ဂဟပတိဇာတ်

ဒုကနိပါတ် - ၅။ ရုဟကဝဂ် -၁၉၉ - ဂဟပတိဇာတ်။ ။ ရွာသူကြီးနှင့် ပြစ်မှားသော မယားကို သူကြီးရော မယားပါ အကျင့်ကောင်းလာအောင် ကြိမ်းမောင်း ရိုက်ပုတ်၍ ဆုံးမသော သူကြွယ် အကြောင်း

လူထွက်လိုလှ ဆိုဆုံးမ

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့ပျင်းရိကာ လူ့အဖြစ်ကိုသာ လည်တမော့မော့ မျှော်နေသော ရဟန်းတစ်ပါးရှိလေ၏။

ထိုရဟန်းအကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရား သိတော်မူလျှင် - “ချစ်သားရဟန်း ... မိန်းမတို့မည်သည်ကား မစောင့်ရှောက်နိုင်၊ ယုတ်မာသော အမှုကိုပြု၍ ဥပါယ်တံမျဉ်ဖြင့် လင်ယောကျ်ားကို လှည့်စားတတ်သည်သာတည်း”ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

သူကြွယ်မယား ကျင့်ဖောက်ပြား

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ကာသိတိုင်းဝယ် သူကြွယ်မျိုး၌ ဖြစ်၍ အရွယ်ရောက်လတ်သော် အိမ်ရာထောင်ခြင်းကို ပြုလေ၏။ သူကြွယ်မယားကား သီလမရှိ၊ ယုတ်မာသောအကျင့် ရှိ၏။ ရွာသူကြီးနှင့်တကွ ယုတ်မာသောအကျင့်ကို ကျင့်လေ၏။ သူကြွယ်လည်း ထိုအကြောင်းကို သိသဖြင့် စုံစမ်းလျက်နေ၏။

သူကြီးထံသွား ချေးငှားစား

မိုးတွင်းအခါ ပဲမျိုးတို့ကြဲပြီးလတ်သော် လူတို့သည် ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးကုန်၏။ စပါးတို့လည်း ဖုံးလုံးခိုက် ဖြစ်ကုန်၏။ နောက်နှစ်လလောက်ကြာမှ စပါးတို့ကို သိမ်းဆည်းရကုန်လတ္တံ့၊ ထိုအခါ လူတို့သည် သူကြီးထံသွားကာ နောက်နှစ်လရှိ၍ စပါးပေါ်မှပေးမည်ဟု အကြွေးခံလျက် နွားအိုတစ်ကောင်ယူ၍ သတ်ပြီးလျှင် အသးကိုစားကြကုန်၏။

ရွာသူကြီးသည် အခွင့်အခါကောင်းကို ကြည့်၍နေခဲ့ရာ တစ်နေ့သ၌ သူကြွယ် ရွာပြင်သို့သွားသည်ကို မြင်လျှင် အိမ်တွင်းသို့ ဝင်လေ၏။ သူကြွယ်မယားနှင့် ဆုံမိကြသော အခါ သူကြွယ်လည်း ရွာတံခါးသို့ဝင်လျက် အိမ်ဘက်သို့ ရှေးရှုလာနေ၏။ သူကြွယ်မယားသည် တံခါးခုံမှစရပ် ကြည့်ခိုက် သူကြွယ်ကို မြင်သဖြင့် ရွာသူကြီးအား ပြောကြားလေလျှင် ရွာသူကြီးသည် မပြေးသာတော့ဘဲ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်ကာ နေလေ၏။

မိန်းမပရိယာယ် လိမ်ဉာဏ်ဆင်

ထိုအခါ သူကြွယ်မယားသည် ရွာသူကြီးအား မကြောက်လင့်၊ တစ်ခုသောဥပါယ် ရှိသည်။ ငါတို့သည် သင့်ထံမှ နွားသားကိုယူ၍ အကြွေးစားဖူးသည်။ သင်က နွားသားဖိုး တောင်းဟန်ပြုလော့၊ ကျွန်ုပ်က ကျီထဲဆင်းကာ စပါးမရှိပြောမည်ဟု အကြံဉာဏ်ပေးကာ ကျီထဲသို့ ဆင်းလေ၏။ သူကြွယ်ပြန်လာ၍ အိမ်ရောက်လျှင် မိ်မိ တိုင်ပင်ထားသောအတိုင်း ရွာသူကြီးသည် အိမ်လယ်မှာ ရပ်ကာ ငါ့အမဲဖိုးကို ပေးပါဟု တောင်းလေ၏။ သူကြွယ်မယားသည် ကျီတံခါးတွင် ရပ်လျက် ယခု စပါးမရှိတော့ပါ၊ နောက်စပါးသိမ်းပြီးမှ ပေးပါမည်။ ယခုသွားပါဦးဟု ပြောလေ၏။

