လီယိုတော်စတွိုင်း: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

တော်စတွိုင်းသည် ရုပ်ရည် ပြေပြစ်သူ တစ်ယောက် မဟုတ်ပေ။သူ၏ ပုံသဏ္ဍာန် မမှန်သော သွင်ပြင်ကြောင့် အရုပ်ဆိုး အကျည်းတန်သူ တစ်ဦး ဖြစ်လေသည်။ ငယ်စဉ်ကပင် အထီးကျန်သော ကလေးတစ်ဦး ဖြစ်သဖြင့် အိမ်အပြင်မှာသာ ပျော်မွေ ့ လေသည်။ပျော်မွေ့လေသည်။

သူ့ ဖခင်၏ လယ်ကွင်းများထဲတွင် ဆော့ကစားကာ သူ့ငယ်စဉ်ဘဝကို ကုန်လွန်ခဲ့သည်။ တော်စတွိုင်း အသက် ၁၂ နှစ်တွင်မော်စကိုမှ သူ၏ အဒေါ် ဖြစ်သူက လာရောက် ခေါ်ယူသဖြင့် မော်စကို မြို့တော်ကြီးတွင် ၃ နှစ်တာမှျနှစ်တာမျှ သက်တောင့်သက်သာ ဘဝဖြင့် နေထိုင်ခဲ့လေသည်။

အသက် ၁၅ နှစ်တွင် [[မော်စကိုမြို့]]ရှိ ကာဇန်တက္ကသိုလ် ( University of Kazan ) သို့ ဝင်ခွင့်ရခဲ့သည်။ လေးနှစ်တာမှျလေးနှစ်တာမျှ ဥပဒေ နှင့်ဥပဒေနှင့် အရှေ့တိုင်း ဘာသာရပ် များကို ပညာသင်ကြားခဲ့သော်လည်း ဘွဲ့ ၊ ဒီပလိုမာ ၊ ဒီဂရီ တစ်ခုမှ မရရှိခဲ့ပေ။၁၈၄၇မရရှိခဲ့ပေ။ ၁၈၄၇ ဆောင်းရာသီတွင် တော်စတွိုင်းသည် ကျောင်းမှ ထွက်ခဲ့လေသည်။

သူ့ ဖခင်၏ လယ်မြေများကို ပြန်ကာ လယ်ကွျန်များ၏လယ်ကျွန်များ၏ ဘဝကို မြှင့်တင် ထူထောင်ပေးမည် ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ပိုလီအန်နာ သို့ ပြန်ခဲ့သည်။ ၆ လတာ ကြာမှျကြာမျှ ကြိုးစားကာ လယ်ကွျန်များကိုလယ်ကျွန်များကို ပြန်လည် ထူထောင်ပြန်လည်ထူထောင် ပေးခဲ့သော်လည်း မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။ ထိုအချိန်တွင် ကရိုင်မီးယန်း ( Crimean ) စစ်ပ ွဲဖြစ်ပွား နေသဖြင့်စစ်ပွဲဖြစ်ပွားနေသဖြင့် စစ်တပ်သို့ ဝင်ခဲ့သည်။

စီဘက်စတူပို တပ်ရင်းတွင် တာဝန်များ မအားလပ်သည့် ကြားကပင် သူ၏ ပထမဦးဆုံး စာအုပ်ကို ရေးသားခဲ့သည်။ တော်စတွိုင်း၏ ငယ်စဉ်ဘဝအကြောင်း ပါဝင်သော ထိုစာအုပ်သည် လူထုကြားတွင် အောင်မြင် ကျော်ကြား ခဲ့လေသည်။ကျော်ကြားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် စီဘက်စတူမြို့ မှ ပုံပြင်များ ( Tales from Sebastopol ) စာအုပ်ကို ရေးသား ထုတ်ဝေခဲ့လေသည်။ထုတ်ဝေခဲ့သည်။ ခရိုင်မီးယန်း စစ်ပွဲအတွင်း သာမန်စစ်သားလေး တစ်ယောက်၏ သူရဲကောင်းဆန်ပုံကို ရေးသား ဖော်ပြထားသည့် ထိုစာအုပ်ကို ရုရှ အင်ပါယာ ဘုရင် ကိုယ်တိုင်က နှစ်သက်လွန်းလှ၍ တော်စတွိုင်းအား စစ်မြေပြင်မှ ကင်းလွတ်ခွင့် ပေးလိုက်လေသည်။ ၁၈၅၄ တွင် တော်စတွိုင်းသည် စစ်တပ်မှ ထွက်ပြီး မော်စကို သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ စာရေးဆရာတစ်ယောက် ဘဝဖြင့် အောင်မြင်သော်လည်း သူသည် မြို့ကြီး ပြကြီးတွင် နေထိုင်ရန် မနှစ်သက် လှပေ။မနှစ်သက်လှပေ။

