နု၊ ဦး ဆရာကြီး: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ

== ဆရာကြီးဦးနု၏နောင်တ ==

== ဆရာကြီးဦးနု၏ဆရာ ==

== ကဲ့ရဲ့ခြင်းနှင့်ချီးမွမ်းခြင်း ==

ဆရာကြီးဦးနုသည် အသက် နှစ်ဆယ်ကိုးနှစ်သားအရွယ်ကစ၍ ကျမ်းစာများကို စတင်၍ရေးသားသည်။ ထိုသို့ပြုစုသောအခါ အာရဗီစာကို မြန်မာဘာသာသို့ ပြန်ရပါမည်လောဟူ၍ ဆရာကြီးအား အချို့သော ဉာဏ်နည်းသူတို့က ကဲ့ရဲ့ကြလေသည်။ဆရာကြီးဦးနုသည် မိမိအား ကျမ်းဂန်များ ပြုစုသဖြင့် ကဲ့ရဲ့ခြင်းခံရကြောင်းကို သိစေရန် ခြောက်ခဏ်း ကျမ်းစာမျက်နှာ(၂၀၅) တွင် ရေးသားသည်မှာ သက်မှာနှစ်ဆယ် ကိုးနှစ်ရွယ်က မကျယ်မဝန်း။ဆဲ့တခဏ်းဖြင့်၊ရွှင်လမ်းတခါ။ သုံးဆယ်သာ ၍။ စမ္မာစွန်းလစ်။ ထိုသည့်နှစ်လည်း။အစ်နှင့်ဒွေးရော။သုံးခဏ်းဟောရှင့်။ ချောမောမှတ်ရာ။ ပြုစုပါသည်။ ထိုခါသော်က လူ့ဗာလတို့။ သူများဘာသာ တို့ကျမ်းစာကို။ ပညာဆင့်။ မပြန်သင့်ဟု။ မရင့်Óဏ်ယူ။ ကဲ့ရဲ့မူ၏ ဆရာကြီးဦးနု ဉပစုသော ကျမ်းဂန်များကို လူအပေါင်းတို့ ဘတ်ရှုရသဖြင့် အကျိုးကျေးဇူးများစွာ ဖြစ်ထွန်းကြောင်းကို သိလာသောအခါ ထိုအထက်ပါ ကဲ့ရဲ့သော သူများသည် ဆရာကြီးဦးနုအား တဖန်ချီးမွမ်းကြပြန်လေသည်။ထိုအကြောင်းကို ဆရာကြီးဦးနုက သိစေရန် ခြောက်ခဏ်းကျမ်းအစတွင် ရေးသားသည်မှာ လူ(ဂျာဟေလီ)။ နည်းမှီမှတ်သားပွားများကျင့်ဆောင်၊ နောင်ရေးကြောက်ကြသံဝေရမှ။ ကောင်းစွာတဘန်။ ချီးမွမ်းပြခဲ့ဟူ၍ တွေ့ရလေသည်။ ဆရာကြီးအား ကဲ့ရဲ့သောလူများ ရှိသလို ချီးမွမ်းသူများလည်း ရှိပေသည် ဆရာကြီးအား ကျမ်း ဉပရန်။ အတန်တန်တောင်းပန်သောသူတို့တွင် ထိုခေတ်အခါက အမရပူရနေပြည်တော်တွင် ခုံမင်းအရာဖြင့် အမှု့တော်ကို ထမ်းခဲ့သော ခုံမင်းမောင်ဥ ဖြစ်သည်။ခုံမင်းမောင်ဥ တောင်းပန်ကြောင်းကို ခြောက်ခဏ်ကျမ်းအစတွင် ဆရာကြီးရေးသားသည်မှာ အရ်ဗီဘာသာကို မြန်မာဘာသာ သို့ပြန်ဆိုပါမည်။ စိတ်၌ အကြံရှိသည်မှာ နှစ်ç လçများ လှပြီ။ ခုံမင်းမောင်ဥ တောင်းပန်သည်လည်း ရှစ်နှစ်ကျော်ရှိပြီ ထို့ အပြင်

