ဦးသန့်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

အရေးမကြီးNo edit summary
စာကြောင်း ၅၄ -
| ဝဘ်ဆိုတ် =
}}
လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း ၄ဝ ကျော်က ကမ္ဘာကြီးကိုတတိယစစ်ကြီးဖြစ်မည့်ဘေး မှကမ္ဘာကြီးကိုတတိယစစ်ကြီးဖြစ်မည့်ဘေးမှ ကယ်တင်နိုင်ခဲ့သူမှာ မြန်မာနိုင်ငံ တောမြို့လေးတမြို့တွင်မြန်မာနိုင်ငံတောမြို့လေးတမြို့တွင် သာမန်ကျောင်းဆရာလေး တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ဖူးသူဟုဆိုလျှင် ကြားရသူအပေါင်း အံ့ဩပေလိမ့်မည်။ ထိုသို့ ကမ္ဘာကြီးကို စစ်မီးလျှံ အန္တရာယ်က ကယ်တင်ခဲ့သောပုဂ္ဂိုလ်မှာ အခြားသူမဟုတ် မြန်မာ့သားကောင်းရတနာ ကုလသမဂ္ဂအတွင်းရေးမှူးချုပ် ဦးသန့်ဆိုသူပင်ဖြစ်သည်။ မဟာသရေစည်သူ'''ဦးသန့်''' ([[၂၂ ဇန်နဝါရီ]] [[၁၉၀၉]] - [[၂၅ နိုဝင်ဘာ]] [[၁၉၇၄]]) သည် မြန်မာနိုင်ငံမှ [[ကမ္ဘာ့ကုလသမဂ္ဂ]] သို့ သံတမန်ဖြစ်ပြီး ကုလသမဂ္ဂ၏တတိယမြောက် [[အထွေထွေအတွင်းရေးမှူးချုပ်]] [[၁၉၆၁]] - [[၁၉၇၁]] ဖြစ်သည်။ ကုလသမဂ္ဂ၏ ဒုတိယမြောက် အထွေထွေအတွင်းရေးမှူးချုပ် [[ဒက်ဟမ်းမားရှိုး]] [[၁၉၆၁]] ခုနှစ် [[စက်တင်ဘာ]]လအတွင်း လေယာဉ်ပျက်ကျ သေဆုံးပြီး နောက်ပိုင်းသေဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ၄င်း၏ နေရာတွင် အရွေးချယ်ခံခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။
ဦးသန့်အား ၄င်းမွေးဖွားရာ ပန်းတနော်မြို့ကို ရည်စူး၍ ပန်းတနော် ဦးသန့် ဟု အမည်တွင်ခဲ့သည်။
 
== ငယ်စဉ်ဘဝ ==
[[File:U Thant and his mom.jpg|thumb|left|150px|ဦးသန့် နှင့် မွေးသမိခင် ဒေါ်နန်းသောင်]]
ဦးသန့်ကို ၁၉ဝ၉- ခုနှစ်ဇန်နဝါရီလ ၂၂ ရက်သောကြာနေ့တွင် [[ဧရာဝတီတိုင်း]]၊ [[ပန်းတနော်မြို့]]၌ အဖဦးဖိုးနှစ်၊ အမိ ဒေါ်နန်းသောင်တို့ မှ ဖွားမြင်ခဲ့လေသည်။ မွေးချင်း ညီအစ်ကို လေးဦးအနက် အကြီးဆုံးဖြစ်သည်။ မိဘများမှာ အောင်မြင်သော မြေပိုင်ရှင်နှင့် ဆန်ကုန်သည်များဖြစ်ကြသည်။ ဖခင်ဦးဖိုးနှစ်သည် ကာလကတ္တား မြို့ (ယခု ကိုလ်းကားတား) အထိ သွားရောက်ပညာသင်ကြားခဲ့ဖူးသူဖြစ်ရာ အင်္ဂလိပ်စာကို ကောင်းစွာတက်ကျွမ်းသူကောင်းစွာတတ်ကျွမ်းသူ ဖြစ်သည်။ ဦးသန့်၏ဖခင် ဦးဖိုးနှစ်၏ အမျိုးအနွယ်တို့မှာ [[ဗုဒ္ဓဘာသာ]]ကိုယုံကြည်ကြသူများ ဖြစ်ကြပြီး ရန်ကုန်မြို့၌ ''[[သူရိယသတင်းစာ]]''ကို ထူထောင်ခဲ့သည်။<ref>(2006) The River of Lost Footsteps. Farrar, Straus and Giroux. ISBN 0-374-16342-1.</ref> ထိုခေတ်က မြန်မာလူမျိုးများတွင် အင်္ဂလိပ်စာ တတ်ကျွမ်းသူ ရှားပါလှရာ၊ရှားပါးလှရာ၊ မောင်သန့်လေးမှာ ဖခင်ထံမှ အင်္ဂလိပ်စာနှင့် စာပေဗဟုသုတတို့ကို သင်ယူလေ့လာ ဆည်းပူးခွင့် ရရှိခဲ့လေသည်။ [[မြန်မာနိုင်ငံသုတေသနအသင်း]]ကို တည်ထောင်ရာတွင်လည်း အဖွဲ့ဝင် တစ်ယောက်အဖြစ်အဖွဲ့ဝင်တစ်ယောက်အဖြစ် ပါဝင်ခဲ့သည်။
 
