စကင်ဒီနေးဗီးယား: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ
Content deleted Content added
အရေးမကြီးNo edit summary |
အရေးမကြီး →စကန်ဒီနေးဗီးယား |
||
စာကြောင်း ၂ -
==စကန်ဒီနေးဗီးယား==
ပထဝီဝင်သသောအရ စကန်ဒီနေးဗီးယားဆိုသည်မှာ ဆွီဒင်၊
နော်ဝေးနှင့်ဒိန်းမတ်နိုင်ငံများကို ဆိုလိုသည်။နော်ဝေးနှင့်
▲နိုင်ငံ သုံးနိုင်ငံသည် ခရစ် ၈၅ဝ ပြည့်နှစ်ခန့်မှ ၁၄ ရာစုနှစ်
အထိ သီးခြား နိုင်ငံများအဖြစ် တည်ရှိခဲ့လေသည်။ သို့သော်
လည်း ၁၃၉၇ ခုနှစ်မှစ၍ ၁၅၂၃ ခုနှစ်အထိ ထိုသုံးနိုင်ငံတို့သည် အချင်းချင်း ပူးပေါင်း၍ အစိုးရအဖွဲ့ကို ဖွဲ့စည်း တည်ထောင်ခဲ့ကြ၏။ ထိုနိုင်ငံများအနက် ဒိန်းမတ်နှင့် နော်ဝေးနိုင်ငံများသည် ၁၈၁၅ ခုနှစ် ဗီယင်းနား ကွန်ကရက်အထိ ပူးပေါင်းခဲ့လေသည်။ ဤ စကန်ဒီနေးဗီးယား နိုင်ငံများက ကိုလိုနီနယ်သစ်များ ဖွင့်သောအခါ၌၊ ယခုအခါ လွတ်လပ်သော သမ္မတနိုင်ငံဖြစ်သည့် အိုက်စလန်ကျွန်းသည် ဒိန်းမတ်နိုင်ငံသို့ သိမ်း
သွင်းခြင်းခံရ၍၊ ဂရင်းလန်ကျွန်းသည် ဒိန်းမတ်နိုင်ငံ၏
ဘာသာစကားနှင့် သမိုင်းတို့၌ တစ်နိုင်ငံနှင့် တစ်နိုင်ငံ တူကြသည်။ စကန်ဒီဗေးနီးယားအမည်ခံ အထက်ပါ ဒေသအားလုံးသည် ကမ္ဘာ၏ မြောက်အစွန်ဆုံးဘက်၌ ကျရောက်နေသော အလွန်အေးသော ဆောင်းဒဏ်ကို ကြာရှည်ခံရ၏။ ထိုဒေသများ၌ နေရောင်မြင်ရသည့် နွေးသော နွေဥတုအချိန်ကာလသည်
▲သွင်းခြင်းခံရ၍၊ ဂရင်းလန်ကျွန်းသည် ဒိန်းမတ်နိုင်ငံ၏ ကိုလိုနီ
တိုတောင်းလှ၏။ ပင်လယ်ဖြင့် ဝန်းရံနေရသောကြောင့်
ကျောက်ဆောင် တောင်ကမ်းပါးတို့ကို ပင်လယ်လှိုင်းရိုက်သံများ
အစဉ်ကြားနေရ၏။ စကန်ဒီနေးဗီးယား ကျွန်းဆွယ်ဒေသသည်
တစ်ခါက ရေခဲပြင်အထိ ဖုံးလွှမ်းနေသဖြင့်
မှ ၆ဝဝဝ ပြည့်နှစ်ကြား ကာလအတွင်း ထိုရေခဲပြင်များသည်
မြောက်ဖက်သို့ ရွေ့သွားပြီးနောက်
တံငါသည်များနှင့် မုဆိုးများသာ စတင် နေထိုင်ကြသည်။
Line ၃၄ ⟶ ၁၉:
မြောက်ဘက်သို့ တိုး၍တိုး၍ နယ်ချဲ့နေထိုင်ကြ၏။ အလွန်
ရှေးကျသော စကန်ဒီဗေးနီးယန်းလူမျိုးတို့သည် အများအားဖြင့်
အရှေ့ဖက်ပင်လယ်နက်ဖက်မှာ လာရောက်နေထိုင်သူများ
