ရူသာဖို့ဒ် ဘရစ်ချက်ဒ် ဟေးစ်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ရွေးကောက်ပွဲသည် တောင်ပိုင်းပြန်လည်တည်ဆောက်ရေးကို စိတ်ကုန်နေကြသည့် မြောက်ပိုင်းသားများ၊ အစိုးရအဖွဲ့၏ ခြစားမှုများ၊ အလုပ်လက်မဲ့ပြဿနာများ၊ ငွေးကြေးဖောင်းပွမှုများကြောင့် ရီပါပလီကန်ပါတီအတွက် မျက်နှာပန်းမလှသော ပွဲဖြစ်နေသည်။ အစောပိုင်းရလာဒ်များအရအစောပိုင်းရလဒ်များအရ ဒီမိုကရက်တစ်ပါတီမှ သမ္မတလောင်း တီလ်ဒင်က မဲအပြတ်အသတ်ဖြင့် အောင်နိုင်နေခဲ့သော်လည်း မဲရေတွက်မှုများ အဆုံးတွင်မူ ဟေးစ်က မဲအသာရမှုအနည်းငယ်ဖြင့် သမိုင်းတွင်သည့် ရလာဒ်ကိုရလဒ်ကို ရကာ သမ္မတဖြစ်လာသည်။

ပြည်တွင်းစစ်တွင်းနှင့် စစ်လွန်ကာလများတွင် [[အေဘရာဟမ် လင်ကွန်း|သမ္မတလင်ကွန်း]]၏ တောင်ပိုင်းပြန်လည်ထူထောင်ရေးမူကို ၎င်းအားဆက်ခံကြသည့် [[အင်ဒရူး ဂျွန်ဆင်|သမ္မတဂျွန်ဆင်]] နှင့် [[ယူလီဆီးစ် ဆင်ပဆန် ဂရန့်|သမ္မတဂရန့်]]တို့က အားကြိုးမာန်တက် ဖော်ဆောင်တည်ဆောက်ပေးခဲ့ကြသည်။ သိုသော် ဟေးစ်ကထိုဝါဒအား မထောက်ခံဘဲ စီမံကိန်းများကို ရပ်ဆိုင်းပစ်လိုက်သည်။ မလိုသူတို့က ကျွတ်ကျွတ်ညံအောင် ဝေဖန်ပြီး၊ လိုသူတို့က ချီးမွမ်းခန်းဖွင့် ကြသည့် လုပ်ဆောင်ချက်ဖြစ်သည်။ အမှန်အားဖြင့် ပြည်နယ်တစ်ခုတစ်လေမှ အစိုးရရိပ်သာနှင့် ကမ်းခြေပိုင်းဆိုင်ရာထိန်းသိမ်းရေးလုပ်ငန်းလောက်မျှသာ ကျန်ရှိတော့သည့်အချိန်ဖြစ်သည့်အတွက် ထိုသို့ရပ်ဆိုင်းလိုက်ခြင်းမှာ အပြစ်ဆိုဖွယ်ပြောပလောက်အောင် မရှိပေ။ ထို့ပြင် တောင်ပိုင်းတွင် တပ်စွဲထားသည့် မြောက်ပိုင်းတပ်များကို ရုတ်သိမ်းမည့်အရေးလည်းရုပ်သိမ်းမည့်အရေးလည်း ကျန်ရှိနေသေးသည်။ တောင်ပိုင်းရော၊ မြောက်ပိုင်းပါ တပ်ရုတ်သိမ်းရေးကိုတပ်ရုပ်သိမ်းရေးကို အလိုရှိနေသဖြင့် ဟေးစ်အနေဖြင့် တောင်ပိုင်းတွင်ကြီးစိုးနေသည့် ဒီမိုကရက်တစ်တို့ဖြင့် ညှိနှိုင်းကာ အာခံနေသော ပြည်နယ်နှစ်ခုမှ စင်ပြိုင်တည်ထောင်ထားသော ဒီမိုကရက်များအနေဖြင့် ရီပါပလီကန်အုပ်ချုပ်ရေးအရာရှိများနှင့် ထိုပြည်နယ်တွင်းရှိ လူမည်းများ၏ လုံခြုံရေးကို အာမခံစေသည်။ ကတိကဝတ်များလိုလိုလားလားပေးကြသော်လည်း အချိန်မကြာမီ လိုလိုလားလားပင် ပြန်လည်ဖောက်ဖျက်ကြသဖြင့် ဟေးစ်အနေဖြင့် အခက်အခဲတွေ့ရသည်။

ထိုတောင်ပိုင်းပြည်နယ်နှစ်ခုတို့တွင် ၁၈၇၇ရွေးကောက်ပွဲအရ ဒီမိုကရက်တစ်တို့ အာဏာရလာသည်။ များမကြာမီတွင် အမေရိကန်သမိုင်းတွင် အကြီးဆုံးဖြစ်သည့် သပိတ်ကြီးဖြစ်တော့သည်။ မီးရထား အလုပ်သမားများက တရားလွန် လုပ်ခလျော့ချခံရသည်ကို မကျေနပ်သဖြင့် မီးရထားလိုင်းတစ်ချို့မှ စတင်သပိတ်မှောက်ရာ အကြီးအကျယ်ပြန့်နှံ့သွားရသည်။ ထိုသပိတ်ကြီးသို့ တပြည်လုံးမှ လူကြီးလူငယ်မရွေး အလုပ်လက်မဲ့များက လက်တွဲပါဝင်ကြသည်။ မီးရထားလိုင်းပိုင်ရှင်များက သပိတ်ကို အင်အားသုံးဖြိုခွဲစေလိုသော်လည်း သမ္မတဟေးစ်က ငြင်းပယ်သည်။ ဥပေဒအရ ပြည်နယ်အစိုးရများနှင့် မြို့တော်ဝန်များ၊ သက်ဆိုင်ရာတာဝန်ရှိသူများ၏ တောင်းဆိုလာမှသာလျှင် ဗဟိုအစိုးရအနေဖြင့် လက်နက်ကိုင်တပ်များကို စေလွှတ်သည်။ သို့ရာတွင် ထိန်းသိမ်းခြင်းမျှသာဖြစ်ပြီး လက်နက်ဖြင့် ပစ်ခတ်ခွင့်မရှိပေ။ ကာလကြာသော် ရပ်တည်ရန် ရံပုံငွေမရှိ၊ရန်ပုံငွေမရှိ၊ ထောက်ပံ့မှုမရှိ၊ စားစရာပင်မရှိတော့သဖြင့် သပိတ်မှောက်သူများဖက်မှ လက်လျှော့ကာ သပိတ်လှန်လိုက်ကြသည်။