သူကြီးရိုက်ပုတ် အိမ်မှထုတ်

သူကြွယ်လည်း ထိုသူနှစ်ယောက်တို့ အမူအရာကိုမြင်လျှင် ဤအမှုကား မိန်းမယုတ် ပြုလုပ်သော ဥပါယ်တံမျဉ်ဖြစ်မည်ဟု သိလေလျှင် ရွာသူကြီးအား -

“ရွာသူကြီး ... သင်တို့နှစ်ယောက် ပြုလုပ်ကြသော အမူအရာကို ငါမနှစ်သက်၊ အကြောင်းကို ငါပြောဦးမည်။ ငါတို့ ငတ်မွတ်ခေါင်းပါး၍ သင့်နွားအိုသားကို ယူစဉ်က နှစ်လရှိသောအခါ စပါးပေါ်မှ ပေးမည်ဟု အကြွေးခံခဲ့ကြသည်။ ယခုသင်ကား လခွဲမလွန်မီ လာ၍ တောင်းခြင်းကို ငါမနှစ်သက်၊ ယုတ်မာသော အကျင့်ကိုကျင့်သော ဤမိန်းမယုတ် ကျီထဲမှာ စပါး မရှိသည်ကို သိပါလျက် ကျီထဲဆင်းကာ စပါးမရှိဟု ပြောဆိုခြင်းကိုလည်း ငါမနှစ်သက် သို့အတွက် သင်တို့နှစ်ယောက်လုံး အမူအရာကို ငါမနှစ်သက်”- ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် ရွာသူကြီးကို ဦးသျှောင်၌ ကိုင်ကာဆွဲငင်၍ ရိုက်ပုတ်ပြီးလျှင် ငါရွာသူကြီးတကားဟု သူတစ်ပါးသိမ်းဆည်းထားသော ဥစ္စာကို ပြစ်မှားကောင်းသလောဟု ကြိမ်းမောင်းဆဲရေးကာ လည်းပင်းကိုကိုင်၍ အိမ်မှနှင်ထုတ်လေ၏။

မိန်းမကြိမ်းမောင်း အကျင့်ပြောင်း

မိန်းမကိုလည်း ကျီထဲမှ ဆံထုံးကို ဆွဲ၍ ထုတ်ပြီးလျှင် ရိုက်ပုတ်ကာ နင်နောင်အခါ ဤလိုအမှုမျိုး ပြုလုပ်ခဲ့လျှင် အကြောင်းသိရလိမ့်မည်ဟု မောင်းမဲ ခြိမ်းခြောက်လေ၏။

ထိုခါမှစ၍ ရွာသူကြီးလည်း ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်ကာ သူကြိမ်အိမ်ကို လှည့်၍ပင် မကြည့်ဝံ့တော့ပေ။ သူကြွယ်မယားလည်း နောက်တစ်ဖန် စိတ်ဖြင့်သော်မျှလည်း ယုတ်မာသောအကျင့်ကို မကျူးလွန်ဝံ့တော့ချေ။

ဤဒေသနာတော်ကို ဟောတော်မူပြီးလျှင် သစ္စာကို ပြတော်မူသည့်အဆုံး၌ လူ့အဖြစ်ကို လည်တမော့မော့ မျှော်၍နေသော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ရွာသူကြီးသည် - ယခုအခါ ဒေဝဒတ်။

အိမ်ရှင်သူကြွယ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ - ဟု

ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) ဥပါယ်ပြုငြား၊ လင်လှည့်စား၊ ဖောက်ပြားမိန်းမဉာဏ်။

(၂) ကြွေးတောင်းစေကာ၊ စပါးရှာ၊ ကျီမှာဆင်းနေဟန်။

(၃) လင်ကြီးက-ပါး၊ နှစ်ယောက်သား၊ ရိုက်ငြားသေလုပြန်။

ဂဟပတိဇာတ် ပြီး၏။