မြင်စိုင်း: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

'''မြင်စိုင်း'''သည် ယခုအခါ [[ကျောက်ဆည်ခရိုင်]] [[ကျောက်ဆည်မြို့နယ်]]{{ကိုးကားချက်လိုသည်}} အတွင်း မထင်မရှားတည်ရှိသော ရွာတစ်ရွာဖြစ်၍၊ [[အင်းဝ]]မြို့ဟောင်း၏ တောင်ဘက် ၁၉ မိုင် အကွာတွင် တည်ရှိသည်။ သက္ကရာဇ် ၆၄၆ ခုနှစ်တွင် တရုတ်တို့ မြန်မာနိုင်ငံတွင်းသို့ ချဉ်းနင်းဝင်ရောက် တိုက်ခိုက်လာ၍ [[ပုဂံပြည်]] ပျက်ပြီးသည့်နောက်တွင် မြန်မာ့အင်အားကို ရုံးစုကာ တရုတ်စစ်ကို အကြိမ်ကြိမ် တွန်းလှန်ခဲ့သော မင်းညီနောင်တွန်းလှန်ခဲ့သောရှမ်းညီနောင် ၃ ဦးအနက် အကြီးဆုံးဖြစ်သူ [[အသင်္ခယာ စောယွန်း]] မင်းပြုသော မြို့ဖြစ်၍ မြန်မာနိုင်ငံ၏ မြို့တော်ဟောင်းတစ်ခုလည်း ဖြစ်ခဲ့သည်။

မြင်စိုင်းမြို့သည်ကား အနော်ရထာမင်းစောသည် တရုတ်၊ ရှမ်း၊ ယွန်းတို့နှင့် မရောစွက် မနှောင့်ယှက်စိမ့်သောငှာ သက္ကရာဇ်၃၉၅ ခုနှစ်တွင် [[ဗန်းမော်ခရိုင်]] [[ကောင်းစင်]]၊ [[ကောင်းတုံ]]မှစ၍ [[ရမည်းသင်းခရိုင်]]၊ [[ဆွာမြို့]]အထိ ခံမြို့ကြီး ၄၃ မြို့တည်ခဲ့ရာတွင်တစ်ခုအပါအဝင် ဖြစ်သည်။ ထိုစဉ်က မြန်မာနယ်စပ်၊ရှမ်းနယ်စပ်၊ ရှမ်းနယ်စွန်၌မြန်မာနယ်စွန်၌ တည်ရှိသည်။ ရှမ်းစ‌သော လူမျိုးပေါင်းစုံ အမြောက်အမြားရှမ်းအမြောက်အမြား မှီခိုနေထိုင်သော အရပ်ဖြစ်၏။

မြင်စိုင်းမြို့သည် ပုဂံမင်းများလက်ထက်က မြစ်သား ၁၁ ခရိုင်ဟု ခေါ်အပ်သော လယ်တွင်း ၁၁ ရွာ တွင်ပါဝင်သည်။ မြစ်သား ၁၁ခရိုင်ကား [[စမုန်မြစ်]]၊ [[ပန်းလောင်မြစ်]]၊ [[ဒုဋ္ဌဝတီမြစ်]]တို့ဖြင့် တင့်တယ်လျက် ထိုမြစ်တို့ ၏ကျေးဇူးကြောင့် ထိုနယ်တွင် ကောက်ပဲသီးနှံ ဖွံ့ဖြိုးကြီးပွားသည်။ ထိုကြောင့် ထိုအရပ်သည် ပုဂံမင်းတို့၏ အားထားရာ တိုင်းခြေပြည်မြစ် ဖြစ်လေသည်။ ထိုအကြောင်းကြောင့်လည်း မင်းညီနောင်ရှမ်းညီနောင် ၃ ပါး အားကောင်းနိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

