တိဗက်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ
Content deleted Content added
No edit summary စာတွဲများ: မျက်မြင် တည်းဖြတ် မိုဘိုင်းလ် တည်းဖြတ် မိုဘိုင်းလ် ဝက်ဘ် တည်းဖြတ် |
No edit summary စာတွဲများ: မျက်မြင် တည်းဖြတ် မိုဘိုင်းလ် တည်းဖြတ် မိုဘိုင်းလ် ဝက်ဘ် တည်းဖြတ် |
||
စာကြောင်း ၉ -
သည်။
==တိဘတ်ပြည်==
ကွန်းလွန်းတောင်တန်းကြီးများအကြား၊ အနောက်ဘက်
ပြည်နယ်မှ အရှေ့ဘက် တရုတ်နိုင်ငံအထိ ရှည်လျားသော
စာကြောင်း ၂၂ -
ရှိသည်။ မြို့တော်မှာ [[လာဆာမြို့]] ဖြစ်သည်။
လွင်ပြင်များနှင့် ပေပေါင်း ၂ဝဝဝဝ ကျော်မြင့်သော တောင်
တန်းများဖြတ်သန်းလျက်ရှိသည့် ကုန်းမြေမြင့်ကြီးတစ်ခု ဖြစ်
သည်။ ယန်ဆီမြစ်၊ မဲခေါင်မြစ်နှင့် သံလွင်မြစ် ဟူသော အာရှတိုက်ရှိ မြစ်ကြီးများ မြစ်ဖျားခံရာ အရပ်လည်း ဖြစ်သည်။
ကျ၍၊ ခြောက်သွေ့အေးမြသော တိုင်းပြည်ဖြစ်၏။ တိဗက်ပြည် မြောက်ပိုင်းသည် တောင်ပိုင်းထက် အထူးသဖြင့် အေး၍ ခြောက်သွေ့သဖြင့် သစ်ပင်ဝါးပင် ရှားပါး၏။ အတွင်းကျသော ချိုင့်ဝှမ်းများ၌ ဆားငန်အိုင်များစွာရှိသည်။ တောင်ပိုင်းရှိချိုင့်ဝှမ်း အရပ်ဒေသ များတွင်ကား ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးနိုင်သည်။ တိဗက်
ပြည်တွင် မကြာခဏလိုပင် နှင်းများသည်းထန်စွာကျ၍၊ လေပြင်းတိုက်တတ်သည်။ ထိုအခါ နှင်းမုန်တိုင်းသဖွယ်ဖြစ်တတ်၏။ အများအားဖြင့် နွေရာသီတွင် မိုးရွာသွန်း၍၊ တစ်နှစ်လျှင် မိုးရေချိန် ၈ လက်မမှ ၁ဝ လက်မအထိရွာသည်။ မြောက်ပိုင်းတွင် စာမရီနှင့် သိုးဆိတ်တို့စားသုံးရန်အတွက်ဖြစ်သော မြက်ပင်၊
ချုံဖုတ်များသာ ပေါက်ရောက်သည်။ တောင်ပိုင်းတွင်ကား စာမရီနှင့် သိုးဆိတ်များမွေးမြူခြင်းအပြင် မုယော၊ အုတ်ဂျုံ၊ ဂျုံစသည်တို့နှင့် ခါးဥဖြူ၊ အာလူး၊ ပဲအမျိုးမျိုး၊ ရာသီဥတုဒဏ် ခံနိုင်သော ဟင်းသီးဟင်းရွက် တို့ကိုလည်း စိုက်ပျိုးကြသည်။ အများအားဖြင့်
