သုလသာဇာတ်

အဋ္ဌကနိပါတ် - (၄၁၉) - သုလသာဇာတ် မိမိအားသတ်မည့် ခိုးသားကြီးကို မိန်းမတို့၏ တင်္ခဏုပ္ပတ္တိဉာဏ်ဖြင့် ခိုးသားကြီးကို သတ်နိုင်သောကြောင့် တောင်စောင့်နတ် ချီးကျူးခြင်းခံရသော သုလသာ ပြည့်တန်ဆာမ အကြောင်း။

ဥယျာဉ်ပျော်ပါး ကျွန်မသွား

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် အနာထပိဏ်သူဌေး၏ သုလသာမည်သော ကျွန်မတစ်ယောက် ရှိသတတ်။ ထိုကျွန်မသည် အလွန် ခွန်အားကြီး၏။ တစ်နေ့သ၌ ပွဲသဘင် ခံနေစဉ် ကျွန်မသည် မိမိသခင် ဖြစ်သော ပုညလက္ခဏဒေဝီ သူဌေးမထံ အဖိုးတစ်သိန်း ထိုက်တန်သော တန်ဆာကို ငှားရမ်းဝတ်ဆင်လျက် ကျွန်မ ငါးရာ ခြံရံလျက် ပျော်ပါးကစားရန် ဥယျာဉ်သို့ သွားလေ၏။

တန်ဆာယူလို ခိုးသားဆို

ထိုအခါ သူခိုးတစ်ယောက်သည် သုလသာ၌ ဆင်မြန်းထားသော တန်ဆာတို့ကို သုလသာကို သတ်၍ ခိုးယူလိုသဖြင့် စကားပြောလျက် အတူလိုက်၏။ ဥယျာဉ်တော်သို့ ရောက်လျှင် ငါး၊ အမဲ၊ သေအရက်တို့ကို ပေး၏။ သုလသာလည်း မိမိကို ကိလေသာဖြင့် မွေ့လျော်လို၍ ပေးသည်ဟု ထင်မှတ်ကာ ယူ၍ စားသောက်လျက် ဥယျာဉ်ကစား၏။ သုလသာသည် စုံစမ်းမည်ဟု ညချမ်းအခါ ကျွန်မအပေါင်း အိပ်လတ်သော် သူခိုးထံ ချဉ်းကပ်၏။ သူခိုးသည် “ရှင်မ … ဤနေရာကား လျှို့ဝှက်သောနေရာ မဟုတ်၊ ရှေ့သို့သွားဦးမည်” ဟု လီဆယ်၍ ပြောလေ၏။

ခိုးသားသတ်ကာ သုလသာ

သုလသာလည်း ဤအရပ်ကား လျှို့ဝှက်သောအမှုကို ပြုခြင်းငှာ သင့်လျော်ပါလျက် ဧကန် ငါ့ကိုသတ်၍ ဆင်ထားသော တန်ဆာကို ယူလိုသည် ဖြစ်လိမ့်မည်၊ ရှိစေဦး၊ ထိုယောကျ်ားကို ဆုံးမမည်ဟု ကြံစည်လျက် “အရှင် … သူရာ မူးယစ်သဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ချောက်ချား၍ နေ၏၊ ရေသောက်ပါရစေဦး” ဆိုကာ ရေတွင်း၌ ရေခပ်ရန် အိုးနှင့်ကြိုးကို ပေးလိုက်၏။ သူခိုးလည်း အဟုတ်မှတ်၍ ကြိုးဖြင့် အိုးကိုချည်၍ ရေငင်ရန် ရေတွင်းထဲသို့ချ၏။ ကိုယ်ကိုကုန်း၍ ရေငတ်လတ်သော် ခွန်အားကြီးသော သုလသာ ကျွန်မသည် လက်နှစ်ဖက်တို့ဖြင့် သူခိုး၏ တင်ပါးကို တအားတွန်းကာ ရေတွင်းထဲသို့ ဇောက်ထိုး ကျစေပြီးလျှင် “ငမိုက်ခွေး … သင် ဤမျှဖြင့် မသေသေး” ဆို၍ အုတ်ခဲကြီးတစ်ခုကိုယူကာ သူခိုး ဦးခေါင်းပေါ်သို့ ချပြန်၏။ သူခိုးလည်း ရေတွင်းထဲမှာပင် သလေ၏။

