ကုက္ကုရဇာတ်

ဧကကနိပါတ် - ၃။ ကုရုင်္ဂဝဂ် -၂၂- ကုက္ကုရဇာတ်။ ။ ဘေးသင့်နေသော ခွေးအပေါင်းကို ကယ်ဆယ်ရန်မင်းအား တရားဟောသော ခွေးမင်း အကြောင်း။

ဆွေမျိုးအတွက် ကျင့်ကြံချက်

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရဟန်းတို့သည်တရားသဘင်ဝယ် မြတ်စွာဘုရားသည် ဆွေတော် မျိုးတော်တို့အကျိုး ကျင့်တော်မူသောကြောင့်စကားစပ်မိကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူပြီးလျှင် “ရဟန်းတို့ ... ငါဘုရားသည်ဆွေတော်မျိုးတော်တို့ အကျိုးကို ယခုအခါမှသာ ကျင့်သည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း ကျင့်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာအောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

[ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုအကျယ်ဒွါဒသနိပါတ်၊ ဘဒ္ဒသာလဇာတ်ဝယ် ထင်ရှားလတ္တံ့၊]

ခွေးတွေသတ်ရန် မိန့်တော်ပြန်

လွန်လေပြီးသောအခါဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ခွေးမင်းသည် ခွေးအပေါင်း ခြံရံကာသုသာန်တွင် နေလေ၏။

တစ်နေ့သ၌မင်းကြီးသည် သိန္ဓောမြင်းဖြူတို့ဖြင့် ကအပ်ကသော ရထားကိုစီးလျက် ဥယျာဉ်တော်သို့ထွက်၍ တစ်နေ့လုံး ဥယျာဉ်ကစားပြီးလျှင် နေဝင်ခါနီးတွင် နန်းတော်သို့ ပြန်လေ၏။မင်းကြီး စီးသည့် ရထားကိုလည်း မင်းရင်ပြင်၌ ထားလေ၏။

ညဉ့်အခါမိုးရွာသဖြင့် ရထားကို မိုးစိုသည်ရှိသော် မင်းမျိုး၌ မွေးထားသော ခွေးတို့သည်ရထားတွင် တပ်ဆင်ထားသော သားရေတို့ကို စားကြကုန်၏။ ရထားထိန်းသည် နံနက်လင်းသောအခါရထား၌ တပ်ဆင်ထားသော သားရေတို့ကို ခွေးစားသည်တို့ကို မြင်လျှင်မင်းကြီးထံသွား၍“အရှင်မင်းကြီး ... ရထား၌ တပ်ဆင်ထားသော သားရေတို့ကို ရေပြွန်ပေါက်မှ ခွေးတို့ဝင်၍စားကြောင်းကို လျှောက်ထားလေ၏။ မင်းကြီးလည်း လွန်စွာအမျက်ထွက်သည်ဖြစ်၍“မြင်မြင်သမျှ ခွေးတို့ကို သတ်ကြကုန်” ဟု အမိန့်ပေးလေ၏။

ခွေးမင်းထံမှောက် ဝိုင်းအုံရောက်

မင်းချင်းတို့သည်မြင်မြင်သမျှ ခွေးတို့ကို သတ်ကြသဖြင့် ခွေးတို့မှာ ကြီးစွာသော ပျက်စီးခြင်းသို့ရောက်လေ၏။ တချို့ ခွေးတို့လည်း သေဘေးမှ လွတ်မြောက်ရန် ကြောက်လန့်တကြား ပြေးလွှားကာသုသာန်သို့ရောက်၍ ခွေးမင်းထံ လာကြကုန်၏။

ခွေးမင်းလည်း“အမောင်တို့ ... များပြားလှပါတကား၊ အဘယ့်ကြောင့် စည်းဝေးရောက် လာကြကုန်သနည်း” ဟု မေးလျှင် ခွေးတို့က“အရှင်ခွေးမင်း ... မင်းကြီး၏ ရထား၌ တပ်ဆင်ထားသော သားရေတို့ကို စားသည့်အတွက်မင်းကြီး အမျက်ထွက်၍ မြင်မြင်သမျှ ခွေးတို့ကို သတ်စေသဖြင့် ဘေးကြီးသင့်၍ရောက်လာပါကြောင်း ပြောကြားကြကုန်၏။

