မိမိကိုယ်ကို သတ်သေခြင်း: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

မိမိကိုယ်ကို သတ်သေခြင်း အပေါ်တွင် ရှုမြင်ကြသော အမြင်များတွင် ဘာသာရေး၊ ဂုဏ်သိက္ခာ နှင့် ဘဝ၏ အဓိပ္ပာယ် အစရှိသော အရာများမှ လွှမ်းမိုးမှု ရှိသည်။ ဘုရားသခင် ရှိသည်ဟု ယုံကြည်ကြသော ဘာသာတရားများတွင် မိမိကိုယ်ကို သတ်သေခြင်းသည် ဘုရားသခင်ကို စော်ကားခြင်းဟု ယူဆလေ့ရှိကြသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူတို့အတွက် ဘဝသည် မွန်မြတ်ပြီး ထိန်းသိမ်းရန် အတွက် ဝတ္တရားရှိသည်ဟု ယူဆသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ အများအားဖြင့် မိမိကိုယ်ကို သတ်သေခြင်းသည် အလွန် ကြီးလေးသော ရာဇဝတ်မှု အဖြစ် ယူဆလေ့ရှိကြပြီး ယနေ့ခေတ် အနောက်တိုင်း အတွေးအခေါ်တွင် အများစုက ထိုသို့ ယူဆဆဲပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း [[ခရစ်ယာန်ဘာသာ]] မထွန်းကားမီ အချိန်က ဂရိယဉ်ကျေးမှု နှင့် ရောမယဉ်ကျေးမှုတို့တွင် မိမိကိုယ်ကို သတ်သေခြင်းအား ကိုယ်ကျင့်တရား ဖောက်ဖျက်ခြင်း အဖြစ် မယူဆခဲ့ကြပေ။ ထို့အတူပင် [[ဂျပန်နိုင်ငံ]] [[ဆာမူရိုင်း]]ခေတ်တွင် ဆဲပုကု ခေါ် မိမိကိုယ်ကို သတ်သေခြင်းသည် ကျရှုံးမှု အတွက် ပေးဆပ်ခြင်း သို့မဟုတ် မကျေနပ်မှုကို ကန့်ကွက်သည့် ပုံသဏ္ဍာန်ပုံသဏ္ဌာန် တစ်မျိုးအဖြစ် ယူဆကြသည်။ ဟိန္ဒူတို့တွင် ယခင်က ဆာတိ ခေါ် အသုဘ ထုံးစံ တစ်ခု ရှိပြီး ထိုထုံးစံတွင် ကျန်ရစ်သူ မုဆိုးမသည် သူမ၏ ခင်ပွန်းသည်၏ ဈာပနတွင် မီးပုံထဲသို့ ခုန်ဆင်း၍ မိမိဘာသာ သတ်သေရလေ့ ရှိသည်။ ထိုသို့ ပြုလုပ်ခြင်းမှာ မိမိဆန္ဒအလျောက် ဖြစ်စေ မိသားစု သို့မဟုတ် ပတ်ဝန်းကျင်၏ ဖိအားကြောင့် ဖြစ်စေ ပြုလုပ်ကြခြင်း ဖြစ်ပြီး ယခုအခါတွင်မူ ဥပဒေနှင့် မညီဟု သတ်မှတ်ထားသည်။ ၂၀ ရာစုနှင့် ၂၁ ရာစုနှစ်များတွင် မိမိကိုယ်ကို မီးရှို့ ခြင်းသည် ကန့်ကွက်ဆန္ဒပြမှု တစ်မျိုး အနေနှင့် ပြုလုပ်ကြလေ့ ရှိပြီး ဂျပန်တို့၏ ကာမိကာဇေး တိုက်ခိုက်ခြင်းနှင့် အကြမ်းဖက် သမားတို့၏ အသေခံ ဗုံးခွဲတိုက်ခိုက်ခြင်း တို့သည် စစ်ရေးဆိုင်ရာနှင့် အကြမ်းဖက်မှု ဆိုင်ရာ နည်းလမ်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။