တစ်ဆူတည်းသောဘုရားကိုကိုးကွယ်ခြင်း: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

တစ်ဆူတည်းသောဘုရားကိုကိုးကွယ်ခြင်း စကားလုံးသည် ဂရိစကား μόνος [4] အဓိပ္ပါယ် “တစ်ခုတည်း” နှင့် θεός အဓိပ္ပါယ် “ဘုရား”မှဖြစ်ပေါ်လာသည်။ အင်္ဂလိပ်ဝေါဟာရကို ဟင်နရီမိုး (၁၆၁၄ - ၁၆၈၇) မှ စတင်သုံး စွဲခဲ့သည်။ သဘောထားခံယူချက်သည် တစ်ခုခုကိုးကွယ်ခြင်း (အခြားသော ဘုရားများ တည်ရှိနေခြင်း သို့မဟုတ် တည်ရှိရန် ဖြစ်နိုင်ခြေရှိခြင်းကို လက်ခံပြီး၊ တစ်ဆူတည်းသော ဘုရားကို ကိုးကွယ်ခြင်း)နှင့် တစ်ဆူတည်း ကိုးကွယ်ခြင်း (များစွာသောဘုရားများရှိနေခြင်းကို အသိအမှတ်ပြုသော်လည်း၊ဘုရားတစ်ဆူတည်း သင့်လျော််သင့်လျော် သလို ကိုးကွယ်ခြင်း)တို့၏ ယူဆချက်များအပြင်မှ တစ်ဖြည်းဖြည်းတိုးတက်လာသည်ကို တွေ့ရသည်။ ရှေးဟောင်းအရှေ့တိုင်း အနီးအနား တွင် ၊ မြို့တိုင်းတွင် လာဆာ မှ ရှာမား သို့မဟုတ် အူအာ မှ စငး် ကဲ့သို့သော ဒေသဆိုင်ရာအစောင့်အရှောက်ဘုရားတစ်ဆူရှိသည်။

ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးတွင် အကြီးမြတ်ဆုံးဟု သီးသန့်ဘုရားတစ်ဆူကို ပထမဆုံးပြောဆိုတင်ပြနိုင်သည်မှာ ကြေးခေတ်နှောင်းပိုင်းတွင် အက်ခဲနတ်တန် (Akhenaten) ၏ အေတန်သို့ မဟာဓမ္မတေး နှင့်အတူ ဖြစ်သည်။ (ဆစ်ဂမွန် ဖရိုက် ၏ မိုးဇက် နှင့် တစ်ဆူတည်းသောဘုရားကိုကိုးကွယ်ခြင်း စာအုပ်တွင် ဂျူဒါအစ်ဇင် နှင့် ဆက်စပ်နေသည် )။ တစ်ခုတည်းကိုးကွယ်မှု သို့မဟုတ် တစ်ဆူတည်းသောဘုရားကိုကိုးကွယ်မှှုဧ။် ဆင်းသက်လာခြင်းများသည် ဗေဒစ််ဗေဒစ် အိန္ဒိယ နှင့် အချိန်ကာလတူတွင်ရှိသော နာစတီယ ဆုတ တွင်ထွက်ပေါ်လာသည်။