ကွန်ဖြူးရှပ်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
စာကြောင်း ၂၃ -
အမည်မှာ ကွန်ဖြစ်၍ ဖူးဇီးကား ပညာရှိကြီး၊ သို့မဟုတ် ဆရာ
ကြီးဟု အနက်ရ၏။ (ဆရာကြီးကွန် အဓိပ္ပာယ်ရသော သူ၏
အမည်ကို၊ လက်တင်စာဖြင့် ရေးရာတွင်
ဖြစ်လာသည်။)
စာကြောင်း ၃၃ -
ထွန်းကားခဲ့လေသည်။
အသက် ၂၂ နှစ်အရွယ်တွင် ပညာအမြော်အမြင်နှင့်
သောကွန်သည် ကျောင်းတစ်ကျောင်း တည်ထောင်၍ လူ့ကျင့်
ဝတ်တရားနှင့် တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်မှုသဘောတရားများကို
သင်ကြား လေသည်။
ဉာဏ်ပူဇော်ခများကို လက်ခံ၍ သင်ကြားပေးသော်လည်း
စိတ်ပါဝင်စားခြင်းမရှိသည့်
လေသည်။
စာကြောင်း ၄၉ -
တွင် အုပ်ချုပ်သူကို တိုက်ခိုက်နှင်ထုတ်သူများအား ကွန်ဖူးဇီး
သည် မတွေ့လိုသဖြင့် နေရပ်သို့မပြန်တော့ဘဲ၊ မြို့စားပြေးရာ
သို့ လိုက်သွားခဲ့၏။
လိုက်ပါသွားကြသည်။
လမ်းခရီးတွင် မိန်းမတစ်ယောက်သည် သင်းချိုင်းရာ
တစ်ခု၏အနီး၌ ငိုကြွေးလျက်ရှိသည်ကို တွေ့ရ၍ ပညာရှိကြီးက
လျက် ရှိသော မိန်းမက 'ဤနေရာ၌ ကျွန်မ၏ ယောက္ခမ
သည်၄င်း၊ လင်သည်၄င်း၊ သားငယ်သည်၄င်း၊ ကျားရဲဘေးဖြင့်
စာကြောင်း ၆၂ -
ဒုက္ခလည်း 'အရှင်၊ ကျွန်မသည် ဤနေရာ၌ နှိပ်စက်သော
အစိုးရမရှိသောကြောင့် နေပါသည်'ဟု ဖြေလေသည်။ ထိုအခါ
ပညာရှိကြီးသည်
ကြလော့၊ နှိပ်စက်သော အစိုးရသည် ကျားထက်ဆိုး၍ ကျား
ထက်ပင် ပိုမို
မိန့်ကြားခဲ့ဘူး၏။
ထို့နောက်မကြာမီ ကွန်ဖူးဇီးလည်း ဇာတိဖြစ်သော
လူးနယ်သို့ ပြန်လာပြီးနောက်၊ ၁၅ နှစ်ခန့် စာပေ လေ့လာ
လိုက်စားယင်း
အသက် ၅၂ နှစ်အရွယ်တွင် ချွန်တူးမြို့တွင် တရားသူကြီး
အဖြစ် ခန့်အပ်ခြင်းခံရသည်။ သို့သော် များမကြာမီ ယခင်က
ထွက်ပြေးရသော မြို့စား၏ ညီဖြစ်သူ မြို့စားက ပြန်ခေါ်၍
ကွန်ဖူးဇီးအား ရာဇဝတ်ဌာနဆိုင်ရာ
အခါ သူ၏စီမံအုပ်ချုပ်ပုံ ကောင်းမွန်လှသောကြောင့် ရာဇဝတ်
မှုခင်းများ ဖြစ်ပွားခြင်းမရှိဘဲ လိမ်လည်မှု၊ ဆိုးသွမ်းမိုက်မဲမှုများ
စာကြောင်း ၉၃ -
ထို့နောက် မြို့စားလည်း မေ့လျော့နေသဖြင့် ကွန်ဖူးဇီးအား
ပြန်မခေါ်တော့ချေ။ ဆရာကြီးလည်း ၁၃ နှစ်မျှ ကာလပတ်လုံး
တရုတ်နိုင်ငံ အနှံ့အပြားသို့
သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ သို့ရာတွင် မည်သည့်ရာထူးကိုမျှ
လက်မခံတော့ချေ။
ဆရာကြီးကွန်ဖူးဇီး၏
အနက် ၇ဝ၊ ၈ဝ ခန့်မှာ
များ ဖြစ်ကြ၍ ထူးချွန်သူများ ဖြစ်လေသည်။
များသည် သူအနီး၌ နေ့ညမပြတ် ရိုသေစွာဆည်းကပ်လျက်
ဆရာကြီးပြုမူပြောဆို သွန်သင်သမျှကို တစ်စမကျန် နာယူ
စာကြောင်း ၁၁၅ -
ဖြစ်လေသည်။
သူမကွယ်လွန်မီ သူ၏သားနှင့်
ပုဂ္ဂိုလ် ၂ ဦး ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ၊ ဆရာကြီးမှာ များစွာ နှမြော
တသမိလေသည်။ အသက် ၇၃ နှစ်အရွယ်သို့ ရောက်၍ သူ
စာကြောင်း ၁၂၂ -
လည်း ကျိုးရမည်။ ပညာရှိသည်လည်း သစ်ပင်များကဲ့သို့
ညှိုးနွမ်းပျက်စီးရချေမည်တကား။'ဟု သံဝေဂစကား ကျူးရင့်
သည်ကို
လေသည်။
စာကြောင်း ၁၃၉ -
သော ဘုရားကျောင်း အနည်းဆုံးတစ်ဆောင်စီ ရှိလေသည်။
<ref>မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ(၂)</ref>
== ရည်ညွှန်းကိုးကား ==
|