ခွေးမင်းဆောင်ရွက်ဆွေမျိုးတွက်

ထိုအခါ ခွေးမင်းသည်မင်းစောင့်ရှောက်အပ်သော နေရာမှာ တခြားခွေးတို့ ဝင်၍မစားနိုင်၊ နန်းတွင်းရှိမင်းမျိုးတို့ မွေးထားသော ခွေးတို့သာ စားကြပေမည်၊ ခိုးစားသော ခွေးတို့မှာဘေးမရှိကြ၊ ခိုးမစားသော ခွေးတို့မှာ သေကြကုန်၏၊ အလွန်မတရားသော အမှုတည်း၊ ငါသည်“ခွေးသူခိုးတို့အား မင်းကြီးအားပြကာ ဆွေမျိုးတို့အား အသက်အလှူကို လှူမည်” ဟုကြံစည်ပြီးလျှင် “အမောင်တို့ ... မကြောက်ကြနှင့်၊ ငါ ယခု မင်းကြီးထံသွား၍ သင်တို့ဘေးမရှိအောင် စီမံမည်၊ ငါမလာမီ ဤနေရာ၌ပင် စောင့်ဆိုင်း၍ နေကြဦး” ဟုမှားထားပြီးလျှင် ဖြည့်ဆည်းပူးခဲ့သော ပါရမီတော်ကို ဆင်ခြင်ကာ မေတ္တာဘာဝနာကိုပွားများလျက် “ ငါ့ ကို တစ်စုံတစ်ယောက်သော သူသည် ခဲ၊ တုတ် စသည်ဖြင့်မပစ်ဝံ့စေသတည်း” ဟု အဓိဋ္ဌာန်ပြုပြီးလျှင် တစ်ကောင်တည်း မြို့တွင်းသို့ဝင်လျက်တရားဆုံးဖြတ်ရာ မင်းကြီးထံ အရောက်သွားလေ၏။ ရောက်လျှင် မင်းကြီးကို ရှိခိုးကာ -

မေး။ ။ အရှင်မင်းကြီး .... အရှင်မင်းကြီးတို့သည် ခွေးတို့ကိုသတ်စေပါသလော။

ဖြေ။ ။ သတ်စေပါသည်။

မေး။ ။ ဘယ်အတွက်ကြောင့် သတ်စေပါသနည်း။

ဖြေ။ ။ ရထားက သားရေတို့ကို ခိုးစားသည့်အတွက်ကြောင့် သတ်စေပါသည်။

မေး။ ။ သားရေ စားသော ခွေးသူခိုးတို့ကို သိပါသလော။

ဖြေ။ ။ မသိပါ။

မေး။ ။ သားရေ စားသော ခွေးသူခိုးတို့ကို မသိပါဘဲလျက် မြင်မြင်သမျှခွေးတို့ကို မသတ်စေသင့်သည် မဟုတ်ပါလော။

ဖြေ။ ။ ရထားက သားရေတို့ကို ခိုးစားသည့်အတွက် မြင်မြင်သမျှသောခွေးတို့ကို သတ်စေသင့်ပါသည်။

မေး။ ။ ခွေအလုံးစုံတို့ကို သတ်စေပါသလော၊ သို့မဟုတ် မသေရသော ခွေးများရှိပါသေးသလော။

ဖြေ။ ။ ရှိပါသည်။ မင်းမျိုးတို့ မွေးထားသော ခွေးများ မသေရပါ။

ကြောင်းကျိုးဖော်ပြတင်လျှောက်ရ

“အရှင်မင်းကြီး ... အရှင်မင်းကြီးတို့သည်ယခုပင်လျှင် ခွေးအလုံးစုံတို့ကို သတ်စေသည် ဆို၏။ မင်းမျိုးတို့ မွေးထားသောခွေးများတော့ မသေစေရ ဆိုပြန်၏။ သို့ဖြစ်လျှင် အဂတိတရား လိုက်စားခြင်းကားမင်းကျင့်တရား မဟုတ်ပါ။ မင်းတို့မည်သည်မှာ အကြောင်းဟုတ်သည်၊ မဟုတ်သည်ကို ရှာဖွေတတ်သောချိန်ခွင်ကဲ့သို့ တည့်မတ်စွာ ကျင့်ရပါသည်။ ယခု ခွေးသတ်ခြင်းကား ခွေးအလုံးစုံကိုသတ်ခြင်း မဟုတ်၊ မင်းမျိုးတို့ မွေးထားသော ခွေးတို့ကို မသတ်စေဘဲ အားနည်းသောခွေးတို့ကိုသာ သတ်စေခြင်းဖြစ်သည်။ မင်းတို့မည်သည်မှာ သူခိုးကိုသာနှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းရ၏၊ သူခိုး မဟုတ်သူကို မနှိပ်စက် မညှဉ်းပန်းရ။ ယခုမှာတော့ခွေးသူခိုးတို့ကား ဘေးမရှိကြကုန်၊ မခိုးသော ခွေးကောင်းတို့သာ ဘေးတွေ့ကြရကုန်၏။အံ့ဖွယ်ရှိပေစွ၊ မသင့်လျော်ပေစွ၊ မတရားပေစွ” ဟု မင်းကြီးကို လျှောက်ထားလေ၏။