ယဉ်ကျေးအောင် မဆုံးမတတ်ချေ။ လက်နက်ကိရိယာများကို
ကျောက်ဖြင့် လုပ်၍ သုံးကြ၏။ ကျောက်ခေတ်က လူရိုင်းများ
Line ၄၅ ⟶ ၂၇:
စင်စစ် ထိုလူရိုင်းများမှ ဆင်းသက်ပေါက်ပွားလာကြသူများ
မဟုတ်ချေ။ ယခုနေထိုင်သူများမှာ ဂျာမန်လူမျိုးများနှင့် သွေး
စပ်၍ အချို့ကား အင်္ဂလိပ်နှင့် သွေးစပ်ကြ၏။
အမျိုးအနွယ်ဝင်များသည် စကန်ဒီနေးဗီးယားသို့ သွားရောက်
နေထိုင်ကြ၏။ သူတို့သည် အရည်အချင်းသာ၍ လက်နက်စုံ
Line ၅၇ ⟶ ၃၈:
သည်။ သူတို့၏ တိုင်းပြည်ကို ပင်လယ်က ပတ်လည်ဝိုင်းထား
သဖြင့် သူတို့သည် လှိုင်းလေပြင်းထန်သော ပင်လယ်ထဲသို့
သွားရောက်စွန့်စားကာ စီးပွားရှာလိုသောစိတ် ရှိသည်။ ရှေးခေတ်ဗိုက်ကင်းလူမျိုးအဖြစ် ရှိစဉ်အခါက စစ်တိုက်ခန်း၊ စွန့်စားခန်းများနှင့် နတ်များ လူစွမ်းကောင်းများ အကြောင်းကို
သီချင်းသီဆို၍၎င်း၊ ပုံပြင်များပြော၍၎င်း ခြီးကျူးလေ့ရှိကြ၏။
နောင်တွင် ထိုပုံပြင်နှင့်သီချင်းများကို
အနက် ကဗျာစာဆိုကြီးအက်ဒါကြီး(၁ဝ နှင့် ၁၁ ရာစုနှစ်)နှင့်
စကားပြေစာဆို အက်ဒါငယ် (၁၂ ရာစုနှစ်)တို့၏ လက်ရာများ
Line ၇၃ ⟶ ၅၁:
သက်ငယ်ကြားရသည့် ရှေးပုံဝတ္ထုတိုများ၊ ဒဏ္ဍာရီ ပုံပြင်များဖြင့်
ပြည့်နေပေ၏။ ယခုခေတ်၌ စကန်ဒီနေးဗီးယန်း စာပေများမှာ
ထိပ်တန်းသို့ တိုးတက်နေပြီဟု ဆိုရပေမည်။
ထွက်ပေါ်နေသည်ကို ကြည့်ခြင်းဖြင့် ထိုတိုင်းပြည်၏ စာပေ
အခြေအနေကို အကဲခတ်နိုင်လောက်ပေ၏။
ကပြားဖြစ်သော ဟောလဗတ်(ခရစ် ၁၆၈၄-၁၇၅၄)မှာ ဥရောပ
မြောက်ပိုင်းတွင် ထင်ရားသော ပြဇာတ်ရေး ဆရာကြီးဖြစ်၍
Line ၈၅ ⟶ ၆၂:
၁၉ ရာစုနောက်ပိုင်း၌ ထင်ရှားကျော်စောသော
စကန်ဒီနေးဗီးယား စာရေးဆရာများမှာ နော်ဝေးလူမျိုး
ဆရာ ဗျန်းဆန်းတို့ဖြစ်၍ နိုဗဲဆုကြီးကို ဆွတ်ခူးသော ဆွီဒင်အမျိုးသမီး ဝတ္ထုရေးဆရာ ဆယ်မာလာဂါလော့တို့ ဖြစ်ကြသည်။ ဝတ္ထုရေးဆရာ ဆစ်ဂရစ်အွန့်ဆက်မှာ စကန်ဒီနေးဗီးယန်း လူမျိုးတို့၏ ဘဝကို ဖော်ပြသဖြင့် အလယ်ခေတ်တွင် ထင်ရှားသည်။<ref>မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ(၃)</ref>
==ကိုးကား==
|