ကာဠကဏ္ဏိဇာတ်

ဧကကနိပါတ် - ၉။ အပါယိမှဝဂ် -၈၃ - ကာဠကဏ္ဏိဇာတ်။ ။ ပစ္စည်းတို့ကို ခိုးသားဘေးမှ လွတ်မြောက်ရန် စောင့်ရှောက်သဖြင့် သူဌေးကြီး အလွန်ချစ်ခင်သော ကာဠကဏ္ဏီအကြောင်း။

ကျေးဇူးများလှ မောင်ကာဠ

နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၍ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် အနာထပိဏ် သူဌေးနှင့် ငယ်စဉ်က စကားဖက်၊ ပညာသင်ကြားဖက် ဖြစ်သော ကာဠကဏ္ဏီ အမည်ရှိသော အဆွေခင်ပွန်း တစ်ယောက်ရှိလေ၏။

ထို ကာဠကဏ္ဏီသည် နောက်အခါ အလွန်ဆင်းရဲ၍ အသက်မမွေးနိုင်သည့်အတွက် အနာထပိဏ် သူဌေးထံသို့ လာလေ၏။ အနာထပိဏ်သူဌေးလည်း အဆွေခင်ပွန်းအား သက်သာစေ၍ လခရိက္ခာပေးကာ မိမိဥစ္စာတို့ကို စောင့်ရှောက်စေ၏။ ထိုကာဠကဏ္ဏီသည် သူဌေးအား အလွန် ကျေးဇူးများ၏။ အလုံးစုံသော အမှုကိစ္စကို ရွက်ဆောင်လေ၏။

မိတ်ဆွေရင်းကို မနှင်လို

ထိုအခါ အနာထပိဏ်သူဌေး၏ ဆွေမျိုးတို့သည် သူဌေးထံလာ၍ “သူဌေးမင်း ... ဤကာဠကဏ္ဏီကို သူဌေးထံ မထားပါနှင့်၊ ကာဠကဏ္ဏီ- ကာဠကဏ္ဏီဟု ခဏခဏ ခေါ်ရခြင်းကား ကျက်သရေမင်္ဂလာ မရှိပါ၊ အလွန်ဆင်းရဲသည်။ မကောင်းသူများသည် အရှင်သူဌေးအား အကျိုးမရှိ” ဟု ပြောဆိုကုန်ကြ၏။

သူဌေးလည်း “အမောင်တို့ ... သူယုတ်မှည့်၍ အကျင့်ယုတ်သည် မဟုတ်ပေ၊ သူကောင်းမှည့်၍လည်း အကျင့်ကောင်းသည် မဟုတ်ပေ၊ အမည်သညာ ဆိုသည်မှာ ခေါ်ဝေါ် ပြောဆိုရုံမျှသာ ဖြစ်သည်၊ ပညာရှိတို့ကား အမည်သညာကို ပမာဏမပြုကုန်၊ ကာဠကဏ္ဏီ အမည်ကို မှည့်ထားရုံနှင့် ငါ၏ မြေမှုန့်ကစားဖက်၊ ကျောင်းနေဖက် အဆွေခင်ပွန်းကို မစွန့်ပစ်နိုင်” ဟု ပြောဆိုလေ၏။

မည်ခေါ်သမုတ် လိုရင်းမဟုတ်

တစ်နေ့သ၌ သူဌေးသည် ကာဠကဏ္ဏီကို အိမ်စောင့်ထားကာ မိမိစားရသော ရွာသို့ သွားလေ၏။ သူခိုးတို့သည် သူဌေးမရှိ အခွင့်ရပြီမှတ်ထင်၍ ညဉ့်အခါ လက်နက်ကိုင်လျက် သူဌေးအိမ်ကို ဝိုင်းကုန်ကြ၏။ ကာဠကဏ္ဏီ သိ၍ လူတို့ကို အိပ်ရာမှ နိုးကြစေရန် အိမ်ရှိလူများကို သင်က ခရုသင်းမှုတ်၊ သင်က စည်တီး စသည်ဖြင့် တစ်အိမ်လုံး ဆူညံသွားအောင် ပြုလုပ်လေ၏။ သူခိုးတို့လည်း သူဌေးရှိသည် ထင်မှတ်၍ လက်နက်တို့ကို စွန့်လွှတ်ကာ ပြေးကြကုန်၏။

