ဖေ၊ ဆရာ၊ အချုပ်တန်း: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

အရေးမကြီးNo edit summary
စာကြောင်း ၂၆ -
နောက်ဆုံးမှာတော့ နယ်ချဲ့တော်လှန်ရေးကို ဦးဆောင်ဦးရွက်လုပ်နေတဲ့အထဲက ဝန်းသိုစော်ဘွားကြီးလည်း တရုတ်ပြည်နယ်စပ်ဘက်ဆီကို ပြောင်းရွှေ့သွားခဲ့တယ်။ မြင်စိုင်းမင်းသားက ကျောက်ဆည်ဘက်ကိုထွက်သွား တယ်။ ကြည့်မြင်တိုင်မင်းသားက တောင်တွင်းကြီးဘက်ကို ထွက်သွားပြန်တယ်။ စော်ဘွားနဲ့မင်းသားတွေက နောက်ပါတွေနဲ့အတူ ရှောင်တိမ်းသွားလေတော့၊ ဆရာဖေလည်း အားလျော့သွားခဲ့ရပြန်တော့တယ်။
 
ခင်မင်ရင်းစွဲရှိတဲ့ ရှမ်းပြည်က သုံးဆယ်စော်ဘွား ဆီကို သွားမှဖြစ်မယ်။ နည်းလမ်းရှာပြီး နယ်ချဲ့ကို ဆက်လို့ တော်လှန်ကြစို့ဆိုပြီး၊ မိတ်ဆွေရင်း ဗြဲတိုက်စာရေးဟောင်း ဦးထွန်းဝ နဲ့ ဆရာဖေ တို့ ၁၂၅၁ ခုနှစ်မှာ ရှမ်းပြည်ကို ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သုံးဆယ်စော်ဘွားဆီမှာ ကွန်းခိုလို့ လမ်းပန်းအဆက်အသွယ် မကောင်းလှတဲ့ ရှမ်းပြည်တဝိုက် စည်းရုံးရေးဆင်းကြရတယ်။ တနေ့မှာ ကိုယ့်မင်းကိုယ့်ချင်းတိုင်းပြည် ပြန်လည်ထူထောင်ဖို့ မှျော်မှန်းမျော်မှန်း ကိုးစားနေခဲ့ကြတယ်။ အရေးတော်ပုံကလည်း၊ အောင်ပန်းဆင်ဖို့ရာ မှျော်မှန်းထားတာနဲ့မျော်မှန်းထားတာနဲ့ အလှမ်းဝေးသထက် ဝေးနေခဲ့ပြန်တယ်။
 
ဆရာဖေ ရှမ်းပြည်ရောက်တာ ငါးနှစ်လောက် အကြာမှာတော့ ၁၂၅၆ သင်္ကြန်ကျခါနီးခဲ့ပြန်တယ်။ အအေးမိလို့ တော်တော်ပဲ နေမကောင်းဖြစ်ရာကစပြီး၊ ဒီအခါမှာတော့ ဆရာဖေ အတွက်၊ အပြီးတိုင် ခေါင်းချဖို့ရာ အချိန်ရောက်ခဲ့ပြီ။ သူချစ်တဲ့၊ သူ မှျော်တိုင်းဝေးခဲ့ရတဲ့၊မျော်တိုင်းဝေးခဲ့ရတဲ့၊ သူ့ရင်ထဲက ရတနာပုံရွှေမြို့နဲ့ ရွှေပြည်တော် မြန်မာပြည်ကြီးကို အပြီးတိုင် ခွဲခွာခဲ့ရလေတော့တယ်။ <ref>http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=6526&Itemid=1
</ref>