မောင်သန့်သည် ငယ်စဉ်ကပင် စာရေးဆရာလုပ်ရန် ဝါသနာ ထုံခဲ့ရာ ရှေးခေတ်မြန်မာစာပေ ပညာရှင်ကြီးများရေးသားခဲ့သော ပျို့၊ ကဗျာ၊ မော်ကွန်းရာဇဝင်စသည့် ရှေးဟောင်းစာပေများနှင့် ရာဇဝင်များကို အချိန်ရလျှင်ရသလို လေ့လာလိုက်စားခဲ့သည်။ ဤသို့ ရှင်မဟာရဋ္ဌသာရ၊ ရှင်မဟာ သီလဝံသမှ စ၍ နတ်ရှင်နောင်၊ နဝဒေး၊ လှိုင်ထိပ်ခေါင်တင်၊ မြဝတီမင်းကြီးဦးစ၊ စလေဦးပုည အဆုံး မြန်မာစာဆို တော်ကြီးများ၏ လက်ရာအဖုံဖုံကို လေ့လာဖတ်ရှုမှတ်သားခဲ့သည်။ မောင်သန့် ၁၂ နှစ်သားအရွယ်မှာပင် ဖခင်ဖြစ်သူ၏စာအုပ်စင်မှ ရှိတ်စပီးယား၊ နာမည်ကျော် စုံထောက် စာရေးဆရာ ဆာအာသာကိုနင်ဒွိုင်း စသူတို့၏ အင်္ဂလိပ်ဝတ္တုကြီးများကို မွှေနှောက်ရှာဖွေ၍ ဖတ်ရှုတတ် နေလေပြီ။ သို့သော် မောင်သန့်အသက် ၁၄ နှစ်အရွယ်တွင် ဖခင်ကြီးရုတ်တရက်ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရာ၊ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်နန်းသောင်မှာ သားလေးယောက်နှင့်ဘဝကို ရုန်းကန်ကြိုးစားရတော့သည်။ [[ပန်းတနော် အထက်တန်းကျောင်း]]နှင့် [[ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်]]တွင် [[သမိုင်း]]ဘာသာရပ်ကို သင်ယူ လေ့လာခဲ့သည်။ တက္ကသိုလ် ပြီးဆုံးသောအခါ ပန်းတနော်မြို့ အမျိုးသားကျောင်းတွင် ဆရာလုပ်ရန် ပြန်လာခဲ့သည်။ အသက် ၂၅ နှစ်တွင် ထိုကျောင်း၏ ကျောင်းအုပ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် အနီးအနားရှိ မအူပင်မြို့တွင် နေထိုင်ပြီး ပညာအုပ်ဖြစ်သော နောင်တစ်ချိန်၌ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်လာမည့် [[ဦးနု]] နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့သည်။ ဦးသန့်သည် '[[သီလဝ]]' ဟူသော ကလောင်အမည်ဖြင့် အချို့မဂ္ဂဇင်းနှင့် သတင်းစာအတွက် ဆောင်ပါး အပတ်စဉ်ရေးပေးသည်။ ဦးသန့်သည် စာအုပ်အချို့ကိုလည်း ဘာသာပြန်ခဲ့သည်။