ခွေးရူးပြန်ရောဂါ: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ထိုရောဂါ စတင်ဖြစ်ပွားသည်မှစ၍ တစ်ဆင့်ထက်တစ်ဆင့် တွင် ရောဂါပြင်းထန်လာသည်။ သို့ဖြစ်၍ ထိုရောဂါ စွဲကပ်နေ သော တိရစ္ဆာန်သည် ရောဂါ၏အဆင့်တစ်ဆင့်တွင် စိတ်တက်ကြွမှု အနည်းငယ်ရှိခြင်းကြောင့် ရန်မူလိုတတ်သည်။ ခွေး၌ ထိုရောဂါ စွဲကပ်ကြောင်းကို ရ၇ ရက်တစ်ပတ်အတွင်းတွင် သိသာနိုင်၏။ ရောဂါစွဲစ၌ ခွေး၏ရှိရင်းစွဲ အလေ့အထများသည် ပြောင်းလဲလာ၏။ သာဓကပြရသော် မိမိသခင် အိမ်သို့ပြန်လာ သောအခါအိမ်သို့ပြန်လာသောအခါ သခင်ထံသို့ အပြေးအလွှားသွား၍ ကြိုဆိုခြင်း၊ သခင်ကိုတွေ့သောအခါ အမြီးနန့်ခြင်း စသော အလေ့အကျင့်ကို မပြုတော့ပေ။ ခွေးသည် ထိုင်းမှိုင်းလာတတ်ပြီးလျှင် ခပ်ဝေးဝေး ရှောင်ခွာ၍ သီးသန့်နေတတ်သည်။ ကောက်ရိုးစသော အသုံး

မဝင်သည့်အရာများကို စုဆောင်းခြင်း၊ သံနှင့်ကျောက်ခဲ စသည့် အေးသောအရာပစ္စည်းများကို လျက်ခြင်း၊ အခြားတိရစ္ဆာန်များကို လျက်ခြင်း စသည်တို့ကို ပြုလုပ်လို၏။ ထိုရောဂါစွဲသော တိရစ္ဆာန်တိုင်းတွင် ရောဂါစွဲစအချိန်၌ ကာမစိတ် တက်ကြွခြင်း ကိုတက်ကြွခြင်းကို တစ်ခါတစ်ရံ တွေ့ရ၏။ ထိုအချိန်မျိုး၌ ခွေးတွင် ကိုက်လို စိတ် မရှိချေ။ကိုက်လိုစိတ်မရှိချေ။ ရောဂါလက္ခဏာများသည် ခွေးရူးနာရင့်လေ ပို၍ ထူးခြားလာလေဖြစ်ပြီးလျှင် တစ်ဆင့်ထက်တစ်ဆင့် ဆိုးရွားလာ တတ်၏။ဆိုးရွားလာတတ်၏။ ထိုအချိန်တွင် ရုတ်တရက်ဟတ်ခြင်း၊ ရိုးရိုးရွရွနှင့် လှုပ်ရှားသွားလာခြင်း စသည်တို့ကို ပြုတတ်သည်။ ထိုအခြေ၌ ခွေးသည် မိမိသခင်၏အသံကို မှတ်မိ သေးသည်။မှတ်မိသေးသည်။ ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်း ရောဂါတိုးလာ၍ တုန်လှုပ်ချောက်ချားခြင်း၊ တည်ငြိမ်မှုမရှိခြင်းတို့ ဖြစ်ပေါ်လာလေသည်။

ခွေးရူးသည် ရေကိုမြင်လျှင် မကြောက်ရွံ့တတ်ချေ။ ရောဂါ စွဲစအချိန်တွင်ရောဂါစွဲစအချိန်တွင် ရေကို အလွန်ငတ်တတ်သည်။ အကယ်၍ ထိုခွေးအား ရေတိုက်လျှင် ရေကို လောဘကြီးစွာ သောက်

တတ်၏။ ရောဂါစွဲကပ်ပြီးနောက်တွင် ခွေး၌ လည်ချောင်း ကျုံ့လာ၍ စားသောက်ရာတွင် အကျပ်အတည်းတွေ့လာ၏။ ထိုအခြေ၌ ရေကိုတိုက်လျှင် သောက်နိုင်ရန် ကြိုးစားအားထုတ် ပေသေးသည်။ လည်ချောင်းကျုံ့လာခြင်းသည် ခွေးရူးရောဂါ၏ လက္ခဏာတစ်ရပ်ဖြစ်၏။ ရောဂါစွဲအချိန်၌ ခွေးသည် အများ အားဖြင့်အများအားဖြင့် အစာကို ကောင်းစွာစားနိုင်သေး၏။ ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်းတွင် အစာကို စားနေကျအတိုင်း မစားနိုင်တော့ ပေ။မစားနိုင်တော့ပေ။ ကောက်ရိုး၊ မြက်စသော ခွေးအိပ်ရန် ခင်းထားသည့် ပစ္စည်းများကိုပါ ကိုက်တတ်သည်။

