ဆေးတံ: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

No edit summary
စာတွဲများ: မိုဘိုင်းလ် တည်းဖြတ် မိုဘိုင်းလ် app တည်းဖြတ်
No edit summary
စာတွဲများ: မိုဘိုင်းလ် တည်းဖြတ် မိုဘိုင်းလ် app တည်းဖြတ်
စာကြောင်း ၁၈ -
 
==သောက်ဆေး==
ငုံဆေး၊ ကွမ်းယာဆေး၊ ဆေးတံသောက်ဆေး၊ ထန်းဖူးဖက်၊ ကွမ်းသီးဖက်၊ ပြည့်စင်ဖက်၊ ဘန့်ပွေးဖက်၊ ပြောင်းဖူးဖက်၊ [[သနပ်ဖက်]] ဖက်မျိုးစုံနှင့်လိပ်သည့် ဆေးပေါ့လိပ်၊[[ဆေးပေါ့လိပ်]]၊ ပွတ်ချွန်းလိပ်၊[[ပွတ်ချွန်းလိပ်]]၊ [[ဆေးပြင်းလိပ်]] နှင့် စီးကရက်များတွင်သုံးဖို့[[စီးကရက်]]များတွင် ဆေးရွက်ကြီးကိုသုံးဖို့ [[ဆေးရွက်ကြီး]]ကို [[ချင်းတွင်းမြစ်]] ဝဲယာတလျောက်နှင့် ချင်းတွင်း၊ ဧရာဝတီမြစ်နှစ်သွယ်ကြားက[[ဧရာဝတီမြစ်]]နှစ်သွယ်ကြားက အရပ်များတွင် အဓိကထားပြီး စိုက်ကြသည်။
 
မတ္တရာနယ်က မြွေရွာများ၊ စစ်ကိုင်း၊ မြင်းခြံ၊ သရက်၊ တောင်ငူ၊ ပဲခူး၊ သာယာဝတီ၊ ပုသိမ်၊ မအူပင်၊ ဟင်္သာတ၊ ကျောက်ဖြူ အရပ်ဒေသများတွင် ဆေးရွက်ကြီး စိုက်ခင်းကြီးများရှိသည်။ ရှမ်းပြည်တောင်ပိုင်း မောက်မယ်၊ လင်းခေး၊ မန္တလေးနားကမန္တလေးအနားရှိ ရှမ်းကလေးကျွန်း၊ ပျော်ဘွယ်၊ တောင်တွင်းကြီး အရပ်များတွင်လည်း ဗာဂျီးနီးယား ဆေးမျိုးကို စိုက်ကြသည်။
 
ဆေးရွက်ကြီးထွက်သည့်အရပ်ကို နာမည်တပ်ပြီး ရွှေကျင်ဆေး၊ သစ်ထောင့်ဆေး၊ ငမြာကြီးဆေး စသဖြင့်ခေါ်ကြသလိုပဲ ကုန်းပေါ်တွင်စိုက်သည့် ‘ကုန်းဆေး’ နှင့် မြစ်ဝှမ်း နုန်းမြေနုကျွန်းပေါ်တွင်စိုက်သည့် ‘ကျွန်းဆေး’ ဆိုပြီး ဆေးရွက်ကြီး နှစ်မျိုးနှစ်စားလည်း ရှိသည်။ ကုန်းဆေး က ပြင်းပြီး ကျွန်းဆေး က ချိုသည်ဟု ပြောလေ့ရှိကြသည်။ ကျွန်းဆေးကို ကွမ်းယာတွင်လည်း အသုံးများသည်။ လူဦးမင်း ၏ ဒွေးချိုးထဲတွင်ပါသည့် ‘ငါန်းမြာ က ဆေး’ ဆိုသည် ငါန်းမြာ အရပ်က ကျွန်းဆေး ဖြစ်သည်။