ဖြစ်ကြောင်းသဘော သခင်မပြော

ထိုနောက် အိမ်သို့ပြန်လာ၍ သခင်မအား တန်ဆာတို့ကို ပြန်ပေးပြီးလျှင် “သခင်မ ယနေ့ အကျွန်မှာ ဤတန်ဆာတို့ကြောင့် သေလုမတတ် ဖြစ်ရသည်” ဟု ပြောဆိုကာ အကြောင်းစုံ ပြန်၍ ပြောကြားလေ၏။ အနာထပိဏ် သူဌေးကြီး ကြားလျှင် မြတ်စွာဘုရားထံ သွား၍ လျှောက်ထားပြန်၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် “သူဌေးကြီး … ဤကျွန်မသည် ယခုအခါ၌ သာ ခဏချင်းဖြစ်သော ပညာနှင့် ပြည့်စုံသည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌ လည်း ပြည့်စုံဖူးပြီ၊ သခိုးကို ဤကျွန်မသည် ယခုအခါ၌ သာ သတ်သည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌ လည်း သတ်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

သခိုးဖမ်းရေး မင်းမိန့်ပေး

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် သုလသာ မည်သော ပြည့်တန်ဆာမသည် အခြံအရံ ငါးရာ ရှိ၏။ အသပြာတစ်ထောင် ပေး၍ တစ်ညဉ့်အဖို့ သွားလာရကုန်၏။

ထိုဗာရာဏသီပြည်၌ ပင် သတ္တုက မည်သော သူခိုးကြီးလည်း ရှိ၏။ ဆင်ပြောင်ငါးစီးအားကို ဆောင်နိုင်၏။ ညဉ့်အဖို့ မင်းအိမ်သို့ဝင်ကာ အလိုရှိတိုင်း ခိုးယူလေ့ရှိ၏။ ပြည်သူတို့သည် စည်းဝေး၍ မင်းကြီးအား လျှောက်ထားကြကုန်၏။ မင်းကြီးလည်း မြို့စောင့်ကိုခေါ်၍ သူခိုးကြီးကို မိအောင်ဖမ်း၍ ဦးခေါင်းကို ဖြတ်ကြကုန်ဟု အမိန့်ပေးလေ၏။

ခိုးသားမြင်စွမ်း သုလသာ စွဲလမ်း

မြို့စောင့်လည်း ထိုထိုအရပ်၌ လူကိုစုထား၍ ဖမ်းဆီးစေရာ သူခိုးကြီးကို မိလျှင် လက်ပြန်ကြိုးချည်လျက် ခရီးလေးဆုံတိုင်းတို့၌ ကြိမ်လုံးဖြင့် ရိုက်နှက်၍ သုသာန်သို့ဆောင်၏။ ထိုအခါ သူခိုးကြီးကို မိပြီဟု တစ်မြို့လုံး ချောက်ချားသွား၏။ သုလသာလည်း လေသာပြတင်းဖြင့် ကြည့်ရှုလတ်သော် လမ်းလယ်၌ သူခိုးကြီးကိုမြင်လျှင် အလွန် တစ်စွန်းသောစတ် ရှိသည်ဖြစ်၍ မိမိထံလာ၍ ညစဉ် အသပြာတစ်ထောင်ပေး၍ မွေ့လျော်နေကျဖြစ်သော သူဌေးသားကို လှည့်ပတ် ဖြားယောင်း၍ ညတွင်းချင်းပင် ခိုးသူသတ်ထံ အသပြာတစ်ထောင် ပေးစေ၍ သူခိုးကြီးကို လွတ်အောင် ဆောင်ရွက်စေ၏။

