ဝီကီပီးဒီးယား

မစ်(ဂ်)-၂၉: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ရာဇဝင်ကို အပြန်အလှန်အားဖြင့် ဝင်ကြည့်ရန်
← တည်းဖြတ်မူ အဟောင်းပိုသစ်သော တည်းဖြတ်မှု
Content deleted Content added
မြင်ကွင်းဝီကီစာသား
အရေးမကြီးNo edit summary
အရေးမကြီး →‎မူလအစ
စာကြောင်း ၂၄ -
 
===မူလအစ===
၁၉၆၀ ခုနစ်နှောင်းပိုင်းတွင် အမေရိကန်လေတပ်သည် F-X ခေါ် ပရိုဂရမ်တစ်ခုကို စတင်ခဲ့ပြီး ယင်းအစီအစဉ်မှ မက်ဒေါ်နယ် ဒေါက်ကလက် ဖက်-၁၅ လင်းယုန်ကို ၁၉၆၉ ခုနှစ်နောက်ပိုင်း ထုတ်လုပ်နိုင်ရန် အမှာစာ ပေးပို့ခံရသည်အထိ ဦးဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။ စစ်အေးတိုက်ပွဲ၏ အပြင်းထန်ဆုံး အချိန်လည်း ဖြစ်သည့်အလျောက် ဆိုဗီယက်ပြည်ထောင်စုသည် ယင်းတို့၏ လက်ရှိတိုက်လေယာဉ်များ ထက် အလွန်အဆင့်မြင့်လွန်းသည့် နည်းပညာများအသုံးပြုကာအသာစီးရနေသည့် အမေရိကန် တိုက်လေယာဉ်များအား ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ရန်အတွက် ဆိုဗီယက်၏ တုံ့ပြန်မှုတစ်ခုလိုအပ်လာလေသည်။ ဤသို့ဖြင့် အဆင့်မြင့် တိုက်လေယာဉ်အသစ်တစ်စင်း တိုးတက်လာရေးသည် အဓိကဖြစ်လာခဲ့သည်။ ၁၉၆၉ ခုနှစ်တွင် ဆိုဗီယက် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများသည် Perspektivnyy Frontovoy Istrebitel (PFI)(အဓိပ္ပာယ်-အဆင့်မြင့် ရှေ့တန်းတိုက်လေယာဉ်) လိုအပ်ချက်ကို တင်ပြလာကြသည်။ အချက်အလက်များမှာ အလွန်ကြီးကျယ်လွန်းပြီး အဝေးဆုံးရောက်ရှိနိုင်ရေး၊ ပြေးလမ်းတိုကွင်းများတွင် ဆင်းတက်ပြုလုပ်နိုင်စွမ်း(ကြမ်းတမ်းသော ပြေးလမ်းများတွင်ပင် ဆင်းတက်နိုင်ရေးအပါအဝင်)၊ အထူးပေါ့ပါးမြန်ဆန်ခြင်း၊ အသံထက် ၂ ဆမြန်သော အလျှင်နှင့် ကြီးမားလေးလံသော စစ်လက်နက်များ တပ်ဆင်နိုင်ရေးများပါဝင်သည်။ ရုရှားလေကြောင်းပညာတက္ကသိုလ်တစ်ခုဖြစ်သော TsAGI သည် ထိုသို့သောလေယာဉ်ဖြစ်ပေါ်လာရေးအတွက် ဆူခွိုင်း ဒီဇိုင်းဗျူရိုနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။
In 1969, the existence of the [[United States Air Force]]'s "F-X" program, which would result in the [[McDonnell Douglas F-15 Eagle]], became public knowledge.<ref name=Jenkins_p9-11>Jenkins 1998, pp. 9–11.</ref> At the height of the [[Cold War]], a Soviet response was necessary to avoid the possibility of a new American fighter gaining a serious technological advantage over existing Soviet fighters, thus the development of a new air superiority fighter became a priority.<ref name= Gordon_Davidson_p9/> The Soviet General Staff issued a requirement for a ''Perspektivnyy Frontovoy Istrebitel'' (''PFI'', translating directly as "Perspective Frontline Fighter", roughly "Advanced Frontline Fighter").<ref name=Great_Book>Spick 2000.</ref> Specifications were extremely ambitious, calling for long range, good short-field performance (including the ability to use austere runways), excellent agility, Mach 2+ speed, and heavy armament. The Russian aerodynamics institute [[TsAGI]] worked in collaboration with the [[Sukhoi]] design bureau on the aircraft's aerodynamics.<ref name=Great_Book/>
 
However, in 1971 Soviet studies determined the need for different types of fighters. The PFI program was supplemented with the ''LPFI'' (''Perspektivnyy Lyogkiy Frontovoy Istrebitel'', or "Advanced Lightweight Tactical Fighter") program; the Soviet fighter force was planned to be approximately 33% PFI and 67% LPFI.<ref name=Gordon_p8-9>Gordon and Davison 2005, pp. 8–9.</ref> PFI and LPFI paralleled the USAF's decision that created the "Lightweight Fighter" program and the [[General Dynamics F-16 Fighting Falcon]] and [[Northrop YF-17]].<ref>Correll, John T. [http://www.afa.org/magazine/feb2008/0208reformers.asp "The Reformers."]{{dead link|date=July 2011}} ''Air Force Magazine Online'', February 2008, pp. 7–9.</ref> The PFI fighter was assigned to Sukhoi, resulting in the [[Sukhoi Su-27]], while the lightweight fighter went to Mikoyan. Detailed design work on the resultant Mikoyan ''Product 9'', designated ''MiG-29A'', began in 1974, with the first flight taking place on 6 October 1977. The pre-production aircraft was first spotted by United States [[reconnaissance satellite]]s in November of that year; it was dubbed ''Ram-L'' because it was observed at the Zhukovsky flight test center near the town of [[Ramenskoye, Moscow Oblast|Ramenskoye]]. Early Western speculations suggested that the Ram-L was very similar in appearance to the YF-17 and powered by [[afterburner|afterburning]] [[Tumansky R-25]] [[turbojet]]s.{{Citation needed|date=May 2012}}
"https://my.wikipedia.org/wiki/မစ်(ဂ်)-၂၉" မှ ရယူရန်