သာယာဝတီခရိုင်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ
Content deleted Content added
"==သာယာဝတီခရိုင်=..." အစချီသော စာလုံးတို့နှင့် စာမျက်နှာကို ဖန်တီးလိုက်သည် |
အရေးမကြီးNo edit summary |
||
စာကြောင်း ၉ -
ခရိုင်၏မြေမျက်နှာပြင်သည် မြေနုမြေပြန့်များပြားသည်။
အနောက်ဘက်နယ်နိမိတ်အနီးဧရာဝတီမြစ်နှင့်နီးကပ်သော
အပိုင်းသည်
တွင်ပဲခူးခရိုင်နှင့် သာယာဝတီခရိုင်တို့ကို ပိုင်းခြားပေးသော
ပဲခူးရိုးမသည် ထိုနေရာမှ အမြင့်ပေ ၂ဝဝဝ ခန့်သာရှိသည်။
စာကြောင်း ၂၀ -
စီးဆင်းလာရာ ခရိုင် ၏နယ်နိမိတ်အဖြစ် စီးဆင်းသော
အစိတ်အပိုင်း၏အလျားသည် ၆၄ မိုင်ခန့်ရှည်သည်။ ထို
ပိုင်းခြားထားလေသည်။
စာကြောင်း ၃၇ -
သယံဇာတပစ္စည်းများမထွက်ချေ။
ရာသီဥတုမှာ အပူဆုံးလများဖြစ်သော ဧပြီလနှင့်မေလ
များတွင်ဖာရင်ဟိုက် ၁ဝရ
ဆောင်းရာသီအခါဖာရင်ဟိုက် ၅ဝ
လက် မမျှရှိသဖြင့် သာယာဝတီခရိုင်သည် ပူပြင်း
ခြောက်သွေ့သည်ဟု မဆိုနိုင်ပေ။ သို့သော် ခရိုင်၏မြောက်ဘက်
မြေပြန့်ပိုင်းသည်နုံးတင်မြေနုများ များပြားသဖြင့်မြေ0x100သဇာ
ကောင်းမွန်သောကြောင့် သာယာဝတီခရိုင်သည် စိုက်ပျိုးရေး
စာကြောင်း ၄၉ -
စိုက်ပျိုးလုပ်ကိုင်သည်။ ဆန်စပါး၏နောက် စိုက်ပျိုးလုပ်
ကိုင်ကြသောကောက်ပဲသီးနှံတို့မှာပြောင်း၊ ပဲကြီး၊ ပဲကျား၊
ငရုတ်၊ကြက်သွန်၊ ကြံငှက်ပျောနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များ
ဖြစ်ကြပေသည်။ ပဲအမျိုးမျိုးနှင့်ငရုတ် ကြက်သွန် ဆေးရွက်တို့ကို
စာကြောင်း ၇၀ -
သာယာဝတီခရိုင်သည် သစ်တောထူထပ်သော ဒေသ
ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ယခုအခါလူနေအိမ်ခြေတိုးချဲ့လာသဖြင့်
လည်းကောင်း၊
လည်းကောင်း၊
ယခင်ကခရိုင်အတွင်း၌ ကြိုးဝိုင်းသစ်တောဧရိယာစတုရန်းမိုင်
ရ၃၆ ရှိခဲ့၍ အပသစ်တော စတုရန်းမိုင် ၆၁၃ ရှိခဲ့သည်။
စာကြောင်း ၉၆ -
ထိုပြင်ရှမ်းလူမျိုးများကိုလည်း ကွက်တိကွက် ကျားတွေ့ရသည်။
ပဲခူးမှော်ဘီခရိုင်များနှင့်နီးစပ်သော်လည်း မွန်လူမျိုးများကို
မတွေ့ရချေ။ အခြားခရိုင်များနည်းတူ
အိန္ဒိယစသောအမျိုးသားများလည်းရှိသည်။ ခရိုင်၏လူဦးရေ ရ၆
ရာခိုင်နှုန်းသည်လယ်ယာ စိုက်ပျိုးရေးဖြင့် အသက်မွေး
စာကြောင်း ၁၀၆ -
အုပ်ချုပ်ရေးတွင် သာယာဝတီခရိုင်ခွဲနှင့်
ဇီးကုန်းခရိုင်ခွဲဟူ၍ ခွဲခြားထားသည်။ ဇီးကုန်းခရိုင်ခွဲသည်
သာယာဝတီ၊ လက်ပံတန်း၊ မင်းလှနှင့် အုတ်ဖိုမြို့နယ်တို့
ပါဝင်လေသည်။
စာကြောင်း ၁၁၇ -
တောင်ဘက်သုံးဆယ်ချောင်းအထိမိုင် ၃ဝ ခန့်ရှည်၍
အကျယ်အားဖြင့်မိုင် ၉ဝ ခန့်ဟု အကြမ်းဖျင်း ခန့်မှန်းရသည်။
ယင်းဒေသကိုတိုက်နယ် ၂ဝ
မြောက်ပိုင်းနှင့်တောင်ပိုင်းကို စစ်ကဲ ကြီးတစ်ဦးစီကအုပ်ချုပ်ရ၍
မြောက်ပိုင်း၏ရုံးစိုက်မြို့သည်မင်းကြီးမြို့ဟုခေါ်တွင်လျက် တောင်
သာယာဝတီဟု ခေါ်တွင်ရခြင်းမှာ သာရဝန္တဟူသောပါဠိ
စာကြောင်း ၁၃၈ -
လည်းကောင်း၊ ရွှေဘိုမင်းဟူ၍လည်းကောင်း၊ ကုန်းဘောင်မင်း