မိန်းမမရိယာယ် ခိုးသားလဲလှယ်

ခိုးသူသတ်လည်း အသပြာ တစ်ထောင်ကို ယူကာ ပေးလာသော သူဌေးသားကို သူခိုးကြီး ပြုလုပ်၍ သတ်ပြီးလျှင် သူခိုးကြီးကိုကား လွှတ်၍ သုလသာ ပြည့်တန်ဆာထံ သွားစေ၏။ သူခိုးကြီးလည်း အသက်ဘေးမှ လွတ်မြောက်လျှင် ကျေးဇူးရှင် သုလသာထံ သွားကာ သုလသာနှင့်အတူ လင်မယား အဖြစ်ဖြင့် ပေါင်းသင်းကာ နေ၏။ သုလသာလည်း သူခိုးကြီး ရောက်သောအခါ မှစ၍ ပြည့်တန်ဆာမ အမှုကို ပယ်စွန့်ကာ မိန်းမကောင်းပြု၍ သူခိုးကြီးနှင့် အညီအညွတ်နေ၏။

မယားလှည့်စား ခေါ်၍ သွား

သူခိုးကြီးသည် သုလသာနှင့်နေ၍ သုံးလေးရက် လွတ်လတ်သော်ငါသည် ဤအရပ်၌ မနေနိုင်၊ လက်ချည်းသက်သက်လည်း မပြေးနိုင်၊ သုလသာ၏ တန်ဆာလည်း အဖိုးတစ်သိန်း ထိုက်တန်၏။ ၎င်းကိုသတ်၍ ယူပြေးမည်ဟု ကြံစည်လျက် တစ်နေ့သ၌ သုလသာနှင့် အတူနေစဉ် “ရှင်မ … ငါ့ကို သူသတ် ဆောင်ယူသွားသောအခါ ဤမည်သော တောင်၌ ရှိသော ရုက္ခစိုးနတ်ကို အကျွန်ုပ်အား စောင့်ရှောက်ပါ၊ လွတ်မြောက်လာလျှင် ပူဇော်ပါမည်ဟု ဝန်ခံကတိပြုထား၏၊ ထိုရုက္ခစိုးနတ်သည် မပူဇော်သဖြင့် ငါ့အား ခြိမ်းခြောက်ဘိ၏၊ သို့အတွက် ပူဇော်ဖွယ်တို့ကို စီမံပါ” ဟု လီဆယ်၍ ပြောလေ၏။ သုလသာလည်း အဟုတ်တကယ် မှတ်၍ ပူဇော်ဖွယ်တို့ကို စီမံပြီးလျှင် အဝတ်တန်ဆာ ဆင်ဝတ်ကာ သတ္တုကကိုခေါ်၍ အခြွေအရံနှင့်တကွ ပူဇော်ရန် သွားကြ၏။

လိမ်လည်၍ ခေါ် တောင်ထိပ်ပေါ်

တောင်ခြေရင်းသို့ရောင်လျှင် သတ္တုကသည် “ရှင်မ … ရုက္ခစိုးနတ်သည် လူအများကိုမြင်သော် ပူဇော်သက္ကာရကို ခံမည် မဟုတ်၊ တို့လင်မယား နှစ်ယောက်တည်း သွားမည်” ဟု အခြွေအရံတို့ကို တောင်ခြေရင်း၌ နေခဲ့စေ၍ သုလသာအား ကန်တော့ပွဲကို ရွက်စေ၍ မိမိမူကား လက်နက်ငါးပါးကို ယူဆောင်လျက် တောင်ထိပ်သို့ တက်ပြီးလျှင် အသူတစ်ရာမျှနက်သော တောင်ကမ်းပါးပြတ်၌ မှီ၍ ပေါက်နေသော သစ်ပင်းရင်းသို့ ရောက်သောအခါ ကန်တော့ပွဲကို ချစေ၏။

ထိုအခါ သုလသာသည် “အရှင် … ရုက္ခစိုးနတ်ကို ပူဇော်မည်လော” ဟု မေး၏။ “ရှင်မ … ငါသည် ရုက္ခစိုးအား ပူဇော်ရန် လာသည် မဟုတ်၊ သင့်ကိုသတ်၍ တန်ဆာတို့ကို ယူရန်လာ၏။ ယခု ချွတ်၍ အပေါ်ရုံပုဆိုးနှင့် ထုပ်လော့” ဟု ပြော၏။ “အရှင် … အဘယ့်ကြောင့် သတ်မည်နည်း” ဟု မေး၏။ “ဥစ္စာကို လိုချင်သောကြောင့် သတ်မည်” ဟု ပြောဆိုလေ၏။

