ဗန်းစကား: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
စာကြောင်း ၆ -
ဗန်းစကားကို ပစ်ထားလို့လည်းမဖြစ်၊ အလွန်အကျွံသုံးလို့လည်းမဖြစ်သည့်သဘော။
သဘင်သည်တို့ပြောဆိုသုံးစွဲသော စကားတစ်မျိုးဖြစ်သည်။
သဘင်သည်တို့သာ ပြောဆိုသုံးစွဲသောကြောင့်လည်း
စကားဟု တွင်နေဟန်တူသည်။ ယခုအခါတွင် သဘင်
သည်လောကနှင့် ကားသမားလောကတွင် များအားဖြင့်
အသုံးပြုပြောဆိုလျက်ရှိသည်။ စာပေသုံးမဟုတ်သော အရပ်
စကားကို လူအများနားလည်နိုင်မည် ဖြစ်သော်လည်း
သို့တစေ
လာရသည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။ အကယ်၍
တစ်လုံးသည် အသုံးတွင်ကျယ်လာကာ စာပေသုံး ဝေါဟာရ
ဖြစ်သွားလျှင်မူကား
စမြဲဖြစ်သည်။
စာကြောင်း ၃၅ -
ရေနွေးကြမ်း၊ လက်ဖက် ရည်ကြမ်း ဟု နားလည်သည်။
ဘောလုံးပွဲတွင် ပင်မှည့် ဟုပြောလျှင် သူနပြုသမား
ဟု နားလည်သည်။ ယင်းသို့အားဖြင့်
သူ့အသိုက်ဝန်းနှင့် သူသာ နားလည်သည်။ အသိုက်အဝန်း
ပြင်ပမှ ပုဂ္ဂိုလ်များ မသိစေလိုသော စကားလုံးများကို
လျှို့ဝှက် စကားသဘောသို့သက်ရောက်သွားသည်။
ရုံးများ စသည်တို့က စတင်ထွင်တတ်ကြောင်း သိရသည်။
တောင်ပန်နီ ( ဓားပြဂိုဏ်းကြီး )၊ မြွေပွေး ( သတ္တိရှိသော
စာကြောင်း ၄၇ -
ဗျောက်၊ အတို ( ခြောက်လုံးပူးသေနတ် )၊ နာနတ်သီး
( လက်ပစ်ဗုံး ) စသည်တို့သည် ရဲအဖွဲ့ကြီးက ထွင်သော
ကြောင်းသယ်ယူ ပို့ဆောင်ရေးဌာန၊ မီးရထားဌာန
စသောလုပ်ငန်းဌာနကြီးများကလည်း
ကြမည်သာ ဖြစ်၏။ ယင်းကဲ့သို့ထွင်ကြရာ၌ အကြောင်း
ယုတ္တိတန်သည် မတန်သည်၊ ဆီလျော်သည် မဆီလျော်သည်မှာ
စာကြောင်း ၅၅ -
နားလည် လက်ခံသုံးစွဲခြင်းသည်သာလျှင် ပဓာနဖြစ်သည်။
အယောင်များ တွေ့ရတတ်သည်။ ထွင်ထားသော စကားလုံး၏
အသံထွက်သည်ပင်လျှင် တစ်ခါတစ်ရံ ရယ်ဖွယ်ဖြစ်နေသည်။
စာကြောင်း ၆၅ -
တွေ့ရသည်။
နာမ်သာများ၍ ကြိယာ အလွန်နည်းသည်။ ထိုပြင်
စကားဖြင့် ဝါကျ တစ်ပုဒ်ဖြစ်အောင် မဖွဲ့နိုင်။ သာမန်မစကား
တွင် ည|ပ်၍ ပြောမှ ဝါကျတစ်ပုဒ်ဖြစ်သည်။
( မွန်၊ က-ငါး။ မွန်၊ ဇဗလု-ကွမ်းသီး။ ပုင်- ထမင်း။ )
သို့သော်
ဆင်းသက်လာသည်ဟု မဆိုနိုင်ပေ။<ref>မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ(၈)</ref>
== ဖြစ်ပေါ်လာပုံ ==
| |||