သူခိုးမိရေးအန်ဆေးကျွေး

မင်းကြီးလည်း ခွေးမင်းလျှောက်ထားသော စကားကို ကြားလျှင် “အဆွေပညာရှိ ... သင်သည် ခွေးသူခိုးတို့ကိုသိပါသလော” ဟု မေးလျှင် အရှင်မင်းကြီး သိပါသည်၊ မင်းမျိုးတို့ မွေးထားသော ခွေးများဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ် သက်သေပြပါမည်။ မယုံလျှင် ယခုပင် ရက်တက်ရည်နှင့် မြေစာမြက်ကိုယူခဲ့ပါဆို၍ ရက်တက်ရည်နှင့် မြေစာမြက်ရလျှင် မြေစာမြက်ကို ထောင်းကာ အရည်ကိုယူစေပြီးလျှင် ရက်တက်ရည်နှင့် ရောလျက် မင်းမျိုးတို့ မွေးထားသော ခွေးတို့ကိုတိုက်စေ၏။ သောက်သမျှ ခွေးတို့သည် ညဉ့်က စားထားသော သားရေစတို့ကို အန်ကြကုန်၏။

ဆုံးမပေးငြားမင်းကျင့်တရား

ထိုအခါ မင်းကြီးလည်းခွေးမင်း၏ ဖြေဆိုခြင်းမှာ သဗ္ဗညုတဘုရားနှင့်တူသော ဖြေဆိုခြင်းဖြစ်သည်ဟုအလွန်ကြည်ညိုကာ ခွေးမင်းအား ထီးနန်းစည်းစိမ်ဖြင့် ပူဇော်လေ၏။ ခွေးမင်းလည်းမင်းကြီးအား အဂတိလေးပါး မလိုက်စားဘဲ တရားနှင့်အညီ မင်းပြုရန် ဟောကြားဆုံးမကာငါးပါးသီလ၌ တည်စေပြီးလျှင် ထီးနန်းစည်းစိမ်ကို မင်းကြီးအား ပြန်၍အပ်နှင်းကာ မိမိနေရာသို့ပြန်လေ၏။

မင်းကြီးလည်းခွေးမင်း၏ အဆုံးအမ ဩဝါဒစကား ကို ကြားနာရ၍ သတ္တဝါအားလုံးကို ဘေးမဲ့ပေး၍ခွေးမင်းနှင့်တကွ ခွေးအလုံးစုံတို့ကိုလည်း မိမိ စားသော ဘောဇဉ်နှင့် ထပ်တူထပ်မျှစီမံကာ နိစ္စဘတ်ပြု၍ အမြဲလှူဒါန်းစေ၏။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုကိုပြုကာ သေလွန်သောအခါနတ်ပြည်သို့ ရောက်လေ၏။ ခွေးမင်း၏ အဆုံးအမ ဩဝါဒသည် နှစ်ပေါင်းတစ်သောင်းနှစ်ထောင်ပတ်လုံး တည်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် - ယခုအခါ အာနန္ဒာ။

ကြွင်းသော ပရိသတ်သည် - ငါဘုရား ပရိသတ်။

ခွေးပညာရှိသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟုဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) အကြောင်းထူးရှိ၊ ကိုယ်တိုင်သိ၊ ဂတိမစောင်းရာ။

(၂) နှိပ်သင့်သူအား၊ နှိပ်၍ထား၊ မြှောက်စားမြှောက်သင့်ရာ။

(၃) တရားလမ်းမှန်၊ ကျင့်ကြပြန်၊ သေလွန်နတ်ပြည်မှာ။

ကုက္ကရဇာတ် ပြီး၏။