ကာလဒါနသုတ်

အာဂန္တုကဒါန၊ ဂမိကဒါန၊ ဂိလာနဒါန၊ ဒုဗ္ဘိက္ခဒါန၊ နဝသဿ, နဝဖလ-ဟု ကာလဒါန ငါးမျိုးတို့ကို ဘုရားရှင် ဟောတော်မူသည့်သုတ်။

ဤသုတ်၌ အလှူဒါန၌ အနုမောဒနာပြုသူဝေယျာဝစ္စပြုလုပ်သူတို့လည်း အလှူရှင်နည်းတူ ကုသိုလ်ရကြောင်း ဘုရားရှင် ဟောကြားတော်မူပါသည်။

---

ကာလဒါနသုတ် သည် မြတ်စွာဘုရားဟောကြားတော်မူခဲ့သည့် သုတ္တန်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဤသုတ္တန်တွင် မြတ်စွာဘုရားသည် ကာလဒါန ငါးမျိုးတို့ကို ဟောကြားတော်မူခဲ့သည်။

ကာလဒါနသုတ်

ရဟန်းတို့ ကာလဒါနတို့သည် ဤငါးမျိုးတို့တည်း။ အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်း ဟူမူ -

• ဧည့်သည် ‘အာဂန္တုက’ အား အလှူကို ပေးလှူ၏။
• ခရီးသည်အား အလှူကို ပေးလှူ၏။
• လူနာအား အလှူကို ပေးလှူ၏။
• ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးသောအခါ၌ အလှူကို ပေးလှူ၏။
• ကောက်ဦး သစ်ဦးတို့ကို သီလရှိသူတို့အား ရှေးဦးစွာ ပေးလှူ၏။

ရဟန်းတို့ ကာလဒါနတို့သည် ဤငါးမျိုးတို့တည်းဟု (မိန့်တော်မူ၏)။

အလှူခံ၏စကားကို သိတတ်ကုန်သော နှမြောဝန်တိုမှုကင်းသော ပညာရှိတို့သည် လျှောက်ပတ်သောအခါ၌ ပေးလှူကြကုန်၏၊ ဖြူစင်ဖြောင့်မတ်သည့် တာဒိဂုဏ်ရှိသောပုဂ္ဂိုလ်တို့၌ အထူးကြည်လင်သော စိတ်ဖြင့် လျောက်ပတ်သောအခါ၌ ပေးလှူ၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏ အလှူသည်ပြန့်ပြော၏။

အကြင်သူတို့သည် ထိုအလှူ၌ ဝမ်းမြောက်လည်း ဝမ်းမြောက်ကြကုန်၏၊ အမှုကြီးငယ် ‘ဝေယျာဝစ္စ’ ကို ပြုလည်းပြုလုပ်ကုန်၏၊ ထိုသို့ ဝမ်းမြောက်ခြင်း အမှုကြီးငယ်ကို ပြုခြင်းကြောင့် အလှူသည် မယုတ်လျော့နိုင်၊ ထိုဝမ်းမြောက်သူ (ဝေယျာဝစ္စ) ပြုသူတို့သည်လည်း ကုသိုလ်၏ အဖို့အစုကို ရကြကုန်၏။

ထို့ကြောင့် တွန့်တိုခြင်းကင်းသော စိတ်ရှိသူသည် အလှူပေးသည်ရှိသော် ကြီးကျယ်သော အကျိုးရှိနိုင်မည့် ပုဂ္ဂိုလ်၌ ပေးလှူရာ၏၊ ကောင်းမှုကုသိုလ်တို့သည် တမလွန်ဘဝတို့၏ ထောက်တည်ရာ ဖြစ်ကုန်၏။