တရုတ်တို့ ဝင်လာသောအခါ [[တရုတ်ပြေးမင်း]]ဟု တွင်လာမည့် နရသီဟပတေ့ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်သည်မှစ၍ မြင်စိုင်းထင်ရှားလာသည်။ မြင်စိုင်းကား နရသီဟပတေ့မင်းကြီးက မိမိထံ ခစားထမ်းရွက်လာသည့် မင်းညီနောင်ရှမ်းညီနောင် ၃ ဦးအနက် အကြီးဆုံးအသင်္ခယာအား ပေးထားသောမြို့ဖြစ်၏။ နရသီဟပတေ့မင်းကြီးသည် အလတ်ရာဇသင်္ကြံကို [[မက္ခရာမြို့]]နှင့် အငယ်သီဟသူကို [[ပင်လယ်မြို့]] အသီးအသီး ပေးထားသေးသည်။

သက္ကရာဇ် ၆၆၁ ခုနှစ်တွင် နရသီဟပတေ့၏ သား ကျော်စွာကို နန်းချပြီးနောက် မင်းညီနောင်ရှမ်းညီနောင် ၃ ဦးတို့သည် မြင်စိုင်း၊ မက္ခရာ၊ ပင်လယ်တို့တွင် အသီးအသီး မင်းပြိုင် ပြုကြလေရာ၊ အကြီးဆုံးဖြစ်သူ အသင်္ခယာမင်းသည်မြင်စိုင်း၌ သက္ကရာဇ် ၆၆၂ ခုနှစ်တွင် ထီးနန်း စိုက်ထူသည်။ သက္ကရာဇ် ၆၇၂ ခုနှစ်တွင် ညီတော် သီဟသူက ဆေးဖြင့် အန္တရာယ်ပြု၍ အနိစ္စရောက်သည်။ မင်းညီနောင်တို့မှာရှမ်းညီနောင်တို့မှာ အဖ ပရော်၊ရှမ်း၊ အမိ မြန်မာတို့မှ ပေါက်ဖွားကာ မြန်မာမင်းခစား ဗုဒ္ဓအယူဝါဒီများဖြစ်၍ မြန်မာမင်းတို့၏ကျေးဇူးကို မမေ့ကြပေ။ မြန်မာပြည်နှင့် မြန်မာလူမျိုတို့ကို တရုတ်စစ်ဘေးမှ ကာကွယ်ရမည့်တာဝန်နှင့် မြန်မာမင်းဆက်ကို ဆက်လက်ပြုစုရမည့်တာဝန်သည် သူတို့ ၃ ဦး၏ တာဝန်ဖြစ်သည်ဟု ယုံမှတ်ကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံနှင့် ဗုဒ္ဓသာသနာကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ကြသည်။ ထိုကြောင့်လည်း ထိုခေတ်က စည်ပင်ဝပြောသည်။ မြင်စိုင်းမြို့သည် ကောင်းစားခဲ့စဉ်က ပန်းမာလ်ဥယျာဉ်တို့ဖြင့် တင့်တယ်သည်။ ပြောင်ခင်း၊ လူးခင်းတို့ဖြင့် စိမ်းစိုသည်။ တောင်ထွတ် တောင်ထိပ်တို့သည် ဘုရားတန်ဆောင်း ကျောင်းပြသာဒ်တို့ဖြင့် ကြည်ညိုဖွယ်ရှိသည်။ အိမ်တော် နန်းတော်တို့ဖြင့် ခမ်းနားသည်။ ဤသည့်အကြောင်းများကို ''တာဝတိံသာ၊ နတ်ရွာလော၊ နတ်ရွာလော'' အစချီသည့် မြင်စိုင်းငါးစီးရှင် [[ကာချင်း]]တစ်ပုဒ်တွင် ဖော်ပြထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ [[ဘိုးတော်ဘုရား]]လက်ထက်တွင် ကျောက်ဆည်ခရိုင်တစ်ခုလုံးကို ၉ ခရိုင်ဖွဲ့တော်မူ၍ [[လယ်တွင်းကိုးခရိုင်]]ခေါ်တွင်စေခဲ့ရာ၊ ထိုအခါ မြင်စိုင်းသည် ခရိုင်မြို့စာရင်းတွင် ပါဝင်ခဲ့လေသည်။