အိုဇုန်းလွှာ: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ကျွန်တော်တို့နေထိုင်ရာ ကမ္ဘာမြေကြီးကို လေထုက ၀န်းရံထားပါသည်။ဝန်းရံထားပါသည်။ အဆိုပါလေထုသည် ကမ္ဘမြေကြီး၏ ဆွဲအားကြောင့် ကမ္ဘာနှင့်အတူ လိုက်ပါလည်ပတ်နေပါသည်။

ဤသို့ အောက်စီဂျင်မှ အိုဇုန်းသို့ ပြောင်းလဲရန်အတွက် စထရာတို စဖီးယားအလွှာမှ အပူချိန်က ကူညီသလို လေထုတွင်ပါ၀င်သောလေထုတွင်ပါဝင်သော နိုက်ထရိုဂျင်ဓာတ်ငွေ့များကလည်း ဓာတ်ကူပေးပါသည်။

အိုဇုန်းလွှာ တည်ရှိနေခြင်းသည် လူနှင့်သတ္တ၀ါတို့အတွက်လူနှင့်သတ္တဝါတို့အတွက် ကောင်းကျိုးများစွာကို ဖြစ်ပေါ်စေပါသည်။ အိုဇုန်းလွှာသည် နေမှလာသော ခရမ်းလွန်ရောင်ခြည်များကို စုပ်ယူထားပါသည်။ ထိုအခါ ကမ္ဘာပေါ်သို့ ကျရောက်လာသော နေရောင်ခြည်တို့တွင် ခရမ်းလွန်ရောင်ခြည်များ ပါမလာတော့ပါ။

အကယ်၍ ထိုရောင်ခြည်များသာ ပါလာမည်ဆိုပါက လူ့အသားကိုထိလိုက်လျှင် မီးလောင်သလို အဖုများ ထွက်လာနိုင်ပါသည်။ အနည်းငယ်သင့်ရုံမျှဖြင့် အရေပြားကင်ဆာရောဂါ ဖြစ်ပွားတတ်ပါသည်။ ခရမ်းလွန်ရောင်ခြည်ပါသော နေရောင်ကြောင့် မျက်စိတွင် တိမ်စွဲတတ်ပါသည်။ ဗီတာမင်များ၊ ဆိုးဆေးများ၊ သတ္ထုများ၊ အဆီများသည် ခရမ်းလွန်ရောင်ခြည်သင့်ပါက နေမှ အပူများကို စုပ်ယူပြီး သိပ္ပံရုပ်ရှင်များတွင် တွေ့မြင်ရသလို အရောင်များ တဖျတ်ဖျတ် လက်လာပါလိမ့်မည်။ ၄င်းပစ္စည်းများမှာ ပူလွန်းလှသည့်အတွက် စား၍လည်း မရတော့ပါ။ ထို့ပြင် သတ္တ၀ါတို့၏သတ္တဝါတို့၏ အရေပြားသည် ရောင်ခြည်သင့်မှုကြောင့် ဓာတ်ပြောင်းလဲခြင်း ဖြစ်ကာ ရောဂါအသစ်အဆန်းများလည်း ပေါ်လာနိုင်ပါသည်။ ဤသည်တို့ကို မဖြစ်အောင် အိုဇုန်းလွှာက ကာကွယ်ပေးထားရပါသည်။

၁၉၇၀-ပြည့်နှစ်၀န်းကျင်တွင်ပြည့်နှစ်ဝန်းကျင်တွင် သိပ္ပံပညာရှင်များသည် အိုဇုန်းလွှာကို အန္တရာယ်ပြုနေသည့် ဓာတ်ငွေ့တခုကို တွေ့ရှိလာရပါသည်။ ၄င်းကို ကလိုရိုဖလိုရိုကာဗွန် (အတိုကောက်အားဖြင့် CFC) ဟုခေါ်ပါသည်။ အဆိုပါ စီအက်ဖ်စီ ဓာတ်ငွေ့သည် ကျွန်ုပ်တို့ အသုံးပြုနေသော ရေခဲသေတ္တာများ၊ ရေမွှေးဘူး၊ ခြင်ဆေးဘူး စသော စပရေးဘူးများ၊ တီဗွီ၊ ကွန်ပျူတာများမှ ထွက်ရှိနေပါသည်။ ၄င်းစီအက်ဖ်စီ မော်လီကျူးတခုသည် အိုဇုန်းမော်လီကျူးပေါင်း တသိန်းခန့်ကို အသာအယာ ဖျက်ဆီးပစ်နိုင်ပါသည်။

