ကင်းဝန်မင်းကြီး ဦးကောင်း: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

No edit summary
စာကြောင်း ၂၃ -
| ဝဘ်ဆိုက် =
}}
မြန်မာ ဘုရင်တို့၏ သက်ဦးဆံပိုင် အုပ်ချုပ်သော စနစ်ကို ခေတ်နှင့် အညီ ပြုပြင် ပြောင်းလဲကာ အနောက်တိုင်း နိုင်ငံများကဲ့သို့ အစိုးရ ဝန်ကြီးအဖွဲ့ဖြင့်အစိုးရဝန်ကြီးအဖွဲ့ဖြင့် အုပ်ချုပ်ရေး စနစ်သစ်ကို လိုလားသူ ကင်းဝန်မင်းကြီး[[ကင်းဝန်]]မင်းကြီး ဦးကောင်းသည် မြန်မာနိုင်ငံ သမိုင်းတွင်သာမက မြန်မာ စာပေတွင်လည်း အထူးပင် ထင်ရှားလှသော ပညာရှိ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ မြန်မာပြည်၏ နောက်ဆုံး မင်းဆက်များ ဖြစ်ကြသော [[မင်းတုန်းမင်း]]နှင့် [[သီပေါမင်သီပေါမင်း]]းတို့၏တို့၏ လက်ထက်တွင် နိုင်ငံ့တာဝန်ကို စွမ်းစွမ်းတမံ ထမ်းရွက်ကာ ထင်ပေါ် ကျော်ကြားလှသော သတိုးမင်းကြီး မဟာမင်းလှစည်သူ ဘွဲ့ခံ ကင်းဝန်မင်းကြီးမှာ ဗြိတိသျှတို့ အထက် မြန်မာပြည်ကို သိမ်းပိုက် ပြီးစဉ် ခေတ်က လူသိအများဆုံး ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်ခဲ့သည်။ အဖြစ်မှန်ကို မသိသူအချို့က “ '''ဦးကောင်းလိမ်ထုတ် မင်းဆက်ပြုတ် '''” ဟူသော စာအရ ကင်းဝန်မင်းကြီးသည် အထက်မြန်မာပြည်ကို ဗြိတိသျှတို့လက်သို့ လက်သိပ်ထိုး အပ်ခဲ့သည်ဟု အယူမှားကာ သိနားလည် ခဲ့ကြသည်။ <ref>http://en.wikipedia.org/wiki/Kinwon_Min_Gyi</ref>အထက်ပါ လင်္ကာ၏ အနက်မှာ ဦး = တနင်္ဂနွေနံ = ၁ ၊ ကောင်း= တနင်္လာနံ = ၂ ၊ လိမ် = ဗုဒ္ဓဟူးနံ = ၄ ၊ ထုတ် = သောကြာနံ= ၇ ဖြစ်သည်။ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၂၄၇ ခုနှစ်၊ အေဒီ ၁၈၈၅ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံသည် ဦးကောင်း ကြောင့် အင်္ဂလိပ်လက်အောက်သို့ ကျရောက်ခဲ့ရသည့် အဓိပ္ပယ်အား ရည်ညွန်း ချိုးနိုမ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ <ref>သီပေါမင်း ပါတော်မူခြင်း-အမျိုးသား ပညာဝန်ဦးဖိုးကျား</ref>
 
မြန်မာ ဘုရင်တို့၏ သက်ဦးဆံပိုင် အုပ်ချုပ်သော စနစ်ကို ခေတ်နှင့် အညီ ပြုပြင် ပြောင်းလဲကာ အနောက်တိုင်း နိုင်ငံများကဲ့သို့ အစိုးရ ဝန်ကြီးအဖွဲ့ဖြင့် အုပ်ချုပ်ရေး စနစ်သစ်ကို လိုလားသူ ကင်းဝန်မင်းကြီး ဦးကောင်းသည် မြန်မာနိုင်ငံ သမိုင်းတွင်သာမက မြန်မာ စာပေတွင်လည်း အထူးပင် ထင်ရှားလှသော ပညာရှိ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ မြန်မာပြည်၏ နောက်ဆုံး မင်းဆက်များ ဖြစ်ကြသော [[မင်းတုန်းမင်း]]နှင့် [[သီပေါမင်]]းတို့၏ လက်ထက်တွင် နိုင်ငံ့တာဝန်ကို စွမ်းစွမ်းတမံ ထမ်းရွက်ကာ ထင်ပေါ် ကျော်ကြားလှသော သတိုးမင်းကြီး မဟာမင်းလှစည်သူ ဘွဲ့ခံ ကင်းဝန်မင်းကြီးမှာ ဗြိတိသျှတို့ အထက် မြန်မာပြည်ကို သိမ်းပိုက် ပြီးစဉ် ခေတ်က လူသိအများဆုံး ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်ခဲ့သည်။ အဖြစ်မှန်ကို မသိသူအချို့က “ '''ဦးကောင်းလိမ်ထုတ် မင်းဆက်ပြုတ် '''” ဟူသော စာအရ ကင်းဝန်မင်းကြီးသည် အထက်မြန်မာပြည်ကို ဗြိတိသျှတို့လက်သို့ လက်သိပ်ထိုး အပ်ခဲ့သည်ဟု အယူမှားကာ သိနားလည် ခဲ့ကြသည်။ <ref>http://en.wikipedia.org/wiki/Kinwon_Min_Gyi</ref>အထက်ပါ လင်္ကာ၏ အနက်မှာ ဦး = တနင်္ဂနွေနံ = ၁ ၊ ကောင်း= တနင်္လာနံ = ၂ ၊ လိမ် = ဗုဒ္ဓဟူးနံ = ၄ ၊ ထုတ် = သောကြာနံ= ၇ ဖြစ်သည်။ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၂၄၇ ခုနှစ်၊ အေဒီ ၁၈၈၅ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံသည် ဦးကောင်း ကြောင့် အင်္ဂလိပ်လက်အောက်သို့ ကျရောက်ခဲ့ရသည့် အဓိပ္ပယ်အား ရည်ညွန်း ချိုးနိုမ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ <ref>သီပေါမင်း ပါတော်မူခြင်း-အမျိုးသား ပညာဝန်ဦးဖိုးကျား</ref>
 
