မြန်မာစာပေ: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

နှစ်ပေါင်း ၈ဝဝ ကျော်ပုဂံကောင်းစားသည့် ခေတ်က

ထွန်းကားခဲ့လေသည်။ ဘုရားကျောင်းကန် စေတီပုထိုး စသော

သက်ဆိုင်သမျှကို ကျောက်စာများတွင် ရေးထိုးလေ့ ရှိကြ၏။

ထိုပုဂံခေတ် ကုသိုလ်ရှင်တို့သည် ကုသိုလ်ကောင်းမှုကို ပြုပြီးသောအခါ

ကျောက်စာခေါ် ကူပြောက်ကြီးဘုရား ကျောက်စာဖြစ်၍

အရေးအသား စကားအထားအသိုမှာ ပြေပြစ်ခြင်း မရှိလှချေ။

တသမတ်တည်း ရေးထိုးထားသည်ကို မတွေ့ရချေ။ ကျောက်စာ

ဤသို့သော အပြစ်များကို တွေ့ရသည်ဟု ဆိုရပေမည်။ ထိုအပြစ်များကို

ဖြစ်ပေသည်။

 

မြန်မာ၊ မွန်၊ ပျူ ဟူသော ဘာသာလေးမျိုးနှင့် တစ်မျက်နှာစီ

ကျောက်စာအသီးသီး ရေးထိုးခဲ့သည်ကို တွေ့ရ၏။

ထိုကြောင့် ပုဂံခေတ်တွင်

 

အကလေးအရွယ် မြန်မာစာပေ၌ မည်မျှ လွှမ်းမိုးနေသနည်းဟူမှု

'ၐြီ' (ရှရီ ဟုဖတ်ပါ) ဟူသော ဟိန္ဒူလူမျိုးတို့၏

မင်္ဂလာစကားတို့ဖြင့် နှစ်ခု ပေါင်းစပ်ကာ ဆုမွန်ကောင်းတောင်း၍

ကျောက်စာကို အစချီ ရေးသားထားသည်ကို ကြည့်ခြင်းဖြင့်

ဖြစ်သည့်အလျောက် သာသနာနှစ်ကို အသုံးပြုထားသည်ကို

တွေ့ရလေရာ သာသနာတော်ကို မည်မျှ လေးစားကြောင်း