ဓမ္မစကြာသုတ်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ရဟန်းတို့ ... ရဟန်းဖြစ်သူသည် ဤအစွန်းတရားနှစ်ပါးတို့ကို မမှီဝဲအပ်ကုန်၊ အဘယ်အစွန်းတရားနှစ်ပါးတို့နည်း...အစွန်းတရားနှစ်ပါးတို့သည် အဘယ်နည်း။

၁။ ယုတ်ညံ့၍ ရွာသူတို့၏ အကျင့်ဖြစ်သော၊ ပုထုဇဉ်တို့၏ အလေ့အကျင့်သာဖြစ်၍ အရိယာတို့၏ အလေ့အကျင့်မဟုတ်သော၊ အကျိုးစီးပွားနှင့် မစပ်ယှဉ်သော၊ ကာမဂုဏ်တို့၌ ကာမဂုဏ်ချမ်းသာကို ကပ်ငြိသောအားဖြင့် အဖန်တလဲလဲ လိုက်စားအားထုတ်ခြင်းလည်းကောင်း၊လိုက်စားအားထုတ်ခြင်းတည်းဟူသော အစွန်းတစ်ပါး။

၂။ ကိုယ်စိတ်၏ ဆင်းရဲခြင်းကို ဖြစ်စေတတ်သော၊ အရိယာတို့၏ အကျင့်မဟုတ်သော၊ အကျိုးစီးပွားနှင့် မစပ်ယှဉ်သော၊ မိမိကိုယ်ကို ပင်ပန်းအောင် ညှဉ်ပန်းမှုကို အဖန်ဖန်အားထုတ်ခြင်းလည်းကောင်းအဖန်ဖန်အားထုတ်ခြင်းတည်းဟူသော -အစွန်းတစ်ပါး။ ဤအစွန်းတရားနှစ်ပါးတို့ပင်တည်း။

ရဟန်းတို့ ... ငါဘုရားရှင်သည် အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်းသိမြင်တော်မူအပ်သော, ပညာမျက်စိကို ပြုတတ်သော,ပြုတတ်သော၊ ဉာဏ်အမြင်ကို ပြုတတ်သော,ပြုတတ်သော၊ ကိလေသာ အပူမီး ငြိမ်းအေးရန် ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် (သစ္စာလေးရပ် တရားမြတ်ကို) ထိုးထွင်းသိမြင်ရန် နိဗ္ဗာန်ကို ထိုးထွင်းသိမြင်တတ်သည့် အရိယမဂ်ဉာဏ်ကို ရရှိရန် နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုရန်ဖြစ်သော, ထိုအလယ်အလတ်ဖြစ်သော မြတ်သော (မဇ္ဈိမပဋိပဒါ) အကျင့်သည်ကား ဤသည်ပင်တည်း။

ချစ်သားရဟန်းတို့  “ ဒုက္ခခပ်သိမ်းချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမွန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်းလမ်းမွန်ဖြစ်သော ဤအရိယသစ္စာတရားကို ဘာဝနာအလုပ်ဖြင့် အားထုတ်ကြိုးစား ပွါးများအပ် ပွါးများထိုက်၏ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည် ၡေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌ရှေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌  တခါတရံ မကြားစဘူးကုန်သော တရားအပေါင်းတို့၌ မြင်နိုင်တုံဘိညာဏ်မျက်စိသည် ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ ထိုးထွင်းဟုတ်မွန် အသိညာဏ်သည်  ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ မြင်အားသန်စွာ ညာဏ်ပညာသည် ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ ထိုးထွင်းသိတတ်ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည် ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။  မောဟကြီးဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည် ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။

ချစ်သားရဟန်းတို့  “ ဒုက္ခခပ်သိမ်းချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမွန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်းလမ်းမွန်ဖြစ်သော ဤအရိယသစ္စာတရားကို ဘာဝနာအလုပ်ဖြင့် အားထုတ်ကြိုးစား ပွါးများခြင်းကိစ္စပြီးပြီ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည် ၡေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌ရှေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌  တခါတရံ မကြားစဘူးကုန်သော တရားအပေါင်းတို့၌ မြင်နိုင်တုံဘိညာဏ်မျက်စိသည် ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ ထိုးထွင်းဟုတ်မွန် အသိညာဏ်သည်  ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ မြင်အားသန်စွာ ညာဏ်ပညာသည် ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ ထိုးထွင်းသိတတ်ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည် ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။  မောဟကြီးဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည် ထင်ၡားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။

ချစ်သားရဟန်းတို့ အကြင်အခါ၌သာလျင် ငါဘုရားအား  လေးပါးကုန်သော ဤ မဖောက်မပြန် မှန်ကန်တုံလတ် အရိယသစ္စမြတ်တို့၌    ဤသို့ ပြဆိုအပ်ပြီးသောအတိုင်း  သစ္စဉာဏ်  ကိစ္စဉာဏ် ကတဉာဏ်အားဖြင့် စက်လည်ပုံသုံးပါးရှိသော သုံးပါး လေးလီအားဖြင့် အခြင်းအရာတဆယ့်နှစ်ပါးရှိသော ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း ပိုင်းခြားထင်ထင်ဉာဏ်အမြင်သည် စင်စင်ကြယ်ကြယ် ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။ ချစ်သားရဟန်းတို့ ထိုအခါ၌သာလျင် ငါဘုရားသည် နတ်ပြည်နှင့်တကွဖြစ်သော မာရ်နတ်ခြုံ ဝသဝတ္တီဘုံနှင့်တကွဖြစ်သော ဗြဟ္မာ့ဘုံနှင့်တကွဖြစ်သော အနန္တစကြာဝဠာ ကမ္ဘာလောကဓာတ်တိုက်ဘောင်အတွင်း၌ ရဟန်းပုဏ္ဏားနှင့်တကွဖြစ်သော  နတ် လူနှင့်တကွဖြစ်သောနတ်လူနှင့်တကွဖြစ်သော သတ္တဝါများအလယ်၌ အတုမရှိသော ဘုရားဖြစ်ရန် သဗ္ဗညုတဉာဏ်ကို ပိုင်ပိုင်ရရှိ ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူပြီ " ဟူ၍ ဝန်ခံတော်မူပြီ။

