွားမည်၊ သင်တို့ ရေလောငင်းရစ်ကြ” ဟု မှာထား၍သွားလေ၏။

မျောက်တို့သည် သစ်ပင်ငယ်တို့ကို ရေလောင်းမည်ဟု ပြင်ဆင်ကြလျှင် မျောက်ကြီးတစ်ကောင်သည် “အချင်းတို့ ... ဆိုင်းကြဦးလော့၊ ရေကို အရမ်းမလောင်းကြနှင့်၊ ရေသည် အလွန်ရခဲသည်၊ ရေကို စောင့်ရှောက်သင့်သည်၊ သစ်ပင်ငယ်တို့ကို နုတ်ပြီးလျှင် အမြစ်ရှည်သော သစ်ပင်တို့ကို ရေများများလောင်းကြရမည်၊ အမြစ်တိုသော သစ်ပင်တို့ကို ရေနည်းနည်းလောင်းကြမည်” ဟု စီမံပြောဆိုလေ၏။

အမူရာမြင်ရ ကဲ့ရဲ့ကြ

မျောက်တို့လည်း ကောင်းပြီဟု ဝန်ခံ၍ မျောက်ကြီး အစီအမံအတိုင်း တချို့မျောက်တို့သည် သစ်ပင်ငယ်တို့ကို နုတ်၍သွားကုန်၏။ တချို့မျောက်တို့သည် သစ်ပင်ငယ်တို့ကို တစ်ဖန်ပြန်စိစစ်ပြီးလျှင် အမြစ်ပမာဏကို ကြည့်ရှုကာ ရေလောင်းကြကုန်၏။ ထိုအခါ အမျိုးသားတစ်ယောက်သည် တစ်စုံတစ်ရာ ပြုဖွယ်ကိစ္စဖြင့် ဥယျာဉ်တော်သို့ရောက်၍ မျောက်တို့အမူအရာကို မြင်၍ မေးလတ်သော် မျောက်ကြီးစီမံတိုင်း ပြုလုပ်ကြရသည်ဟု ပြောဆိုကြသောအခါ ထိုအမျိုးသားသည် မျောက်တို့အား -

“အချင်းမျောက်တို့ ... အမျိုးတူသော သတ္တဝါတို့တွင် မွန်မြတ် ကြီးကဲ၏ - ဟု သမုတ်အပ်သော သတ္တဝါသည် ဤကဲ့သို့သော ဉာဏ်ပညာရှိပါမူ ကြွင်းသောသတ္တဝါတို့မှာ အဘယ်သို့ သဘောရှိပါမည်နည်း” –

ဟု မေးမြန်းပြောဆိုလေ၏။ မျောက်တို့သည် အမျိုးသား၏ စကားကို ကြားလျှင် -

“အို သူမြတ် ... သင်ကား မသိမူ၍ ဤလို ငါတို့ကို ကဲ့ရဲ့ဘိ၏။ အမြစ်ကို မမြင်ရဘဲ တည်နေသော သစ်ပင်ကို အဘယ်သို့ သိနိုင်ပါမည်နည်း” –

ဟု ပြန်ကြားပြောဆိုကြကုန်၏။ အမျိုးသားသည် မျောက်တို့၏ စကားကိုကြားလျှင် -

“အချင်းမျောက်တို့ ... တော၌နေကုန်သော မျောက် ဖြစ်ကုန်သော သင်တို့ကို ငါ မကဲ့ရဲ့ပါ၊ ဤ ဥယျာဉ်တော်မှာ အကျိုးစီးပွား ဖြစ်ထွန်းရန် သစ်ပင်တို့ကို အစိုက်ပျိုးခိုင်းသော ဝိသသေနမင်းကိုသာ ကဲ့ရဲ့ပါ၏” ဟု တစ်ဖန်ပြောဆိုပြန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ မျောက်ကြီးသည် - ယခုအခါ ဥယျာဉ်ကို ဖျက်ဆီးသောသူငယ်။

ပညာရှိအမျိုးသားသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) ရာမဟုတ်လျှင်၊ အကျွမ်းကျင်၊ စီရင်မခိုင်းရာ။

(၂) တော်မျောက်တစ်တွေ၊ ရေလောင်းစေ၊ ပျက်လေဥယျာဉ်သာ။

အာရာမဒူသကဇာတ် ပြီး၏။