ဝပ်ဖရာစီဆန်ဖက်ကျောင်းတော်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

'''ဝပ်ဖရာစီဆန်ဖက်ကျောင်းတော်'''({{lang-th|วัดพระศรีสรรเพชญ์}}; "Temple of the Holy, Splendid Omniscient") သည် [[ထိုင်းနိုင်ငံ]]၏ မြို့တော်ဟောင်း [[အယုဒ္ဓယ|အယုဒ္ဓယမြို့အယုဓျာမြို့]]ကို မြန်မာတို့ အကုန်မဖျက်ဆီးခင်တိုင်အောင် အမြင့်မြတ်ဆုံး ကျောင်းတော် ဖြစ်ပြီး တော်ဝင်နန်းတော်တွင် တည်ရှိသည်။ <ref name=Bangkok>{{cite web|title=Wat Phra Sri Sanphet (วัดพระศรีสรรเพชญ์)|url=http://www.bangkoksite.com/AyutthayaPage/WatPhraSiSanphet.htm|website=Bangkok Site|accessdate=19 June 2015}}</ref>ထိုကျောင်းတော်သည် မြို့တော်တွင် အလှပဆုံးနှင့် အခံ့ငြားဆုံး ကျောင်းတော် ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဘန်ကောက်ရှိ Wat Phra Kaeo ၏ နမူနာပုံစံလည်း ဖြစ်သည်။

၁၃၅၀ ခုနှစ်တွင် Ramathibodi I မင်းဟု သိကြသည့် U-thong တော်ဝင်နန်းတော်ကို မူလနေရာတွင်ပင် ပြန်လည်တည်ဆောက်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ ထိုတည်ဆောက်သည့်နေရာသည် ယနေ့တည်ရှိနေသည့် နေရာပင် ဖြစ်သည်။ <ref name=Bangkok /> နန်းတော်ကို ၁၃၅၁ ခုနှစ် တွင် ပြီးစီးခဲ့ပြီး Ramathibodi မင်းသည် အယုဒ္ဓယကိုအယုဓျာကို နိုင်ငံ၏ မြို့တော်အဖြစ် တည်ထောင်ခဲ့သည်။ နန်းတော်တွင် သစ်သားအဆောက်အဦးသုံးခုကို "PhaithunMaha Prasat", "Phaichayon Maha Prasat", နှင့် "Aisawan Maha Prasat" ဟု အမည်ပေးထားသည်။ ၁၃၅၁ ခုနှစ်၊ နန်းတော်တည်ဆောက်ပြီးစီးသည့်အခါ အယုဒ္ဓယကိုအယုဓျာကို မြို့တော်အဖြစ်ထားကာ Ramathibodi I ဘုရင်အဖြစ် အပ်နှင်း၍ တည်ထောင်ခဲ့သည်။ ၁၄၄၈ ခုနှစ်တွင် Borommatrailokanat မင်းသည် မြောက်ဘက်တွင် နန်းတော်အသစ်တစ်ခုကို တည်ဆောက်ခဲ့ပြီး နန်းတော်ဟောင်းရှိရာ မြေနေရာကို ဘာသာရေးနှင့်ဆိုင်သော နေရာအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခဲ့သည်။ Ramathibodi II ဘုရင်ဖြစ်သည့် Hisson သည် စေတီတော်နှစ်ဆူကို ၁၄၉၂ ခုနှစ်တွင်တည်ခဲ့ပြီး ဖခင်၊ အစ်ကို၊ Borom Trailokanath မင်း၊ Borommaracha III မင်း တို့၏ အရိုးပြာများကို ဌာပနာခဲ့သည်။ <ref name="Oriental Architechture" />

Borommakot မင်းလက်ထက် ၁၇၄၀ ခုနှစ်များတွင် ကျောင်းတော်ကို ပြန်လည်မွမ်းမံခဲ့သည်။ စေတီတော်သုံးဆူမှတပါး အယုဒ္ဓယမြိုတော်နှင့်အယုဓျာမြိုတော်နှင့် ကျောင်းတော်၏ ခြံဝင်းကို ၁၇၆၇ ခုနှစ်တွင် မြန်မာတို့ကျူးကျော်ကာ ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။ ယနေ့ထက်တိုင် တွေ့မြင်နိုင်သည်။

၁၇၆၇ ခုနှစ်တွင် မြန်မာတို့သည် အယုဒ္ဓယမြို့တော်ကိုအယုဓျာမြို့တော်ကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဝပ်ဖရာစီဆန်ဖက် အပါအဝင် များစွာသော ကျောင်းတော်အဆောက်အဦများကို ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။ ကျောင်းတော်ကို မီးရှို့ကာ ရွှေများကို အရည်ကျိုယူခဲ့သည်။ စေတီသုံးဆူလည်း ပျက်စီးခဲ့သော်လည်း ၁၉၅၆ ခုနှစ်တွင် ပြန်လည်မွမ်းမံပြင်ဆင်မှုများ ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။