ဦးပိန်တံတား: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ပုဂံမင်းတရား လက်ထက် တော်တွင် မြို့၀န်ဘိုင်ဆပ်၏ မြို့စာရေးမှာ ဦးပိန်ဖြစ်သည်။ မြို့၀န်ဘိုင်ဆပ်အကြောင်းကို စာရေးသူ ရေးသည့် သမိုင်းသံသရာ စာအုပ်တွင် ” ပုဂံမင်းလက်ထက် မြို့၀န်ဘိုင်ဆပ်၏မျိုးရိုး ” ခေါင်းစဉ် ဖြင်ပါသည်။ဖြင့်ပါသည်။

ထိုဆောင်းပါး၏ အဓိက ဖော်ပြချက်မှာမြို့၀န်ဘိုင်ဆပ်သည် ပသီ(ယခုခေတ် ခေါ် အစ္စလာမ်ဘာသာ၀င်)ဖြစ်သော်လည်း အိန္ဒိယနိုင်ငံသား မဟုတ်၊ သူ၏မျိုးရိုးမှာ မဏိပူရ၊ ကူကီချင်း၊ ကသဲ(ကသည်း) စော်ဘွားမျိုးရိုးဖြစ်ပြီး ကသဲ(ကသည်း) စော်ဘွား” သနာဟံ “၏ ညီတော်စော် ဘွား ” ဇင်ကွဲတာပံ ”သည် မြို့၀န်ဘိုင်ဆပ်၏ အဘိုးအရင်းပင်ဖြစ်ကြောင်း၊ သူ၏ အမည်အရင်းမှာ ဘိုင်ဆပ် မဟုတ်ကြောင်း၊ ” ဆေရက်ခန် ” ခေါ်ကြောင်း၊ ”ဘိုင်” ဆိုသည်မှာ သူတို့ဘာသာ စကား အရ ”အစ်ကို”ဟု သဘောရ၍ “ဆပ်”ဆိုသည်မှာ”ဆရာ” ဟုသဘောရ ကြောင်း၊ သို့ဖြစ်၍ ”ဘိုင်ဆပ်” ဆိုသည်မှာ”အစ်ကိ်ုဆရာ”ဟုဆိုသည်မှာ”အစ်ကိုဆရာ”ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသဖြင့် တမင်ပင် အထက်စီးဖြင့်ခေါ်စေခြင်း ဖြစ်ဟန်တူကြောင်း ရေးသားခဲ့ပါသည်။

စာရေးသူအနေဖြင့် တောင်သမန် အင်းကိုဖြတ်၍ ဆောက်ထားသော တံတား တစ်ဖက်တွင်ရှိသည့် ဗုန်းအိုးရွာမှ လူများက အမရပူရ မြို့တော်သို့ အလွယ်တကူ လာ၍ အာဏာသိမ်းရန်၊ ကူညီရန် ဖြစ်သည်ဆိုသည်ကို သဘောမတွေ့ ပါ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုတစ်ဖက်ရွာမှ အမရပူရ ထီးနန်းသို့ ကုန်းကြောင်းဖြင့် ပတ်လာလျှင် ထိုတံတားမှဖြတ်၍ လာသည်ထက် နီးသည်ကို တွေ့ရသောကြောင့် ဖြစ် ပါသည်။ တံတားကြီး မ ဆောက်ခင်မဆောက်ခင် ဆာအာသာ ဖယ်ယာ ခေါင်းဆောင်သောဗြိတိသျှိ သံအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ အင်းဝြမို့သို့အင်းဝမြို့သို့ လာကြ စဉ်ကလာကြစဉ်က တောင်သမန်အင်းကို သူတို့ပိုင် သင်္ဘောဖြင့်ဖြတ်ပြီးသူတို့ပိုင်သင်္ဘောဖြင့်ဖြတ်ပြီး ၀င်လာကြသည်မှာ နန်းတော်မြို့ရိုး အထိ ပေါက်ခဲ့သည်ဆိုသော သမိုင်းကြောင်းရှိသည်။