နေထိုင်သူများဖြစ်ကြသည်။ အုပ်စုအလိုက် စခန်းသာသောနေရာတို့သို့လှည့်ပတ်သွားလာကာ စာမရီအမွေးများဖြင့် ပြုလုပ်ထားသောတဲများ ထိုး၍ နေထိုင်တတ်ကြ၏။ အစားအသောက်မှာလည်း များသောအားဖြင့် စာမရီမှရသော နို့နှင့် မုယောတို့ဖြစ်
၏။ စာမရီ၏ချေးကို အခြောက်ပြုလုပ်၍၊ ထင်းဆိုက်ကြသည်။
လေ့ရှိကြသည်။ တရုတ်နိုင်ငံဖက်သို့၎င်း၊ အိန္ဒိယနိုင်ငံဖက်သို့
၎င်း မြင့်မားမတ်စောက်သော တောင်ကြားလမ်းများကိုဖြတ်၍
စာကြောင်း ၅၀ -
အိန္ဒိယနိုင်ငံမှ ဆန်၊ ချည်ထည်နှင့် အခြားထုတ်လုပ်ပြီး ကုန်ပစ္စည်းတို့ကို ဝယ်ယူလေသည်။
ရေရာသောသမိုင်းဖြစ်စဉ်မှာ တရုတ်ခရီးသည်တစ်စု လာရောက်
လည်ပတ်ခဲ့သည့် ခရစ် ၆၅ဝ ပြည့်နှစ်တွင်မှ အစပြုသည်ဟု
စာကြောင်း ၆၁ -
ကူဗလိုင်ခန်သည် လာမာဘုရင်ကို သူ၏နန်းတော်သို့ဖိတ်ခေါ်၍၊
တရုတ်နိုင်ငံသို့ လက်ဆောင်ဆက်သရာ လက်အောက်ခံ
လာမာဘုရင်ကား သကျအနွယ် ဖြစ်၏။ ခရစ် ၁၃၆ဝ ပြည့်နှစ်
တွင် ထိုသကျအနွယ် လာမာဘုရင်တို့ အဆက်ပြတ်၍၊ သိကျ
အနွယ် လာမာဘုရင်နန်းတက်၍ အုပ်စိုးရာ၊ သိကျလာမာဘုရင်
နန်းဆက်တို့သည် နှစ်ပေါင်း ၃ဝဝ မျှ
နိုင်ခဲ့သည်။ ၁၅ ရာစု၏အစလောက်တွင် သိကျလာမာဘုရင်၏
တူတော်သည် ယခုခေတ်အများသိကြသော ဒလိုင်းလာမာဟူ
စာကြောင်း ၇၃ -
ကို ခန့်အပ်လေရာ၊ ဒလိုင်းလာမာမင်းဆက်နှင့်အတူ တာရှိ
လာမာမင်းဆက်တို့လည်း ပေါ်ပေါက်လာလေသည်။ နောင်အခါ
တွင်
သော်လည်း၊ ၁၉၁၁ ခုနှစ် တရုတ် ပြည်တော်လှန်ရေး ဖြစ်ပွား
စဉ် တရုတ်တို့အား တိုက်ထုတ်ခဲ့ကြသဖြင့်၊ ၁၉၁၃ ခုနှစ်မှစ၍
စာကြောင်း ၇၉ -
၁၉၂၅ ခုနှစ်တွင် လာမာဂိုဏ်း နှစ်ဂိုဏ်းကွဲ၍၊ ဒလိုင်း
လာမာနှင့် ပန်ချင်လာမာဂိုဏ်းဟု ဖြစ်ပေါ်လာသဖြင့်၊
ပြည်သူပြည်သားများက ဒလိုင်းလာမာကို တိုင်းပြည် အုပ်ချုပ်
ရေးအတွက်၎င်း၊ ပန်ချင်လာမာ ကို သာသနာရေးအတွက်၎င်း
အာဏာပိုင်များဟူ၍ ခွဲခြားကာ အသိအမှတ်ပြုခဲ့ကြလေသည်။
တရုတ်တို့သည်
မိုးရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း၊ မအောင်မြင်ခဲ့ချေ။ သို့သော်
၁၉၃၉ ခုနှစ်မှစ၍ တိဗက်နိုင်ငံ၌ တရုတ်ကိုယ်စားလှယ်တစ်ဦး
စာကြောင်း ၉၇ -
မအောင်မြင်ကြချေ။
အား ဘုရားလောင်းဝင်စားသူဟူ၍ ယူဆကြ၏။ ရဟန်းမင်းကြီး