အမှန်မှာ [[ကုန်းဘောင်ခေတ်]]နောက်ပိုင်းတွင် ခေတ်မမှီပဲ နောက်ကျကျန်ခဲ့သည့် မြန်မာနိုင်ငံကို ခေတ်မှီတိုးတက်လျက်ရှိသော အခြား နိုင်ငံတို့နှင့် ရင်ဘောင်တန်းနိုင်အောင် စီမံအုပ်ချုပ်ရေး ၊ တရားစီရင်ရေး ၊ နိုင်ငံခြား ဆက်သွယ်ရေး ၊ ပြုပြင် ပြောင်းလဲရေးတို့ကို အားသွန်ခွန်စိုက် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည့် ရှေးမြန်မာကြီးများတွင် ကင်းဝန်မင်းကြီးသည် ထင်ရှားစွာ ပါဝင်ခဲ့လေသည်။
Line ၁၀၇ ⟶ ၁၀၆:
သက္ကရာဇ် ၁၂၃၂-နှစ်တွင် အောက်မြစ်စဉ် မြို့ရွာများသည် အင်္ဂလိပ်အစိုးရတို့ နယ်မြေများနှင့်နီးစပ် ရှက်တင်ရှိခြင်းကြောင့် ထိုမြို့ရွာများကို လုံခြုံစွာစောင့်ရှောက် ထိန်းသိမ်းရန် အောက်မြစ်စဉ်ဆိုင်ရာ ဝန်ထောက်တော်-ကင်းဝန်အရာနှင့် မင်းလှမြို့က ရပ်နေ ဆင့်ဆို စီရင်ရပြန်သည်။
 
သက္ကရာဇ် ၁၂၃၃-ခုနှစ်တွင် ရွှေဖဝါးတော်မြတ်အောက်သို့ ပြန်လည်ခေါ်တော်မူပြီးလျှင် အနောက်နိုင်ငံ အင်္ဂလန်ပြည်ကြီးသို့ အာဒိ ကမ္မိက-အဦးအစ သွားရောက်ရသော သံကြီး တမန်ကြီး အဖြစ်ဖြင့် “အဂ္ဂမဟာ သေနာပတိ ဝန်ရှင်တော်မင်းကြီး” အရာအထူးသိို့အရာအထူးသို့ တိုးတက် ခန့်ထားကာ ထိုသက္ကရာဇ် ၁၂၃၃-ခုနှစ်အတွင်းမှာပင် သံလတ်-သံငယ်အရာရှိစုံ ပေးအပ်တော်မူ၍ သွားရောက် နေထိုင်ရစဉ် တနှစ်ကျော်ကျော် အတွင်း အင်္ဂလန်ပြည်ကြီး တခုတည်းသာမက ပြင်သစ်နိုင်ငံ၊အီတလီ နိုင်ငံတို့ကိုလည်း သွားရောက် လှည့်လည် ကြည့်ရှု၍ သက္ကရာဇ် ၁၂၃၅-အတွင်း ပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့၏။ ထိုအခါ အရပ်ရပ် တွေ့မြင် မှတ်သားခဲ့ရသမျှသော အကြောင်းအရာတို့ကို တင်လျှောက်သည်တွင် အထူးအားရ နှစ်သက်တော်မူသော ကြောင့် “သတိုးမင်းကြီးမဟာစည်သူ” ဟူသော “သတိုး” ဘွဲ့ကိုထပ်မံချီးမြှင့် သူကောင်းပြုတော်မူပြန်သည်။
 
ထိုနှစ် သက္ကရာဇ် ၁၂၃၅-ခုနှစ်အတွင်း ပြင်သစ်နိုင်ငံသို့ သံတော်ကြီးအရာနှင့်ပင် ထပ်မံစေလွှတ်ခြင်းခံ ရပြန်လေရာ ပြင်သစ်သို့အသွားလမ်းခရီးအကြားတွင် “အဋသံခိပ် ဓမ္မသတ်” တွင် ကြွင်းကျန်ရှိနေသည့် မြေမှုခန်း ရောင်းဝယ်မှုခန်း အစရှိသည့် တရားအဆုံးအဖြတ်များကို “ဗွာဒိတျံန” ချီ “ပကိဏ္ဏက ဓမ္မသတ်-လင်္ကာ” ပုဒ်ရေ-၂၈ ကို စီကုံးရေးသားပြန်လေသည်။