ဗန်းမော်ဆရာတော်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

အရေးမကြီး Linked flag of Myanmar to SVG version
စာကြောင်း ၃၉ -
မြင်းဝန်မင်းကြီး၏ ကောင်းမှုကြောင့် စာပြန်ပွဲဝင်သည်။ ထိပ်ဆုံးမှ အောင်မြင်ခဲ့သည်။ ရှင်ပဏ္ဍိတသည် သာမဏေဘဝကပင် စာစပ်ဝါသနာပါသည်။ ကဗျာဖွဲ့ဆိုမှု၌ နိုင်နင်းသည်။ သက်တော်(၂၁)နှစ်တွင် မိဖုရားခေါင်ကြီးက ပဉ္စင်းခံပေးသည်။ ဘိုးတော်မင်းတရားကြီး၏ မိဖုရား ဝေသာလီမင်းသမီး၊ ဗန်းမော်မြို့စား ဥပေါတရာ ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းသော ဗန်းမော်ကျောင်းတွင် သီတင်းသုံးသည်။ ထို့ကြောင့် ''' ဗန်းမော်ဆရာတော်''' ဟု တွင်သည်။ ကဗျာစာဆိုကျော် [[စလေဦးပုည]]သည်ပင်လျှင် ဆရာတော်ထံ ဝင်ရောက်ကာ နည်းယူသည်။ အားကိုးအားထား ပြုသည်။
 
ဆရာတော်သည် [[မင်းတုန်းမင်း|မင်းတုန်းမင်းတရားကြီး]] လက်ထက်တွင် အလွန်ထင်ရှား ကျော်စောသည်။ [[သင်္ဂဇာဆရာတော်]] ၊ [[ရွှေကျင်ဆရာတော်]] ၊ [[သက်ပန်းဆရာတော်]] တို့နှင့် ခေတ်ပြိုင်ဖြစ်သည်။ မင်းတုန်းမင်းတရားကြီးက`'''ပဏ္ဍိတ ဝံသာဘိဓဇ မဟာဓမ္မရာဇာဓိရာဇဂုရု'''´ ဘွဲ့တံဆိပ်တော် ဆက်ကပ်လှူဒါန်းသည်။
[[သင်္ဂဇာဆရာတော်]] ၊ [[ရွှေကျင်ဆရာတော်]] ၊ [[သက်ပန်းဆရာတော်]] တို့နှင့် ခေတ်ပြိုင်ဖြစ်သည်။ မင်းတုန်းမင်းတရားကြီးက`'''ပဏ္ဍိတ ဝံသာဘိဓဇ မဟာဓမ္မရာဇာဓိရာဇဂုရု'''´ ဘွဲ့တံဆိပ်တော် ဆက်ကပ်လှူဒါန်းသည်။
 
ဆရာတော်သည် စကားအရာ၌ လိမ္မာပါးနပ်ပြီး တရားဟောလည်းကောင်းသည်။ ထိုခေတ်က ဗန်းမော်ဆရာတော်အပြင် ထိုနည်းတူဆရာတော်တစ်ပါးလည်းရှိလေသည်။ ထိုဆရာတော်မှာ [[ထွဋ်ခေါင် ဆရာတော်]] ဖြစ်လေသည်။ ဆရာတော်နှစ်ပါးတို့သည် စကားပရိယာယ်ကြွယ်ဝကြသဖြင့် တစ်ပါးနှင့်တစ်ပါး စကားနာထိုးတက်ကြလေသည်။
ထိုခေတ်က ဗန်းမော်ဆရာတော်အပြင် ထိုနည်းတူဆရာတော်တစ်ပါးလည်းရှိလေသည်။
ထိုဆရာတော်မှာ [[ထွဋ်ခေါင် ဆရာတော်]] ဖြစ်လေသည်။ ဆရာတော်နှစ်ပါးတို့သည် စကားပရိယာယ်ကြွယ်ဝကြသဖြင့် တစ်ပါးနှင့်တစ်ပါး စကားနာထိုးတက်ကြလေသည်။
 
ဆရာတော်သည် ဘာသာရေး၊ တိုင်းရေးပြည်ရေး တို့တွင် အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ မနေ၊ တစ်ပါးသူတို့၏ ကောင်းကျိုးဆိုးပြစ်များကိုလည်း အမြဲပင် ဆင်ခြင်သုံးသပ်လေ့ရှိပေသည်။ ဆရာတော်သည် မိမိမှန်သည်ထင်လျှင် ဆိတ်ဆိတ်မနေဘဲ ပြောတတ် ရေးတတ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တခါက မင်းဒဏ်သင့်ဘူးသည်။ ဗန်းမော်သို့ ပြောင်းရွေ့ သီတင်းသုံးစေသည်။ ကာလအတန်ကြာမှ မိဖုရားကြီး၏ လျှောက်ထားမှုကြောင့် ဗန်းမော်မြို့မှ ပြန်လည်ပင့်ခေါ်သည်။ ဆရာတော်သည် မန္တလေးသို့ မပြန်ဘဲ မင်းကွန်းဘက်၌သာ[[မင်းကွန်း]] ဘက်၌သာ သီတင်းသုံးနေထိုင်တော်မူသည်။ ဗန်းမော်ဆရာတော်သည် ထက်သည်။ ဝိနည်းအရာတွင်[[ဝိနည်း]] အရာတွင် ကျွမ်းကျင်နှံ့စပ်သည်။ ဆရာတော်သည် ရုပ်လက္ခဏာကြံ့ခိုင်ခံ့ညားသည်။ အသံတော်သည်လည်း လွန်စွာ နက်ကျယ်ပြတ်သားသည်။ ဆွမ်းဘောဇဉ် ဘုဉ်းပေးရာ၌လည်း သာမန်ရဟန်းတော်တို့ထက် ပိုမိုဘုဉ်းပေးတော်မူ နိုင်သည်။
 
မင်းတုန်းမင်းကြီး၏ လက်ထက်တွင် ပစ်စာ၊ သရော်စာများ ရှိခဲ့ဖူးသည်ကို တွေ့ရသည်။ ဗန်းမော်ဆရာတော်၏ လက်ချက်ဖြစ်သော ပစ်စာအများပင် ပေါ်ခဲ့ဖူးသည်။