ပျံလွန်လျှင် သူ၏ဝိညာဉ်သည်
အတွက်၊ ရဟန်းမင်းကြီးဟောင်း ဝင်စားသည်ဟု ယုံကြည်ရ
သော မွေးစကလေးငယ်တစ်ယောက်ကို စုံစမ်းရှာဖွေပြီးနောက်
စာကြောင်း ၁၁၃ -
လာဆာသို့ခေါ်ဆောင်ကာ ၁၉၄ဝ ပြည့်နှစ် ဖေဖော်ဝါရီလတွင် ရင်ခွင်ပိုက်အဖွဲ့ဖြင့် အုပ်စိုးစေလျက် ၁၉၅ဝ ပြည့်နှစ် နိုင်ဝင်ဘာလ ၁၇ ရက်နေ့တွင်ကား ၁၄ ဆက်မြောက် ဒလိုင်းလာမာအဖြစ်ဖြင့် လုံးဝအာဏာလွှဲအပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ၁၉၅ဝ
ပြည့်နှစ် အောက်တိုဘာလတွင် တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံအစိုး
ရ၏ တပ်များသည်
နိုင်ငံတို့ နှစ်ဦးသဘောတူ စာချုပ်တစ်ရပ်ကို ပီကင်းမြို့တွင်
ချုပ်ဆိုခဲ့လေသည်။
စာချုပ်အရ နိုင်ငံခြားရေးနှင့် ကာကွယ်ရေးကို တရုတ်
အစိုးရက ကြိုးကိုင်၍၊
ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရခဲ့လေသည်။ ၁၉၅၁ခုနှစ်တွင်
တရုတ်ကွန်မျူနစ် ဗိုလ်ချုပ်ချန်ကူအိုဟူအာ(
၏ တပ်မတော်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး)တို့သည် ဒုတိယသဘာပတိများ
အဖြစ်ဖြင့်၎င်း ဆောင်ရွက်ရမည်ဖြစ်၏။ အဖွဲ့တွင် အခြားအဖွဲ့ ဝင် ၅၁ ဦးပါဝင်ရာ၊ တိဗက်ပြည်နယ်ဒေသဆိုင်ရာ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့မှ ကိုယ်စားလှယ် ၁၅ ဦး၊ ပန်ချင်လာမာ၏ သာသနာရေးအဖွဲ့မှ ကိုယ်စားလှယ် ၁ဝ ဦး၊ ချမ်ဒိုဒေသ၏ ပြည်သူ့
စာကြောင်း ၁၂၉ -
သည်။ ထိုပြင် ထိုအဖွဲ့ကြီးလက်အောက်တွင် ဘဏ္ဍာရေးနှင့်
စီးပွားရေးရာအဖွဲ့၊ သာသနာရေးအဖွဲ့ဟူ၍ အဖွဲ့ငယ်နှစ်ခုရှိမည့်အပြင်၊ ပြည်သူ့ရေးရာ၊ ဘဏ္ဍာရေး၊ တည်ဆောက်ရေး၊ ယဉ်ကျေးမှုနှင့် ပညာရေး၊ ကျန်းမာရေး၊ ပြည်သူ့လုံခြုံမှု၊ လယ်ယာ
စိုက်ပျိုးရေးနှင့် သစ်တောများထူထောင်ရေး၊ စက်မှုလက်မှု၊ ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးနှင့် လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး တည်းဟူသော ဌာနခွဲ ၁ဝ ခုရှိမည်ဖြစ်လေသည်။ ယခုအခါ တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံသည်
==မှတ်ချက်==
|