== ဆရာကြီးဦးနုနှင့် ကြွေး ==

ဆရာကြီးဦးနုသည် သုံးဆယ့်ငါးခဏ်း ဝိနည်းကျမ်းတော်ကြီးကို ဉပစုနေစဉ် ဆရာကြီးဦးနုတွင် သူတပါးအား ပေးဆပ်ရန် ကြွေးငွေများတင်ရှိနေပေသည်။ ဆရာကြီးသည် ကြွေးငွေများကို ဆောလှျင်စွာဆပ်နိုင်လောက်အောင် ငွေမရှိသဖြင့် ဆရာကြီးသည် လူမြင်မခံဝံ့ဘဲ ဆယ်လတိုင်တိုင်တိမ်းရှောင်နေရပေသည်။ ထိုသို့တိမ်းရှောင်နေစဉ် သုံးဆယ့်ငါးခဏ်း ကျမ်းတော်ကြီးကို အပြီးတိုင် ပြုစုပြီးလှျင် ရရှိသော ကြေးငွေများကို ကြွေးရှင်များအား အသီးသီးပေးဆပ်နိုင်သောကြောင့် ဆရာကြီးဦးနုသည် ထိုသောအခါမှသာလှျင် ယခုရောနောင်ပါ သာယာတော့မည်ဟူ၍ သုံးဆယ့်ငါးခဏ်း နောက်ဆုံးတွင်ရေးသည်မှာမောင်နုတွင်မည်၊ ကွျန်ုပ်သည်ကား၊ မတည်ရပ်ပါ၊ ကြွေးများစွာကြောင့်၊ အိမ်မှာလှျင်မှျ၊ မနေရတည့်၊ ခေတ္တဟိုသည် တိမ်းရှောင်လည် ၍နေ့ရှည်လှစွာ၊ကြာတောင်းကြာခဲ့၊ ရက်မှာတဆယ်၊ ပြီးလောက်ဘွယ်ကို ကိုယ်ဝယ်သောက၊ ဤဒုက္ခကြောင့် ဆယ်လမြောက်ပင်၊နေ့ရက်မြင်ခဲ့။ မရွှင်ညှိုးပူ၊ စိတ်မဖြူလည်၊ လူဟူသမှျ၊ နစ္စမရှိ၊ ရှုမိပြန်က၊ အစများလာ၊ မထားပေကောင်း၊ ပြီးကြောင်း ကြံစည်၊စိတ်ရည်မှတ်ခါ၊ ဤကျမ်းစာသည်၊ ဘက်ခါဝယ်တည့်သာတော့၏။

== ဆရာကြီးသည် အမှားကိုဝန်ခံခြင်း ==

ဆရာကြီးဦးနုသည် အသက်သုံးဆယ်နှစ်နှစ်တွင် ဉပစုသော သုံးခဏ်ကျမ်းစာမျက်နှာ ၃၆၉-တွင် ဆရာပညာရှိတို့က(ကသွာ) မထိုက်(ကသွာ)မပြုသင့်ဟု ဟောပြောကြသည်ကို အမှန်ထင်မှတ်၍ သုံးခဏ်ကျမ်းတွင် (ကသွာ) မပြုသင့်ဟူ၍ ရေးသားမိခဲ့လေသည်။

== ဆရာကြီးဦးနုနှင့် ဗေဒင် ==

== ဆရာကြီးဦးနုနှင့်စာပေ ==

ဆရာကြီးဦးနုပြုစုခဲ့သော ကျမ်းများကား အသက်နှစ်ဆယ်ကိုးနှစ် ၂၉ အရွယ်တွင် ဆယ်တခဏ်းကျမ်းဖွရတ်တရားသုံးဆယ်။ လင်္ကါတို့ကို ရေးသားသည် အသက်သုံးဆယ်နှစ်နှစ်အရွယ်တွင် သုံးခဏ်းကျမ်းကို ပြုစုခဲ့သည်။ ကျမ်းပြီးသက္ကရာဇ်ကား ၁၁၅၆ ထောင်အရာငါးဆယ်ခြောက်ခု နတ်တော်လဆန်းလေးရက် ညဥ့်တချက်တီးကျော်တွင် ဖြစ်၏။ ဟစ်ဂျရီသက္ကရာဇ်အား ဖြင့် ၁၂၁ဝ တထောင့်နှစ်ရာတဆယ် ဂျမာဒေလ် အောင်ဝလ်လဆန်း နှစ်ရက်နေ့ ညဥ့်အေရှာပြီးချိန်တွင် ကျမ်းပြီးစီးသည်။အသက်ငါးဆယ်တွင် ပြုစုသော် ခြောက်ခဏ်းကျမ်းကို ဉပစုသည်ကျမ်းပြီး သက္ကရာဇ်ကား တထောင့်တရာခုနှစ်ဆယ်လေးနှစ် ၁၁၇၄ တော်သလင်းလဆန်းသုံးရက် အင်္ဂါနေ့တွင် အပြီးတိုင်ရောက်သည်။

== အသက်ငါးဆယ်တနှစ် ၅၁တွင် ဆယ့်ခြောက်ပုဒ် ==

== ဆရာကြီးဦးနုနှင့်ဘိုးတော်မင်းတရားကြီး ==

== အနိစ္စရောက်ခြင်း ==