ဘန်းစကား

ဘန်းစကား

ဘန်းစကားဟူသည် ပြောဆိုရေးသားသို အဓိပ္ပာယ်တိုက်ရိုက်မထွက်ဘဲ သီးခြား အဓိပ္ပာယ်ထွက်လာသည့်စာ၊ စကားတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုစကားကို ကြားသူတို့အဖို့ အဓိပ္ပာယ်သည် ငုပ်နေတတ်သည်။ ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို ရုတ်တရက်မသိနိုင်ဖြစ်ရသည်။ အရပ်သုံးစကားဟုလည်း ဆိုနိုင်သည်။ ဘန်းစကားများသည် အကြောင်းရပ် တစ်ခုကို လှလှပပ၊ ပေါ်ပေါ်လွင်လွင် ဖြစ်လာအောင်ဖန်တီးပေးနိုင်သည့် စွမ်းပကား ရှိသဖြင့် ယင်းတို့ကို နေရာတကျ သုံးနိုင်လေလေ ထိုစာ၊ ထိုစကားသည် ဖတ်၍မ၀၊ နာ၍မငြီးဘဲ ဆွဲဆောင်မှု ရှိလေလေဖြစ်သည်။ အင်္ဂလိပ်လို ဘန်းစကားကို အီဒီယမ် ဟုခေါ်နိုင်သည်။ ဘာသာစကားတိုင်းတွင် ဘန်းစကားများရှိကြသည်။ ယင်းတို့သည် အဘိဓာန်၊ ကျမ်းကြီးကျမ်းခိုင်များမှ ထွက်လာကြသည် မဟုတ်သလို၊ ပညာရှိကြီးတို့ တမင်တကာဖန်တီးပေးထားသော အရာများလည်း မဟုတ်ချေ။ သက်ဆိုင်ရာ လူ့အဖွဲ့အစည်း တစ်ရပ်အတွင်းမှ နေထိုင်သွားလာ ဆက်ဆံထိတွေ့ရင်း ပေါ်လာသည့် အမြုတေရတနာများသာ ဖြစ်ကြသည်။ မြန်မာဘန်းစကားများသည် ပုံစံအမျိုးမျိုးရှိသည်။ နာမ်၊ ကြိယာ၊ နာမဝိသေသန၊ ကြိယာဝိသေသနများအဖြစ် အမျိုးမျိုးသုံးနိုင်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် - ကာလနဂါး၊ ကော်တရာ၊ ခွေး၀င်စား၊ ခေါင်းပုံဖြတ်၊ ခြစား၊ ချွတ်ခြုံကျ၊ ခြောက်ပြစ်ကင်း၊ ချော (လှပ)၊ ကဖျက်ယဖျက်၊ တကူးတကန့်၊ မမှိတ်မသုန် စသည်တို့ဖြစ်သည်။