တံတားကြီးဆောက်ပြီးခဲ့သည့်နောက်တွင် နယ်ချဲ့ သင်္ဘောများနန်းတော်ဦးအထိ မရောက်နိုင်တော့ပေဟု ဆိုပါသည်။ အိမ်ရှေ့စံညီတော်ကနောင်မင်းက နောင်တော်မင်းတုန်းမင်းတရား အမရပူရနန်းမှမနအမရပူရနန်းမှမန္တလေးသို့ ္တလေးသို့ ထီးရောနန်းပါပြောင်း ရခြင်းကိုထီးရောနန်းပါပြောင်းရခြင်းကို ထောက်ခံခြင်းမှာ အကြောင်းရှိသည်။ သက္ကရာဇ် ၁၂၁၇ ခုနှစ်၊ ဝါခေါင်လတွင် အိန္ဒိယနိုင်ငံမှ ဗြိတ်ိသျှအစိုးရက အထက်မြန်မာနိုင်ငံတော်ကစေလွှတ်သည့် သံ တော်တို့တွင် ရာဇသံလက်ဆောင်တော်များနှင့် မှူးကြီးမတ်ကြီးတို့ကို စေလွှတ် ပါမည်ဟု လျှောက် ထားလိုက်ရင်းအတိုင်း၊ အင်္ဂလိပ်၀န်ကြီး ဆာအာသာဖယ်ယာပင် ခေါင်းဆောင်၍ အရာရှိ၁၇ယောက်၊ လူငယ် ၁၄၀၊ ဂေါ်ယာစစ်ပိုင် ၁၀၀၊ ဘင်ခရာအငြိမ့်တီး ဂေါ်ယာ ၁၅၊ လူငယ်နောက်ပါ ၁၇၀၊ မြင်း နှင့် မြင်းစီး ၁၅၊ စုစုအမှုထမ်းလူငယ် ၄၄၀၊ ၂စု ၄၅၇၊ မီးသင်္ဘော ၂စီး၊ တွဲသမ္ဗန်ကြီး ၂စင်းနှင့် လာ ရောက်ရာ မြန်မာအဖွဲ့ကမ မလွန်မြို့မှ ကြိုဆိုရပါသည်။

ဤသို့ ဆာအာသာဖယ်ယာတို့သံအဖွဲ့၊ မီးသင်္ဘော ၂စင်း၊ ဆွဲသမ္ဗန်ကြီး ၂စင်းဖြင့် ဝါခေါင်လ တောင်သမန်အင်း ရေပြည့်နေချိန်တွင် ၀င်ရောက်လာသည်ကို အိမ်ရှေ့စံ ကနောင်မင်း မည်သို့မျှ ဘ၀င်မကျဟု ဆိုလေသည်။ အမရပူရနန်းတော်သို့ တောင်သမန် ဦးပိန်တံတားကြီး ခံနေ၍သာ ကပ်ပြီး ရောက်မလာနိုင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အမရပူရထီးနန်းတွင် ဆက်လက်စိုးစံပါက မိုးတွင်း လများတွင်ရန်သူအင်္ဂလိပ်တို့ ထီးနန်းအနီးအထိရေလမ်းမှ ၀င်ရောက်လာနိုင်သည်ကိုတွေးမိ၍ မန ္တလေးတောင်ခြေသို့မန္တလေးတောင်ခြေသို့ ထီးနန်းရောမြို့ပါပြောင်းရန်နောင်တော်မင်းတရားကြီး၏ အကြံကိုထောက် ခံခြင်းဖြစ်သည်ဟုဆိုပါသည်။

မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း အတွဲ (၁၄) အမရပူရမြို့အကြောင်းတွင် “ပုဂံမင်းလက်ထက်က မြို့စာရေးမောင်ပိန်သည် ထိုအင်းကိုဖြတ်၍ သင်သားတံတားကြီးတစ်ခု ဆောက်လုပ် လှူဒါန်းခဲ့ရာ ယခုတိုင် ရှိသေးသည်။ တောင်သမန်အင်းတစ်ဖက်တွင် ပုဂံမင်း တည်ထားခဲ့သော ကျောက်တော် ကြီးဘုရားရှိသည်။” ဟု ဖော်ပြထားရာ ပသီ(အစ္စလာမ်ဘာသာ၀င်)တစ်ဦးဖြစ်သော မြို့စာရေး ဦးပိန်သည် စေတနာဆန္ဒ အလျောက် တံတားဆောက်လုပ်လှူဒါန်းရာတွင် တံတားတစ်ဖက်တစ် ချက်ရှိတံတားတစ်ဖက်တစ်ချက်ရှိ ရွာများမှ မြန်မာ ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င်များ လွယ်လင့်တကူ အန္တရာယ်ကင်းရှင်းစွာ ဘုရားဖူးသွား နိုင်စေရန် စေတနာကိုလည်း မည်သူမျှ ငြင်းနိုင်မည် မဟုတ်ပါဟု မြန်မာ့ စွယ်စုံကျမ်းက ဆောက် လုပ်လှူဒါန်းခဲ့ ရခြင်းအကြောင်းကိုဖော်ပြထားပါသည်။