ကျေးဇူးပြောလည်း အချည်းနှီး

ထိုအခါ သုလသာသည် “အရှင် … အသက်ကို ကယ်ဆယ်ခဲ့သော ကျေးဇူးကို အောက်မေ့ပါ” ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် -

“အရှင် … အရှင့်အား ကောင်းခြင်းမင်္ဂလာ ဖြစ်ပါစေ၊ အရှင့်အား ရွှေလည်ရွဲတန်ဆာကို လည်းကောင်း၊ များစွာသော ပုလဲ ကျောက်မျက်ရွဲ တန်ဆာတို့ကို လည်းကောင်း ယူပါ၊ အကျွန်ုပ်ကိုလည်း ကျွန်မိန်းမဟု လူတို့အလယ် ပြောကြားပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံပါ” –

ဟု သတ္တုကအား ပြုခဲ့ဖူးသော ကျေးဇူးကိုသိစေရန် ပစ္စည်းကိုယူ၍ လူကိုလည်း ပေါင်းသင်းရန် အပ်နှင်းကာ တောင်းပန်လေ၏။ ထိုအခါ သတ္တုကသည် -

“အို-ကောင်းခြင်း လက္ခဏာနှင့် ပြည့်စုံသော ရှင်မ … သင်သည် ဝတ်ဆင်ထားသော တန်ဆာတို့ကို ချွတ်လော၊ ပြင်းထန်စွာ မငိုကြွေးလင့်၊ ငါကား ဥစ္စာရှင်ကို မသတ်ဘဲ ဥစ္စာကို ယူဖူးသည်မရှိ” –

ဟု သုလသာအား ကျေးဇူးကိုမသိ၊ ငဲ့ညှာခြင်းလည်း မရှိဘဲ အာဏာသံဖြင့် တင်းမာစွာ ပြောလေ၏။

ခိုးသားချော့ပြော ပရိယာယ်နှော

ထိုအခါ သုလသာလည်း ဉာဏ်ပညာနှင့် ပြည့်စုံ၍ ပရိယာယ်ကို နားလည်သူ ဖြစ်ရကား တစ်ခဏချင်းဖြစ်သောဉာဏ်ဖြင့် အကြောင်းကို ပြောပြလျက် ရှိခိုး၍ တောင်းပန်သော်လည်း အသက်ကို ချမ်းသာပေးမည် မဟုတ်၊ ငါသည် ဥပါယ်တံမျဉ်ဖြင့် ကမ်းပါးဖြတ်သို့ တွန်းချ၍ သူခိုးကြီးကို သတ်မည်ဟု ကြံစည်လျက် -

“အရှင် … အကျွန်ုပ်သည် ငယ်ရွယ်စဉ် သတိရနိုင်သော အခါမှစ၍ သိကြားလိမ္မာသော အရွယ်သို့ရောက်သည် တိုင်အောင် အရှင်ထက် ချစ်ခင်သော လင်ယောကျာ်းကို မတွေ့ခဲ့ဖူးပါ” ။

“အရှင် … လာပါဦးလော၊ အရှင့်ကို လည်ဖက်ပါဦးမည်၊ လက်ယာရစ် လှည့်ပါဦးမည်၊ ယခုအခါ နောက်ထပ်တစ်ဖန် အကျွန်ုပ်နှင့် အရှင် ပေါင်းသင်းမွေ့လျော်နိုင်ခြင်း ရှိတော့မည် မဟုတ်ပါ” –

ဟု လှည့်ကာ ပတ်ကာ ပြောဆို ဖြားယောင်းလေ၏။ သတ္တုကလည်း အလိုကို မသိ၍ အဟုတ်ထင်မှတ်လျက် လည်ကို အဖက်ခိုင်းလေ၏။