ဂျာမဏီ၊ ဆွစ်ဇာလန် ၊ ပြင်သစ် ၊ အီတလီ ၊ အင်္ဂလန် နိုင်ငံများသို့ လှည့်ပတ် သွားရောက် နေထိုုင်ပြီးနေထိုင်ပြီး လူနေမှု အဖွဲ့အစည်း ၊ လူမှုဘဝ ကိုလေ့လာခဲ့လေသည်။ တော်စတွိုင်းသည် ၁၈၆ဝ တွင် ပိုလီအန်နာ သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်သို့ ပြန် ရောက်ရောက်ချင်း တော်စတွိုင်း ပထမဦးဆုံး လုပ်သည့် အလုပ်မှာ သူ့ဖခင် ပိုင်ဆိုင်သော လယ်မြေများရှိ လယ်ကွျန်များကိုလယ်ကျွန်များကို လွတ်မြောက်ခွင့် ပေးခြင်းပင်လွတ်မြောက်ခွင့်ပေးခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

စိုက်ပျိုးစားသောက်ရန် လယ်ကွျန်များကိုလယ်ကျွန်များကို သူ့ဖခင်ပိုင် လယ်မြေများကို ခွဲဝေပေးပြီး ထိုလယ်ကွျန်များ၏ထိုလယ်ကျွန်များ၏ ကလေးများ အတွက်ကလေးများအတွက် စာသင်ကျောင်း ဆောက်လုပ် တည်ထောင်ပေးခဲ့သည်။ဆောက်လုပ်တည်ထောင်ပေးခဲ့သည်။ ထိုအချိန်က မြေပိုင်ရှင် ပဒေဿရာဇ် များနှင့် ဆန့်ကျင်သော လုပ်ရပ်ပင် ဖြစ်သည်။ တော်စတွိုင်းသည် အသက် ၃၃ နှစ်တွင် ပိုလီအန်နာ မှ သူ့ လယ်မြေများကို စွန့်ခွာလာခဲ့ပြီး တစ်နှစ် အကြာတွင် မိသားစုချင်း ရင်းနှီးသူ ဖြစ်သော ဆိုညာအန်ဒရေဗီနာဘားရ်စ် ( Sonya Andreyevna Behrs )နှင့်လက်ထပ် ခဲ့သည်။ ရင်သွေး ၁၃ ဦးထွန်းကားခဲ့ပြီး အိမ်ထောင်သက် ၁၆ နှစ်ကာလ အတွင်း ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ လွန်းလှကာ ဇနီး၊ သားသမီး များကို အလွန်ချစ်မြတ်နိုး လှလေသည်။ ထိုအချိန်ကာလအတွင်း သူ့ဘဝသည် အပျော်ဆုံး၊ အအေးချမ်းဆုံး ဖြစ်ပြီး ထိုကာလတွင် သူ၏ အကျော်ကြားဆုံး စာအုပ် နှစ်အုပ်ဖြစ်သော စစ်နှင့်ငြိမ်းချမ်းရေး ( War and Peace ) နှင့် အန်နာကယ်ရန်နီနာ ( Anna Karenina ) တို့ကို ရေးသားထုတ်ဝေခဲ့သည်။

