ပိဋကတ်တိုက်(ပုဂံ): တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

 

ပိဋကတ်တိုက်သည် [[သရပါတံခါး]]အနီးတွင် ရှိသည်။ ၁၀၅၇ ခုနှစ်တွင် [[အနော်ရထာမင်း]] (၁၀၄၄ - ၁၀၇၇)သည် သုဝဏ္ဏဘုမ္မိ သထုံပြည်မှ ပိဋကတ် အစုံသုံးဆယ်ကို ဆင်ဖြူ သုံးကျိပ် နှစ်စီးဖြင့် ပုဂံပြည်သို့ ပင်ဆောင်ခဲ့ပြီးနောက် ပိဋကတ်တိုက်တွင် ထားရှိစေခဲ့သည်ဟု အစဉ်အလာ ဆိုကြလေသည်။

 

ပိဋကတ်တိုက်သည် စတုရန်းပုံ ဖြစ်လေသည်။ တဖက်လျှင် ၅၁ ပေ ကျယ်သည်။ အရှေ့ဘက်မျက်နှာတွင် မုခ်သုံးခုရှိ၍ ကျန်သုံးဖက်တွင် ပြတင်းပေါက် သုံးပေါက်စီ ရှိသည်။ ထောင့်နံရံများရှိ ပြတင်းပေါက်များတွင် ခြင်္သေလည်ပြန်ပုံ ဖော်ထားလေသည်။

 

ပိဋကတ်တိုက် အပေါ်ပိုင်းတွင်ကား အမိုးခုံးလျှောနှင့် ဘုံးငါးဆင့်ရှိ၍ ထုပိကာ တက်ထားလေသည်။ အမိုးစွန်းချင် မြိတ်တိုးများတွင် ထောင့်တုရင်ပန်းများဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားသည်။ တိုက်အတွင်းသို့ ဝင်သွားသော် အခန်းဖွဲ့ထားသည်ကိုလည်းကောင်း တွေ့ရသည်။

 

ထိုအဆောက်အအုံ၌ ပုဂံခေတ်လက်ရာဟူ၍ ဇာပေါက်ပြတင်း၊ အမိုးခုံးလျှော၊ အတွင်းခန်းပေါင်းကူးတို့သာ ကျန်ရှိလေသည်။ ဘုံငါးဆင့်အထက်ရှိ ထုပိကာ၊ ထောင့်ဘုရင်၊ မုခ်ဝင်လှေကားတို့ကား နှောင်းခေတ်လက်ရာတို့ ဖြစ်သည်။ ထိုသည်တို့ကို [[ဗဒုံမင်း|ဘိုးတော်မင်းတရား]] (၁၇၈၁ - ၁၈၁၉) လက်ထက်တွင် ပြုပြင်ခဲ့သည်ဟု ဆိုကြသည်။

<ref>ဦးကျော်အောင်(စာတည်းမှူး)၊ တက္ကသိုလ် ဘာသာပြန်နှင့်စာအုပ်ထုတ်ဝေရေးဌာန၊အဆင့်မြင့်ပညာဦးစီးဌာန - ပုဂံစေတီပုထိုးများ</ref>