နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံသို့ လာရောက်နေထိုင်ခြင်း: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

[[မြောက်အမေရိက|မြောက်အမေရိကတိုက်]]သည် ဒုတိယ အများဆုံး လက်ခံခဲ့ပြီး ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူ ၄၅.၁ သန်း ကျော်ရှိ ကာ အာရှတိုက်သည် ၂၅.၃ သန်း နီးပါးကို အိမ်ရှင်အဖြစ် လက်ခံခဲ့သည်။ ယနေ့ခေတ်အခါ၌ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူ အလုပ်သမားအများစုမှာ [[အာရှ|အာရှတို််က်အာရှတို်က်]]မှ ဖြစ်သည်။

ကမ္ဘာ့[[ကုလသမဂ္ဂ]]က ၂၀၀၅ ခုနှစ်တွင် [[ကမ္ဘာ]]အနှံ့အပြား၌ နိုင်ငံတကာ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူ ၁၉၁ သန်း နီးပါးရှိပြီး ၎င်းအရေအတွက်မှာ ကမ္ဘာ့လူဦးရေ၏ ၃ ရာခိုင်နှုန်း ဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ၁၉၉၀ ခုနှစ်မှစ၍ ၂၆ သန်း မြင့်တက်လာမှုကို ဖေါ်ပြသည်။ ၎င်းရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ အနက် ၆၀ ရာခိုင်နှုန်းမှာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ပြီးသော နိုင်ငံများတွင်နေထိုင်နေကြပြီး ၁၉၉၀ ခုနှစ်တွင် တိုးမြင့်လာခဲ့သည်။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဆဲ နိုင်ငံများတွင် ပြောင်းလဲမှုှုမရှိခြင်းမှာ ခိုလှုံသူဒုက္ခသည်များ လျော့နည်းလာခြင်းက အဓိကအကြောင်းရင်းဖြစ်သည်။ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ပျမ်းမျှနှုန်း (ကုန်သွယ်ခြင်းလုပ်ငန်းများ အားလုံးတွင် နယ်စပ်ဖြတ်ကျော် ကုန်သွယ်ခြင်း အချိုးအစား) နှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှင််နှိုင်းယှဉ်လျှင် ၎င်းက ၂၀ရာခိုင်နှုန်း ထက်ကျော်လွန်သည်။ ၎င်းတို့မွေးဖွားရာ နိုင်ငံ၏ပြင်ပတွင် နေထိုင်သူအရေအတွက်မှာ နောင်အနာဂတ်၌ မြင့်တက်လာမည်ဟု ခန့်မှန်းသည်။

လွတ်လပ်စွာလှုပ်ရှားခွင့်သည် အများပြည်သူနှင့်ဆိုင်သောအခွင့်အရေးဟု မကြာခဏ အသိအမှတ် ပြုခဲ့သော်််လည်းပြုခဲ့သော််လည်း လွတ်လပ်ခွင့်သည် နိုင်ငံတော်၏ နယ်နိမိတ်အတွင်း လှုပ်ရှားမှုများအတွက်သာလျှင် အကျုံးဝင်သည် - ၎င်းကို ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံအခြေခံဥပဒေဖြင့် (သို့မဟုတ်) လူ့အခွင့်အရေးဥပဒေအရ အာမခံနိုင်သည်။ ထို့အပြင် ဤလွတ်လပ်ခွင့်သည် နိုင်ငံသားများအတွက်သာ ကန့်သတ်ထားပြီး နိုင်ငံသားမဟုတ်သောသူများ မပါဝင်ပါ။ လက်ရှိတွင် မည်သည့်နိုင်ငံကမျှ အပြည့်အဝ လွတ်လပ်စွာ လှုပ်ရှားခွင့်ကို ၎င်း၏နယ်နိမိတ်အတွင်း ခွင့်ပြုထားခြင်းမရှိပါ။ နိုင်ငံတကာ လူအခွင့်အရေး သဘောတူညီချက်သည် အခြားနိုင်ငံသို့ ဝင်ရောက်ရန် အထွေထွေအခွင့်အရေးကို ပေးအပ်ထားခြင်းမရှိပါ။ လူအခွင့်အရေးကြေညာစာတမ်း ပါအပိုဒ် ၁၃ အရ၊ လူတို်င်းလူတိုင်းတွင် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံမှ ထွက်ခွာခြင်း သို့မဟုတ် ဝင်ရောက်ခြင်း အခွင့်အရေးရှိပြီး နိုင်ငံတွင်း လှုပ်ရှားခွင့်(နိုင်ငံတွင်း ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ခြင်း)လည်း ရှိသည်။