နု၊ ဦး ဆရာကြီး: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

သက္ကရာဇ် ၁၁၇၁-ခုနှစ်တွင် ဘင်္ဂလားမြို့သို့ရောက်သောအခါ ထိုမြိို့တွင်ဖွေကာမစအူဒီတွင်သောထိုမြို့တွင်ဖွေကာမစအူဒီတွင်သော အလွန်ခိုင်မာသောဝိနည်းကျမ်းတောတ်ကြီးကို ဘတ်ရှုရာ ကသွာပြုရမည်ဟူ၍ တွေ့သဖြင့် အသက်လေးဆယ်ခုနှစ်နှစ်မှ မိမိအမှားကိုသိရှိရသဖြင့်အသက်ငါးဆယ်အရွယ်တွင် ပြုစုသော ခြောက်ခဏ်ကျမ်းတွင် မိမိအထက်က ရေးခဲ့ဘူးသော အမှားကို ဝန်ခံထားသည်မှာကွျန်ုပ်ဆယ်သုံးနှစ်က (ဗာလစ်ဂ) အရွယ်ရောက်သည် ဆယ်ကိုးနှစ်မှစ၍ (နမတ်ဇ)ကို ပြုရ၏။ခြောက်နှစ်တွက် ကသွာကို ဆရာပညာရှိတို့က ကသွာမထိုက် ကသွာမပြုသင့် ဟောပြောကြသည်ကို အမှန်ထင်၍ အသက်သုံးဆယ်နှစ်နှစ်တွင် ပြုစုသည့် သုံးခဏ်းနှင့် အခြားစာတစောင်မှာ ခြောက်နှစ်ပျက် (နမာဇ်)ကို ကသွာမပြုသင့်ဟု တရား

ထောင့်တရာခုနှစ်ဆယ့်တခုနှစ် ဘင်္ဂလားမြိို့တွင်ဘင်္ဂလားမြို့တွင် ဖွေကာမစအူဒီကျမ်းကိုကြည့်၍ ထိုကျမ်းတွင်ကသွာပြုရမည်ပါသည်တွင် အထက်ဆိုမိသော စကားမှားကြောင်းသိသာရ၏ ကွျန်ုပ်ခြောက်နှစ်ကသွာထိုက်ချေပြီ ထိုပျက်သည့်ခြေက်နှစ်ကသွာတွက်ဒုက္ခဗျာပါကြီးစွာရှိချေ၏ ယာအေလာဟီအကွျန်ုပ်ကို ခြောက်နှစ်ပျက်သည်ကသွာ (နမတ်ဇ)ကိုဖြည့်နိုင်အောင် စွမ်းအားပေးသနားတော်မူပါ ဆရာကြီးဦးနုသည် ကျမ်းဂန်များကို လေ့လာရာ၌ စာသင်ဟူက ကျမ်းထိုမှျကို တွေ့ကမရှောင်၊ ကြောင်ပုဇွန်စား၊ကွျတ်ကွျတ်ဝါးသို့၊ဟူသောလင်္ကါနှင့်အညီ အိန္ဒိယပြည် ဘင်္ဂလားမြိို့သို့ဘင်္ဂလားမြို့သို့ ရောက်သွားအချိန်တွင် စာပေကျမ်းဂန်များကို လေ့လာခဲ့သောကြောင့် တွေ့ရပေသည်။ ထို့ကြောင့် ဆရာကြီးဦးနုသည် ဒေသန္တရဗဟုသုတနှင့်လည်း ပြည့်စုံပေ၏။ ပညာရှိသတိဖြစ်ဆိုသလို မိမိအမှားကို ဝန်ခံခြင်း၌လည်း နှောင့်နှေးခြင်းမရှိ ဤကားပညာရှင်တို့၏ ဓမ္မတာတည်း။