အခြားတခုမှာ ပိုးသတ်ဆေးနှင့် ဓာတ်မြေသြဇာများတွင်ဓာတ်မြေဩဇာများတွင် ပါ၀င်သောပါဝင်သော နိုက်ထရိုဂျင်ဒြပ်ပေါင်းများ ဖြစ်ပါသည်။

အဆိုပါ ဒြပ်ငွေ့များကြောင့် အိုဇုန်းလွှာသည် တဖြည်းဖြည်း ပါးလွှာလာခဲ့ရာ ၁၉၈၀-ပတ်၀န်းကျင်တွင်ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အန္တာတိကတိုက်ပေါ်ရှိ အိုဇုန်းလွှာတွင် အပေါက်ဖြစ်နေကြောင်း ထိတ်လန့်စဖွယ် တွေ့ရှိလာရပါသည်။ အစပထမတွင် အိုဇုန်းလွှာပေါက်မှုသည် စိုးရိမ်စရာဟု ကမ္ဘာ့ခေါင်းဆောင်များက မထင်မှတ် မယူဆခဲ့ကြပါ။

နောက်ပိုင်းတွင် ကမ္ဘာ့အခြားတဖက်ဖြစ်သော အာတိတ်စက်၀ိုင်းတွင်ပါအာတိတ်စက်ဝိုင်းတွင်ပါ အိုဇုန်းလွှာပေါက်လာကြောင်း တွေ့ရှိလာကြပါသည်။ အဆိုပါ အာတိတ်နှင့် အန္တာတိကဒေသများမှာ ရေခဲဖုံးသောဒေသများ ဖြစ်ပါသည်။ ၄င်းတို့အပေါ်ရှိ အိုဇုန်းလွှာပေါက်ခြင်းကြောင့် အလွန်ပြင်းသော နေရောင်ခြည်များသည် ရေခဲများပေါ်သို့ တိုက်ရိုက်ကျရောက်လာပါသည်။ ထိုအခါ ဧရာမ ရေခဲတုံးကြီးများ၊ ရေခြဲပင်များသည် ပင်လယ်များအတွင်း အရည်ပျော်လာပြီး ပင်လယ်ရေထု မြင့်တက်လာပါသည်။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် ကမ္ဘာ့နိုင်ငံများတွင် ရေကြီးခြင်း၊ ရာသီဥတု ပြောင်းလဲခြင်း၊ မုန်တိုင်းများ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းတို့ ပေါ်ပေါက်လာရပါသည်။

အခြားတဖက်တွင်လည်း ခရမ်းလွန် ရောင်ခြည်၏ အပူဒဏ်ကြောင့် ကမ္ဘာတ၀ှမ်းလုံးတွင်ကမ္ဘာတဝှမ်းလုံးတွင် တနှစ်ထက်တနှစ် အပူချိန််အပူချိန် မြင့်တက်လာပါသည်။ အပူချိန် မြင့်တက်မှုကြောင့် သစ်ပင်များ သေဆုံးကာ သစ်တော ပြုန်းတီးမှုများ ဖြစ်လာရပြန်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် လူသားတို့က သစ်တောမျာကို ထပ်မံခုတ်ထွင်ပြန်ရာ သစ်တောများ ပိုမိုပြုန်း၊ အပူချိန်များ ပိုမိုတက်ဖြင့် သံသရာလည်လာခဲ့ပါသည်။

၁၉၈၇-တွင် မွန်ထရီရယ် စာချုပ်ကို အမေရိကန်အပါအ၀င်အမေရိကန်အပါအဝင် နိုင်ငံ ၃၆-နိ်ုင်ငံက လက်မှတ်ထိုး၍ စီအက်ဖ်စီ ထုတ်လုပ်မှုကို လျှော့ချရန် သဘောတူခဲ့ပါသည်။ ၁၉၉၅-တွင် အဆိုပါ စာချုပ်ကို လက်မှတ်ထိုးသောနိုင်ငံ တရာအထိ ရှိလာပါသည်။ ထို့ပြင် စီအက်ဖ်စီ ဓာတ်ငွေ့များအစား အိုဇုန်းလွှာကို အန္တရာယ်မပေးနိုင်သည့် အိပ်ချ်စီအက်ဖ်စီ (Hydro-chloroflurocarbon) များကို အစားထိုးအသုံးပြုရန် သဘောတူလာကြပါသည်။

အိုဇုန်းလွှာပေါက်ခြင်းကို တဖက်တလမ်းမှ ကာကွယ်ပေးနိုင်ပါသည်။ ကာကွယ်နည်းမှာ မိမိပတ်၀န်းကျင်တွင်မိမိပတ်ဝန်းကျင်တွင် သစ်ပင်စိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။<ref>သန်းမင်းထွဋ်( မင်္ဂလာမောင်မယ် ၂၀၀၉-ခု ဇူလိုင်လ)