ချစ်သားရဟန်းတို့ ငါဘုရား၏ ဟုတ်တိုင်းအမှန် အမြင်သန်သော ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်တော်သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာပြီ။ ငါဘုရား၏ အရဟတ္တဖိုလ်ဉာဏ်တော်သည် မပျက်မစီးနိုင်မပျက်စီးနိုင် ခံ့ခိုင်တည်တံ့လေပြီ။ ငါဘုရား၏ ဤဘဝအဖြစ်သည်  အဆုံးစွန်သောအဖြစ်ပေတည်း။ ယခုအခါ၌ ဘဝအသစ် တဖန်ဖြစ်ဖို့အရေးသည် မရှိတော့ချေ။ ဤသို့ ဉာဏ်အမြင်သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာပြီ။

ဂါထာမဖက် (အမေး၊ အဖြေသက်သက်) စုဏ္ဏိယသက်သက်ဖြစ်သော ဤဓမ္မစက္ကပဝတ္တနသုတ်တော်ကြီးကို ဟောတော်မူအပ်သည် ရှိသော် ရှည်သော အသက်တော်ရှိသော အရှင်ကောဏ္ဍညမထေရ်အား ကိလေသာမြူတို့မှ စင်ဖြူကင်းဝေးသော မှောက်မှားဒိဋ္ဌိ အညစ်အကြေးမရှိသော သောတာပတ္တိမဂ်ဉာဏ်ဟုဆိုအပ်သော တရားမျက်လုံးသည် ထင်ရှားစွာ ပေါ်ပေါက်ချေ၏။ အလုံးစုံသော တေဘုမ္မကဝဋ်ဒုက္ခတရားစုသည် ဖြစ်ပေါ်ခြင်း အကြောင်းရင်းရှိ၏။ ထိုအလုံးစုံသော တေဘုမ္မကဝဋ်တရားစုသည် မကြွင်းမကျန် အမှန်ချုပ်ဆုံးခြင်းသဘောရှိ၏။ (ဤသို့ ဟုတ်တိုင်း မှန်သိ ဉာဏ်မျက်စိသည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏ ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။)

ထိုအခါ၌ ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရားသည် ဝမ်းမြောက်မြွက်ကြား ဤဉဒါန်းတော်အမိန့်စကားကို ကျူးရင့်တော်မူလေ၏။ “ အို .. လူ နတ် ဗြဟ္မာ သတ္တဝါအပေါင်းတို့ ငါ့သားတော်ကြီးဖြစ်သော ကောဏ္ဍညသည် အသိဉာဏ်အလင်းပေါက်၍ သောတာပန်အဖြစ်သို့ ရောက်လေပြီတကား ” ( ဤသို့ ကျူးရင့်တော်မူလေ၏ ) ဤဉဒါန်းစကားတော်အားဖြင့် ရှည်သောအသက်တော်ရှိသောသက်တော်ရှည်သော အရှင်ကောဏ္ဍမထေရ်မြတ်ကြီးအား အညာသိကောဏ္ဍည ဟူ၍သာ ဤအမည်ထူးသည် ဖြစ်လေသတည်း။

ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်ဖြင့် သက်ဝင်အပ်ပြီးသောတရားရှိသည်ဖြစ်၍

ယုံမှားခြင်း၏တဘက်ကမ်းသို့ရောက်အောင် ကူးမြောက်ပြီးသည်ဖြစ်၍

သို့လော သို့လော တွေးတောယုံမှားခြင်းမှ လွတ်ကင်းသည်ဖြစ်၍

ကြောက်ရွံ့မှုကင်းလျက် ရဲရင့်ခြင်းသို့ရောက်သည်ဖြစ်၍

မြတ်စွာဘုရား၏သာသနာတော်အတွင်း၌ သိမြင်ပြီးသောဉာဏ်အစွမ်းအားဖြင့် သူတပါးတို့အား ယုံကြည်အားထားခြင်းမရှိလေသောကြောင့် ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရားကို ဤသို့သောစကားအား လျောက်ထားတောင်းပန်လေ၏။

မြတ်စွာဘုရားသည် ဤသို့ မိန့်တော်မူ၏။ “ အို .. ရဟန်း  လာလော့ ငါဘုရားသည် တရားတော်မြတ်ကို ကောင်းစွာ ဟောကြားတော်မူအပ်ပြီ။ သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲ၏ ကိစ္စတုံး၍ အဆုံးတိုင်အောင်ပြုခြင်းငှါ ကောင်းစွာ မြတ်သော မဂ်အကျင့်ကို ကျင့်လေလော့ ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ သက်တော်ရှည် ထိုအရှင်ကောဏ္ဍညအား ထိုထိုအရှင်ကောဏ္ဍညလည်း ဧဟိ ဘိက္ခု - ပဉ္ဇင်းအဖြစ်သည်သာလျှင် ဖြစ်လေသတည်း။ပဉ္ဇင်းအဖြစ်ရောက်ရှိလေတော့သတည်း။