ခွေးရူးနာစွဲကပ်လျှင် အသံသည် ပင်ကိုယ်အသံမျိုး မဟုတ် တော့ချေ။မဟုတ်တော့ချေ။ လည်မျိုတွင် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ပြောင်းလဲမှုကြောင့် အသံသည် သူငယ်နာချောင်းနက် စွဲကပ်သော ကလေး၏ အသံကဲ့သို့ ဖြစ်လာ၏။ အက်ကွဲခြောက်ကပ်သောအသံဖြင့် ဟောင်တတ်၏။ ၆ ကြိမ် သို့မဟုတ် ၈ ကြိမ် ဖြည်းညှင်းစွာ ဟောင်ပြီးနောက် ပါးစပ်ကို ဖွင့်၍ ကျယ်လောင်စွာ အူတတ် ၏။အူတတ်၏။ ဤသို့ အသံပြောင်းလာခြင်းသည် ဤရောဂါ၏ အစ လက္ခဏာဖြစ်ကြောင်းအစလက္ခဏာဖြစ်ကြောင်း တစ်ခါတစ်ရံ တွေ့ရပေသည်။ခွေးရူးနာတွေ့ရပေသည်။ ခွေးရူးနာ စွဲကပ်ခိုက်တွင် အရေပြားနှင့် ခံစားရသော အာရုံများသည် နည်းပါးသွားသော်လည်း စိတ်အာရုံတက်ကြွမှုများသည် တိုးလာ၏။ ခွေးရူးနာစွဲသော တိရစ္ဆာန်အားလုံးသည် ခွေးကိုမြင်လျှင် အမျက်ဒေါသ ပြင်းစွာထွက် လာ၍ ရန်မူလို၏။ ခွေးရူးနာစွဲကပ်သော သိုးပင်လျှင် ထိုကဲ့သို့ သောအမူအရာကို ပြတတ်သည်။

ခွေးရူးနာ စွဲစတွင် ခွေးရူးသည် ရင်းနှီးခင်မင်သူတို့အား အများအားဖြင့် ရန်မမူတတ်ချေ။ သို့သော် အချုပ်အနှောင်မှ လွတ်မြောက်သောအခါ ဦးတည့်ရာသို့ ပြေးတတ်၏။ လမ်းခရီး တွင်လမ်းခရီးတွင် တွေ့သမျှ သက်ရှိသတ္တဝါများကို ရန်မူတတ်သည်။ ရန်မူ၍ ကိုက်ဖြတ်လိုလျှင် ခွေးရူးသည် အသံမပြုချေ။ တိတ်ဆိတ်စွာ သာ ကိုက်တတ်လေသည်။ အကယ်၍ ခွေးရူးသည် ထိခိုက်မိ၍ ဒဏ်ရာအနာတရဖြစ်လျှင် သို့မဟုတ် အခြားသက်ရှိသတ္တဝါ၏ အကိုက်ခံရလျှင်လည်း နာပင်နာကျင်စေကာမူ မအော်ချေ။ ခွေးရူး၏ ကြမ်းကြုတ်ခြင်း အရှိန်သည် ခွေး၏စိတ်တွင် တည်၏။ လိမ်မာသောခွေးတစ်ကောင်ရူးလျှင် ခက်ထန်ကြမ်းကြုတ်ခြင်း နည်းပါး၏။ အချို့ခွေးများသည် ဦးတည့်ရာသို့ ပြေးခိုက် တွေ့သမျှကို ကိုက်ရုံသာကိုက်ကြ၏။ အချို့ခွေးများ ကမူကား တွေ့သမျှကို သွားများကျိုးသည်အထိ ပြင်းထန်စွာ ကိုက်တတ်သည်။ မောဟိုက်နွမ်းနယ်နေခိုက်တွင် ခွေးရူး၌ သွက်ချာပါဒမိသော လက္ခဏာများ ပေါ်လာတတ်၏။ ခြေလက်တို့သည်လည်း အားနည်းလာပြီးလျှင် လမ်းပင် ကောင်းစွာမလျှောက်နိုင်တော့ချေ။ နောက်ခြေများကို တရွတ် တိုက်ဆွဲရသည့် အခြေသို့ပင် ရောက်လာ၏။ အမြီးကို ထောင်၍မထားနိုင်သဖြင့် အောက်သို့ကျနေ၏။ ဦးခေါင်းသည် လည်း ရှေ့သို့ငိုက်လျက် ရှိ၏။ ပါးစပ်ပွင့်လျက် လျှာသည် လည်းလျှာသည်လည်း ပါးစပ်အပြင်သို့ ထွက်လာ၏။