၁၉၇၈ တွင် တော်စတွိုင်း၏ ရင်သွေး နှစ်ဦး ကွယ်လွန် သွားကြရာ သူသည် အလွန် ဝမ်းနည်းမပျော်ရွှင်သော အထီးကျန်သော လူတစ်ဦး အဖြစ်သို့ ရောက်ခဲ့ လေသည်။ ရင်သွေးရင်သွေးနှစ်ဦးအတွက် နှစ်ဦးဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုများကို အတွက် ဝမ်းနည်း ပူဆွေးမှုများကို ပြေ ပျောက်နိုင်ရန်ပြေပျောက်နိုင်ရန် ဘာသာရေးကို လေ့လာလိုက်စား ခဲ့လေသည်။လေ့လာလိုက်စားခဲ့လေသည်။ ဂရိအော်သိုဒေါ့ဇ် ( Greek Orthodox ) ဘုရားကျောင်း၏ အလွန်တက်ကြွသော နောက်လိုက် တစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့လေသည်။ ထိုအခါတွင် အော်သိုဒေါ့ဇ် ၏သင်ပြမှုများတွင် ကတိမတည်မှုများ နှင့် မတရား မမှျတမှုများကိုမမျှတမှုများကို တွေ့ရလေသောအခါ သူ၏ ကိုယ်ပိုင် အတွေးအခေါ်ကို အော်သိုဒေါ့ဇ် ၏အတွေးအခေါ်နှင့် ပေါင်းစပ် ရောနှောကာ ကွန်ဖက်ရှင် ( The Confession )ဆိုသည့် စာအုပ်ကို ရေးသားခဲ့လေသည်။ ထိုစာအုပ်တွင် သူ၏ ခိုင်မာသော ဘာသာရေး ယုံကြည်ချက် ကိုတွေ့ရလေသည်။ကိုတွေ့ရသည်။ ထိုစာအုပ်တွင် ရိုးသားသော တောင်သူ လယ်သမားတောင်သူလယ်သမား တစ်ဦး၏ အမှန်တရားနှင့် မွန်မြတ်ခြင်း ကိုဖော်ပြထားလေသည်။မွန်မြတ်ခြင်းကိုဖော်ပြထားသည်။ တော်စတွိုင်းသည် အသက် ၅၂ နှစ်တွင် ကြွယ်ဝချမ်းသာမှုများကို စွန့်ကာ အလွန်ခြိုးခြံစွာ နေထိုင်လိုစိတ် ပြင်းပြလာပြီး အလွန်ကြွယ်ဝချမ်းသာ အောင်မြင် ကျော်ကြားသော သူ့ဘဝကို စွန့်ကာ လယ်မြေများတွင် အလုပ်သမားများနှင့် တန်းတူ နေထိုင် လုပ်ကိုင် စားသောက်လေသည်။တောင်သူလယ်သမားများ ကဲ့သို့ပင်စားသောက်လေသည်။တောင်သူလယ်သမားများကဲ့သို့ပင် ကြမ်းတမ်းသော အစာများကို စားပြီး မြေကြီးပေါ်တွင်ပင် အိပ်စက်လေသည်။

၁၈၈၁ တွင် သူပိုင်ဆိုင်သမျှ ကြွယ်ဝမှုများ အားလုံးကို သူ့မိသားစုကို လွှဲပြောင်းပေးခဲ့ပြီး ထိုအချိန်တွင်ပင် သူ၏ စာအုပ်အသစ်ဖြစ်သော ပြန်လည်ရှင် သန်ခြင်း (The Resurrection ) ကိုထုတ်ဝေခဲ့လေသည်။ထိုစာအုပ်သည်ကိုထုတ်ဝေခဲ့လေသည်။ ထိုစာအုပ်သည် ဘုရားကျောင်းတွင် သူတော်ကောင်း အယောင်ဆောင်ထားကြသော လူချမ်းသာများကို ပြင်းထန်စွာ ရှုတ်ချ ထားပြီးရှုတ်ချထားပြီး ထိုသူတို့တွင် မေတ္တာ တရားကင်းမဲ့ပုံမေတ္တာတရားကင်းမဲ့ပုံ ကိုဖော်ပြထားလေသည်။

၁၉၀၁ တွင် ဂရိအော်သိုဒေါ့ဇ် ဘုရားကျောင်းက တော်စတွိုင်းအား အပြစ်ပေးသည့်အနေဖြင့် ဘုရားကျောင်း အသင်းဝင်အဖြစ်မှ ထုတ်ပယ်ခဲ့ လေသည်။ထုတ်ပယ်ခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုလုပ်ရပ်ကြောင့်ပင် လီယိုတော်စတွိုင်းအား ပို၍ အောင်မြင် ကျော်ကြား စေလေသည်။ကျော်ကြားစေလေသည်။