ဥပါယ်ဆင်လတ် ခိုးသားသတ်

သုလသာလည်း လည်ကိုဖက်ကာ သုံးကြိမ် လက်ယာရစ် လှည့်ပြီးလျှင် “အရှင် … ယခုအခါ အရှင့်ကို အရပ်လေးမျက်နှာတို့၌ ရှိခိုးဦးမည်” ဟု ဆို၍ ဖြေဖမိုး၌ ဦးတင်ကာ သတ္တုက၏ မောင်းတို့ကို ရှိခိုးလျက် နောက်သို့ဆုတ်၍ ရှိခိုးယောင် ပြုပြီးလျှင် အဝေးကိုကြည့်လျက် ခိုးသူကြီး၏ နောက်မှ ခြေနှစ်ဖက်တို့ကို ကိုင်ကာ ဦးစောက်ထား၍ အသူတစ်ရာ နက်သော ချောက်သို့ တွန်းချလိုက်၏။ ခိုးသူကြီးလည်း ချောက်ထဲတွင် မှုန့်မှုန့်ညက်ညက်ကြေ၍ သေဆုံးလေ၏။

ပရိယာယ်ကြံကောင်း အောင်မြင်ကြောင်း

ထိုအခါ တောင်ထိပ်၌ နေသော ရုက္ခစိုးနတ်သည် သုလသာ ပြုလုပ်သော အမူအရာကိုမြင်၍ -

“အချင်းတို့ … အရာခပ်သိမ်းတို့၌ ယောကျ်ားသာလျှင် ပညာရှိသည် မဟုတ်၊ မိန်းမလည်း ပညာရှိပေ၏၊ ထိုထိုအရာ၌ အထူးသဖြင့် မြော်မြင်ပေ၏။

အရာခပ်သိမ်းတို့၌ ယောကျ်ားသာလျှင် ပညာရှိသည် မဟုတ်၊ မိန်းမသည်လည်း ပညာရှိပေ၏၊ လျင်မြန်စွာ အကျိုးစီးပွားကို ကြံစည်နိုင်ပေ၏။

မိမိကိုယ်တိုင် သေဝပါးနီးဖြစ်လျက် စင်စစ် ထိုခိုးသူကြီး၏ သေကြောင်းကို လျင်မြန်စွာ ကြံစည်နိုင်ပေ၏။ မြားဖြင့် သားကောင်ကို ပစ်သတ်သကဲ့သို့ သုလသာလည်း သတ္တုကကို သတ်လေ၏။

ရုက္ခစိုး ချီးမွမ်း ပညာစွမ်း

ဤလောက၌ အကျိုးစီးပွားကို လျင်မြန်စွာ မသိမမြင်ပညာနုံ့နှေးသောသူသည် တောင်ကမ်းပါး၌ ခိုးသူကြီးကဲ့သို့ သေရ၏။

“ဤလောက၌ အကျိုးစီးပွားကို လျင်မြန်စွာ သိမြင်နိုင်သောသူသည် (သုလသာသည်) သတ္တုကမှ လွတ်မြောက်သကဲ့သို့ ရန်သူဘေးမှ လွတ်မြောက်ရ၏” –

ဟု သုလသာအား ချီးကျူးလေ၏။ သုလသာလည်း ခိုးသူကြိးကို သတ်ပြီးလျှင် တောင်ထိပ်မှ ဆင်းသက်ကာ မိမိ အခြွေအရံများထံ သွားလတ်သော် အခြွေအရံတို့က “အရှင့်သားကား အဘယ်မှာနည်း” ဟု မေးမြန်းကြလျှင် “အရှင့်သားကို မမေးကြလင့်” ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် ရထားစီး၍ မြို့တွင်းသို့ ဝင်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

• ထိုအခါ သုလသာသည် - ယခုအခါ သုလသာကျွန်မ။

• သတ္တုကသည် - ခိုးသူကြီး။

• တောင်စောင့်နတ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) ခပ်သိမ်းသောအရာ၊ ယောကျ်ားသာ၊ ပညာရှိမဟူ။

(၂) မိန်းမသည်ပင်၊ အထူးမြင်၊ ဉာဏ်ရှင်ဖြစ်၏ဟူ။

(၃) သေဝနီးပါး၊ ဘေးရန်များ၊ လွတ်ငြားဥပါကူ။

(၄) အကျိုးဖြစ်အင်၊ လျင်စွာမြင်၊ သက်ရှင်ကြီးပွားဟူ။

(၅) ဖြစ်မည့်အရေး၊ ဉာဏ်မြင်သေး၊ ဘေးတွေ့ပျက်လိမ့်ဟူ။

သုလသာဇာတ် ပြီး၏။