မံမီရုပ်ကလာပ်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

ရှေးခေတ် အီဂျစ်ဖာရိုဘုရင်များ ဖြစ်ကြသော ဒုတိယ ရမ်မီးဆီးနှင့် တူတန်ခမွန်တို့၏ မံမီရုပ်ကလာပ်များမှာ အကျော်ကြားဆုံးသော မံမီရုပ်ကလာပ်များ ဖြစ်ကြသည်။ အီဂျစ်လူမျိုးတို့သည် ရုပ်ကလာပ် ပြုလုပ်သည့် အလေ့အထကို ဘီစီ ၄၅၀၀ ခန့်မှစ၍ အေဒီ ၇ ရာစုခေတ်တိုင်အောင် ပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်။ ကလေးများ၏ ရုပ်အလောင်းကို ထိုသို့ မပုပ်မသိုးအောင် ပြုလုပ်ခြင်း နည်းပါးကြသည်။ ယဟူဒီ (ဂျူး) နှင့် ဂရိလူမျိုးတို့သည်လည်း လူသေရုပ်အလောင်းများကို ထိုကဲ့သို့ပြုလုပ် စီမံပေးလေ့ ရှိခဲ့ကြဖူးသည်။ နောက်ပိုင်းခေတ်များတွင် လူ၏ ရုပ်အလောင်းသာမက ခွေး၊ ကြောင်၊​ကြောင်၊ ကြက်၊ ငှက်၊ ခြင်္သေ့၊ မိကျောင်း၊​မိကျောင်း၊ ငါးနှင့် ပိုးမွှားများ အပါအဝင် မိမိတို့ အမြတ်တနိုး မွေးမြူထားသော တိရစ္ဆာန်တို့၏ ရုပ်အလောင်းများကိုပင် မပုပ်မသိုးအောင် အီဂျစ်လူမျိုးတို့ စီမံပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်များကို တွေ့ရသည်။

ရှေးအီဂျစ်လူမျိုးတို့သည် မံမီရုပ်ကလာပ် ပြုလုပ်ရာ၌ နည်းပေါင်းများစွာကို အသုံးပြုခဲ့ကြသည့်အနက် ယခုအခါ နည်းအချို့ကိုသာ စုံစမ်းသိရှိရသည်။ အကြမ်းအားဖြင့် မံမီရုပ်ကလာပ် ပြုလုပ်စီရင်ပုံမှာ ရှေးဦးစွာ လူသေရုပ်အလောင်းမှ [[ဦးနှောက်]]နှင့် အူများကို ထုတ်ပစ်သည်။ ထိုနောက် ပူစပ်မွှေးကြိုင်သော သစ်ခေါက်သစ်မြစ်များ၊​သစ်ခေါက်သစ်မြစ်များ၊ သစ်ပင်မှရသော အစေးများ စသော ရုပ်အလောင်းကို မပုပ်မသိုးအောင် ထိန်းသိမ်းပေးနိုင်သည့် ဆေးဖက်များဖြင့် စီမံထားသော အရည်တွင်ဖြစ်စေ၊ တခါတရံ ပျားရည်တွင်ဖြစ်စေ ရက်ပေါင်း ၇၀ မျှစိမ်ထားသည်။ ထိုနောက် ရုပ်အလောင်းကို ခြောက်သွေ့အောင် စီမံပြန်သည်။ ကိုယ်တွင်းသို့လည်း တတ်နိုင်သမျှ ရုပ်မပျက်ပဲ ဖောင်းကြွနေအောင် အခြားဆေးဖက်များကို လိုသည့်နေရာ၌ သွတ်သွင်းပေးသည်။ တခါတရံ မျက်လုံးအတုများကိုပင် တပ်ဆင်ပေးလေ့ ရှိသည်။ ထိုနောက် လိုင်နင်အဝတ်ဖြင့် တကိုယ်လုံးကို သေသပ်စွာ အထပ်ထပ် ရစ်ပတ်ပေးပြီးလျှင် လှပစွာ ရေးခြယ်ထွင်းထု အထပ်ထပ် ပြုလုပ်ထားသော ခေါင်းများတွင်ထည့်ကာ မြှုပ်နှံလေသည်။