တော်စတွိုင်းသည် ထိုစဉ်က ဘရိုင်းမီးယား နယ်စစ်ပွဲတွင်ကရိုင်းမီးယားနယ်စစ်ပွဲတွင် ဆီဗတ်စတိုပိုမြို့ကို သိမ်းပိုက်ရာ၌ ပါဝင်ခဲ့၏။ ထိုစစ်ပွဲမှရသော ဗဟုသုတတို့ကို ဆီဗတ်စကိုပိုမြို့မှ ပုံပြင်များ- စာအုပ်တွင် ရေးသားဖော်ပြခဲ့သည်။ တော်စတွိုင်းသည် စစ်ဖြစ်ရခြင်း၌ များစွာငြီးငွေ့ရွံရှာလာခဲ့၍ ၁၈၅၇-နှင့် ၁၈၆၁-ခုနှစ်အကြားတွင် ဥရောပရှိ ဂျာမနီ၊ ပြင်သစ်နှင့် အင်္ဂလန်နိုင်ငံတို့တွင်ရှိသော အလုပ်သမားအခြေအနေတို့ကို လေ့လာခဲ့သည်။ မိမိကိုယ်တိုင် မြေယာကျေးကျွန်စနစ်ကို ဖျက်သိမ်းပေးလိုက်ခြင်းအားဖြင့် မိမိ၏ သီးစားခတို့ကို သက်သာခွင့်ရစေသည်။ သူပိုင်ဆိုင်သော မြေယာရှိရာဒေသတွင် မြေယာကိစ္စ ဖြန်ဖြေရေးခုံရုံး၌ တရားသူကြီးအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့ရသည်။ ထိုအတွင်း၌ သူစိတ်တိုင်းကျ ကျောင်းထောင်သည်။ လူငယ်တို့ကို ဂီတနှင့်ပန်းချီပညာ သင်ကြားပေးသည်။ အစိုးရနှင့် မသင့်မြတ်၍ ကျောင်းကို ပိတ်လိုက်ရပြီးနောက် လယ်ထွန်ခြင်း၊ စာရေးခြင်းတို့ဖြင်သာ မွေ့လျော်နေခဲ့သည်။ ဤအချိန်တွင် တော်စတွိုင်းသည် စစ်ဖက်ဌာနနှင့် မြို့ပြအုပ်ချုပ်ရေးဌာနတို့၏ ဖိနှိပ်ခြင်းတို့ကို ဝတ္ထုစာအုပ်နှစ်အုပ်၌ သရုပ်ဖော်ကာ ရေးသားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်၌ကား ကမ္ဘာပေါ်တွင် ထင်ရှားကျော်စောသည့် စစ်နှင့်ငြိမ်းချမ်းရေး-ဟူသော ဝတ္ထုရှည်ကြီးကို၄င်း၊ အန္နာကရင်နီနာ-ဝတ္ထုကို၄င်း ရေးသားလေသည်။

စစ်နှင့်ငြိမ်းချမ်းရေး-ဟူသော ဝတ္ထုတွင် ရုရှနိုင်ငံကို ပြင်သစ်ဘုရင် နပိုလီယန်က ကျူးကျော်တိုက်ခိုက်သည့် ခေတ်နှင့်ယှဉ်၍ ရုရှအမျိုးသားအိမ်ထောင်စုနှစ်ခုတို့ ဘဝအခြေအနေကို လူ့သမိုင်းတရပ်အနေဖြင့် တင်ပြသွားရာ အဖွဲ့အနွဲ့နှင့်တကွ သရုပ်ဖော်ခြင်း၌ များစွာကောင်းမွန်၍ စာဖတ်သူတို့မှာ ထိုခေတ်က ကြုံတွေ့ရသော လူ့လောက၏ ဒုက္ခသုခတို့ကို မိမိတို့ကိုယ်တိုင် ကြုံတွေ့ခံစားနေရသည်ဟုပင် ထင်မှတ်ရပေသည်။ ဤအကြောင်းကြောင့်လည်း ယင်းဝတ္ထုမှာ ကမ္ဘာကျော်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ယင်းဝတ္ထုနှင့် မတိမ်းမယိမ်း ကျော်ကြားသေား-အန္နာကရင်နီနာ-ဝတ္ထုမှာ ရုရှနိုင်ငံတွင် ၁၈၇၆-ခုနှစ်တဝိုက်က ကြုံတွေ့ရသော စိန့်ပီတာစဗတ်မြို့နေ လူတန်းစားဘဝနှင့် တောနေလူတန်းစားဘဝတို့ကို သရုပ်ဖော်သော ဝတ္ထုဖြစ်သည်။ တော်စတွိုင်းသည် ထိုစဉ်က လယ်ယာလုပ်ငန်း၌ အကျိုးဖြစ်ထွန်းရုံသာမက စာရေးခြင်း၌လည်း ဝင်ငွေကောင်းခဲ့သည်။ သို့ဖြစ်၍ တော်စတွိုင်းသည် စည်းစိမ်ချမ်းသာနှင့် ကောင်းစွာ ပျော်ပျော်ပါးပါး နေထိုင်နိုင်ခဲ့၏။ သို့ရာတွင် ၁၈၈၀-ပြည့်နှစ် အသက် ၅၂-နှစ်တွင် ယင်းကဲ့သို့ စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့၌ မွေ့လျော်ပျော်ပါးခြင်းအမှုကို စက်ဆုပ်လာသောကြောင့် မိမိကိုယ်တိုင် ပစ္စည်းတပြားတချပ်မှျပစ္စည်းတပြားတချပ်မျှ မယူဘဲ ဇနီးသို့ပေးအပ်ပြီးလှျင်ဇနီးသို့ပေးအပ်ပြီးလျှင် လယ်ယာထွန်ခြင်း၊ ဖိနပ်ချုပ်ခြင်းစသော ကိစ္စတို့၌ သာမန်တောင်သူလယ်သမား တို့နှင့်အတူ လုပ်ကိုင်စားသောက်လေသည်။

