ဘေသဇ္ဇသိက္ခာပုဒ်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ထိုအခါ ဗိမ္ဗိသာရမင်းသည် အသျှင်ပိလိန္ဒဝစ္ဆထံ ချဉ်းကပ်၏။ ထို့နောက် အရှင်ဘုရားသည် “အဘယ်ကို ပြုနေပါသနည်း” ဟု မေး၏။ ထိုအခါ “လိုဏ်ကို ပြု၍ ချိုင့်ဝှမ်းကို သုတ်သင်ပါသည်” ဟု ဖြေ၏။ ထိုအခါ မင်းကြီးက “အရံအစောင့်ကို အလိုရှိပါသလား” ဟု မေး၏။ အသျှင်ဥပနန္ဒသည် “မင်းကြီး၊ မြတ်စွာဘုရားသည် အရံအစောင့်ကို ခွင့်ပြုတော်မမူသေး” ဟု ပြော၏။ ထိုအခါ မင်းကြီးက “သို့ဖြစ်လျှင် မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ထား၍ အကြောင်းကြားပါ” ဟု လျှောက်၏။ ထို့နောက် မင်းကြီးသည် ပြန်သွား၏။

 

 

ထို့နောက် မင်းကြီးသည် ဒုတိယအကြိမ် “မြတ်စွာဘုရာသည် အရံအစောင့်ကို ခွင်ပြုတော်မူပါပြီလား” ဟု မေး၏။ ထိုအခါ အသျှင်ဥပလိန္ဒဝစ္ဆသည် “ခွင့်ပြုပြီ” ဟု ဖြေ၏။ ထိုအခါ “အရံအစောင့်ကို လှူပါမည်” ဟု မင်းကြီးသည် ပြော၏။ သို့သော် မင်းကြီးသည် ထိုသို့ဝန်ခံပြီးနောက် မေ့လျော့၍ နေ၏။

ထိုအခါ မင်းကြီးသည် အရံအစောင့် ငါးရာတို့ကို လှူ၏။ အသျှင်ပိလိန္ဒဝစ္ဆသည် ရွာငယ်တို့၌ အိမ်သို့ ကပ်တတ်သော ရဟန်းဖြစ်၏။ တစ်ခုသော နံနက်ဆွမ်းခံကြွရာတွင် အရံအစောင့်တစ်ဦး၏ အိမ်သို့ ဝင်၏။ ထိုအခါ အရံစောင့်မိန်းမ၏ သမီးသည် အခြားသောသူတို့ကဲ့သို့ ပန်းကို တန်ဆာအဖြစ်မဆင်နိုင်သည့်အတွက် ငို၏။ ထိုအခါ အသျှင်ပိလိန္ဒဝစ္ဆသည် မြက်ကရွတ်ခွေကို သူငယ်မအား ဦးခေါင်း၌ စွပ်လော့ဟု ပြော၏။ ထိုမြက်ကရွတ်ခွေသည် အလွန်လှပ၍ နန်းတော်တွင်း၌ပင် မရှိနိုင်ပေ။

 

 

ထို့နောက် အသျှင်ပိလိန္ဒဝစ္ဆသည် မင်းကြီးနှင့် သွားတွေ့၏။ မင်းကြီးအား “အဘယ်ကြောင့် အရံစောင့်အား ဖမ်းဆီးသနည်း” ဟု မေးမြန်း၏။ ထိုအခါ မင်းကြီးသည် အရံစောင့်အား ရွှေပန်းခွေနှင့် ပတ်သက်၍ ခိုးယူလာသည် ထင်၍ ဖမ်းပါသည်ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ အသျှင်ပိလိန္ဒဝစ္ဆသည် မင်းကြီး၏ ပြသာဒ်အား “ရွှေဖြစ်စေ” ဟု အဓိဋ္ဌာန်လိုက်ရာ ရွှေပြသာဒ် ဖြစ်လေ၏။ ထိုအခါမှ မင်းကြီးသည် အရံစောင့်အား လွှတ်လေ၏။