ဟူ၍လည်းကောင်း၊ ဘွဲ့နာမံဖြင့်ထင်ရှားသောမင်းသည် အိမ်နိမ့်စံ
ဘဝတွင်
မင်းသားဟု ခေါ်ဝေါ်ကြသည်။
ရောက်လာသည့်နောက်တွင်လည်း ယင်းသည်ကိုအကြောင်းပြု၍
သာယာဝတီမင်းဟု ခေါ်တွင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေ သည်။
စာကြောင်း ၁၄၉ -
အပျက်အစီးများကိုတွေ့ကြရသည်။ မြို့တွင်းကို သာယာဝတီ
ဟုလည်း ခေါ်ဝေါ်ကြရာနောင်အခါအင်္ဂလိပ်မင်းတို့လက်ထက်တွင်
ခရိုင်ရုံးစိုက်မြို့၏အမည်ကိုရွေးချယ်သောအခါ ထိုအမည်ကို
ယူခြင်းဖြစ်သည်ဟုလည်း အချို့ကဆိုကြသည်။
၁၈၅၂ ခုနှစ်တွင်မူထိုနယ်ကို သာရဝေါ၊
စာကြောင်း ၁၆၇ -
အနေ မငြိမ်မသက်ရှိနေ သဖြင့် အုပ်ချုပ်ရေးလွယ်ကူစေရန်
၁၈၆၁ ခုနှစ်တွင် သာယာဝတီခရိုင်ကိုဟင်္သာတခရိုင်နှင့်
တွင်လည်းကောင်း
အတော်အတန် ငြိမ်သက်လာသောအခါ ၁၈ရ၃ ခုနှစ်တွင်
သာယာဝတီကိုသီးသန့်ခရိုင်အဖြစ် ဟင်္သာတခရိုင်မှ ခွဲထုတ်
စာကြောင်း ၁၇၈ -
ရုံးစိုက်မြို့အဖြစ်ထားရန် မြို့ကိုရွေးချယ်ကြသည်။ မီးရထား
လမ်းမြို့များဖြစ်သောသုံးဆယ် လက်ပံတန်း စသည်တို့ကိုလည်း
အုပ်ချုပ်ရေးအတွက်
အာဏာပိုင်များကသဘောမကျချေ။ ၁၈ရ၈ ခုနှစ်တွင်မှ ယခု
သည်။ ထိုနေရာကိုအုပ်ချုပ်ရေးလွယ်ကူမှုအတွက် ရုံးစိုက်
မြို့တည်ရန်ရွေးချယ်ခဲ့သော်လည်း ယင်းနေရာမှ တောင်ဘက်
စာကြောင်း ၁၉၆ -
ကုန်းလမ်း ရေလမ်းနှစ်မျိုး လုံးကိုပင်အသုံးပြု ကြသည်။
ရေလမ်းတွင်မြစ်မခမြစ်သည်အသုံးဝင်ဆုံးဖြစ်သည်။
မီးရထားလမ်းများ မဖွင့်မီကဆန်စပါးစသောခရိုင်မှ ထွက်ကုန်
ပစ္စည်းများ ရန်ကုန်သို့သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးအတွက် ထိုမြစ်
ကြောင်းကိုပင်အသုံးပြုကြရသည်။ မီးရထား လမ်းဖွင့်ပြီး
စာကြောင်း ၂၀၄ -
ပို့ဆောင်ကြလေသည်။ တောင်ညို၊ ဘီးလင်း ကတင်း
ချောင်းတို့ကိုမူ သစ်မျှောချောင်းများအဖြစ်အသုံးပြုကြသည်။
ဧရာဝတီမြစ်သည်
ထိုမြစ်ကြောင်းအတွင်း
သင်္ဘောများလည်းရှိလေသည်။
ခရိုင်အတွင်း ကုန်းလမ်းခရီးအတွက် မီးရထားလမ်း
ကိုလည်းကောင်း၊
အသုံးပြုနိုင်ကြလေသည်။
မြစ်မခမြစ်၏ လတာပြင်ကြီးသည်မိုးရာသီ အခါ အကျယ်
ကိုးမိုင်ခန့်ရေမြုပ်နေတတ်သဖြင့်
ခရီးလမ်းပန်းအဆက်အသွယ် နည်းလေသည်။
ရန်ကုန်•ပြည်မီးရထားလမ်းသည် ခရိုင်တစ်ခုလုံးကို
စာကြောင်း ၂၃၆ -
ပေါက်တောသို့ ၁၂ မိုင်နှင့်မင်းလှသို့ ၁၉ မိုင်၊ ရှမ်းတောမှ
ပေါက်တောသို့ကိုးမိုင်၊ ဂုန်ညင်းတန်းမှ အိုးသည်ကုန်းသို့ ၂မိုင်၊
အုတ်ဖိုမှ တိမ်မြုပ်သို့
ရမိုင်နှင့် ဇီးကုန်းသို့ ၁၄မိုင်၊ ဇီးကုန်းမှ တာပွန်သို့ ၁၂မိုင်နှင့်
ကန်ကြီးသို့ ရမိုင်၊ နတ္တလင်းမှ ကုန်းသာသို့
ဖြစ်ကြလေသည်။
စာကြောင်း ၂၅၂ -
ထန်းတစ်ပင်မြို့နယ်တို့သို့လည်းကူးစက်ခဲ့၍ ဗြိတိသျှအစိုးရသည်
နှစ်နှစ်ခန့်နှိမ်နင်းခဲ့ရသည်။ ထိုတောင် သူလယ်သမား
အရေးတော်ပုံကြောင့်
ကြီးခဲ့လေသည်။
<ref>မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ(၁၃)</ref>
|