စာရေးခြင်းမှ ဝင်ငွေကိုပင် မယူသည့်အပြင် သူရေးသောစာအုပ်များမှ ရအပ်သည့် မူပိုင်အခွင့်အရေးတို့ကို ပင်လှျင်ပင်လျှင် စွန့်လွှတ်ခဲ့လေသည်။ ဤအေခြအနေတွင်ဤအ​ခြေအနေတွင် တော်စတွိုင်းသည် သခရုဇာဆိုနာတာ-ဝတ္ထုကို ၁၈၈၉-ခုနှစ်၌ ရေးသားလေသည်။ ယင်းဝတ္ထုတွင် အချို့သောခရစ်ယာန်နှင့် အရှေ့တိုင်းရှိ အခြားအယူဝါဒီတို့က ဆိုဆုံးမသော ဗြဟ္မစရိယကျင့်စဉ်ကို အထူးအလေးဂရုပြု၍ အိမ်ထောင်သားမွေးခြင်းဟူသော လောကီသားတို့၏ ဓလေ့ကို လုံးဝပယ်သင့်ကြောင်းကို ဖော်ပြလေသည်။ တော်စတွိုင်းသည် သူ၏အယူဝါဒများကို ပျံ့နှံ့စေရန် စားအုပ်များကို ရေးသားထုတ်ဝေခဲ့သည်။ သူ၏ အယူဝါဒတရပ်မှာ လောကီသားတို့ တဦးနှင့်တဦး မေတ္တာထား၍ နားလည်မှုရှိကြပါမှ လူမှုရေးပြဿနာများသည် ကောင်းစွာပြေလည်လိမ့်မည်ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ မြန်မာအယူဝါဒ၌ ဗြဟ္မစိုရ်တရား လက်ကိုင်ထားရသည်ဟူသော သဘောမျိုးဖြစ်လေသည်။ ထိုခေတ်၏ ဉာဏ်အမြင်၌ များစွာပြင်းထန်၍ ကျပ်တည်းသောကြောင့် ၁၉၀၁-ခုနှစ်တွင် ရှေးရိုးဂရိတို့၏ ခရစ်ယာန်ဂိုဏ်းတို့က တော်စတွိုင်းကို သာသနာရေးအရ ကြဉ်လေသည်။

၁၉၁၀-ပြည့်နှစ် အသက် ၈၂-နှစ်၌ တော်စတွိုင်းသည် မိမိ၏ဇနီးအိမ်မှ ခြေဦးတည့်ရာသို့ ထွက်လာခဲ့ရာ အက်စတာပိုဗိုဟူသော မီးရထားဘူတာရုံအရောက်တွင် အားပြတ်၍ သေဆုံးလေသည်။ သူ၏ဈာပန၌ ခရစ်ယာန်ထုံးစံအရ ဖုတ်ကြည်းသင်္ဂြိုဟ်ခြင်း မပြုရလေ။မပြုရပေ။ သို့သော် တော်စတွိုင်းသည် ကမ္ဘာကျော် ရုရှစာရေးဆရာကြီးအဖြစ်နှင့် ယနေ့တိုင် နှောင်းလူတို့၏ အလေးပြုခြင်းကို ခံယူလျက်ရှိလေသည်။