သူဌေး ပြန်လာသောအခါ လူတို့သည် သူဌေးကြီးထံလာ၍ “အရှင်သူဌေးမင်း ... သူဌေးမင်း၏ အဆွေခင်ပွန်း ကာဠကဏ္ဏီ အစီအမံကောင်း၍ သူဌေးကြီးအိမ် သူခိုးဘေးမှ လွတ်သည်” သူ့ထက်ငါ ပြောကြသောအခါ သူဌေးကြီးသည် ဆွေမျိုးတို့အား -

“အမောင်တို့ ... ငါ့ အဆွေခင်ပွန်း ကာဠကဏ္ဏီ လုပ်ငန်းကို မြင်ကြပြီ မဟုတ်လော၊ သင်တို့စကား နားထောင်ကာ ကာဠကဏ္ဏီကို နှင်ထုတ်မိလျှင် ဤပစ္စည်းဥစ္စာတို့ အိမ်မှာ ရှိတော့မည် မဟုတ်ကုန်၊ သို့အတွက် အမည်သည်ကား လိုရင်း မဟုတ်ပေ၊ ပမာဏ မဟုတ်ပေ၊ အစီးအပွားကို အလိုရှိသော စိတ်သည် လိုရင်းပမာဏ ဖြစ်ပေသည်” –

ဟု ပြောဆိုချီးကျူးပြီးလျှင် ကာဠကဏ္ဏီအား လခရိက္ခာတိုး၍ ချီးမြှောက်လေ၏။

ထိုအခါ သူဌေးကြီးလည်း ငါ့မှာ စကားလက်ဆောင် ရပေပြီဟု မြတ်စွာဘုရားထံသွား၍ ကာဠကဏ္ဏီအကြောင်းကို လျှောက်ထားလေလျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် “သူဌေးကြီး ... ကာဠကဏ္ဏီသည် ယခုအခါ၌သာ မိမိအဆွေခင်ပွန်း အိမ်၌ ပစ္စည်းဥစ္စာတို့ကို စောင့်ရှောက်သည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း စောင့်ရှောက်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

မိတ်ဆွေရင်းချာ ပေါင်းသင်းပါ

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် သူဌေးဖြစ်၍ အဆွေခင်ပွန်း ကာဠကဏ္ဏီပင် မည်၏။ [စကားစဉ်သည် ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုနှင့်တူ၏။]

ထိုသူဌေးသည် မိမိ စားရသော ရွာသို့သွား၍ ပြန်အလာတွင် အကြောင်းစုံကို ကြားရလျှင် -

“အမောင်တို့ ... အတူတကွ ခုနစ်ဖဝါး လှမ်း၍ သွားဖူးမူ အဆွေခင်ပွန်း၊ ဆယ့်နှင်ဖဝါးလှမ်း၍ သွားဖူးမူ အပေါင်းအဖော်၊ လခွဲအတူ ပေါင်းဖက်နေဖူးမူ ဆွေမျိုး၊ ထို့ထက်အလွန် အတူပေါင်းဖက်နေဖူးမူ ကိုယ်နှင့်တူသူ ဖြစ်၏။

သို့အတွက် ငါ့မှာ စီးပွားချမ်းသာ ဟူသောအကြောင်းကြောင့် ရှည်မြင့်စွာ အတူတကွ ပေါင်းဖက်နေထိုင်ဖူးသော ကာဠကဏ္ဏီကို အဘယ်မှာ စွန့်ပစ်နိုင်အံ့နည်း” ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ထိုအခါမှစ၍ ကာဠကဏ္ဏီအကြောင်းကို သူဌေးထံ ပြောဝံ့သောသူ မရှိလေ၊ အဆွေခင်ပွန်းကောင်းတို့ သဘောအတိုင်း ချီးမြှောက်ထားလေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ကာဠကဏ္ဏှီသည် - ယခုအခါ အာနန္ဒာ။

ဗာရာဏသီသူဌေးသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ကာဠကဏ္ဏီဇာတ် ပြီး၏။