ဂိရိဒတ္တဇာတ်

ဒုကနိပါတ် - ၄။ အသဒိသဝဂ် -၁၈၄ - ဂိရိဒတ္တဇာတ်။ ။ ခြေခွင်သော မြင်းထိန်းကို အတုခိုးမိ၍ ခြေခွင်လျက်သွားသော မင်္ဂလာမြင်းတော်အကြောင်း။

မိတ်ဆွေပေါင်းမှား ပျက်စီးငြား

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရဟန်းတစ်ပါးသည် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော အပေါင်းအဖော်ကို မှီဝဲလေ့ရှိ၏။

ထိုရဟန်းအကြောင်းကို သိတော်မူလျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် “ရဟန်းတို့ ... ဤဟန်းကား ယခုအခါ၌သာ ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်သော အပေါင်းအဖော်ကို မှီဝဲသည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော အပေါင်းအဖော်ကို မှီဝဲဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

ကောင်း၏ထင်ငြား တုခိုးမှား

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် သာမမင်းမင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် အမတ်မျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်ရောက်လတ်သော် မင်းကြီးကို အကျိုးအကြောင်းပြ၍ ဆုံးမတတ်သော အမတ်ကြီး ဖြစ်လေ၏။

ထိုမင်းကြီးအား ပဏ္ဍဝမည်သော မင်္ဂလာမြင်းတော်လည်းရှိ၏။ ထိုမင်္ဂလာမြင်းတော်ကို ဂိရိဒတ္တမည်သော မြင်းထိန်းသည် ကျွေးမွေးပြုစုရ၏။ ထိုဂိရိဒတ္တ မြင်းထိန်းသည် ခြေခွင်၏။

ဂိရိဒတ္တမြင်းထိန်းသည် နှာရှုပ်ကြိုးကိုကိုင်၍ မင်္ဂလာမြင်းတော်ကို ရှေ့မှဆွဲသွားသည်ရှိသော် မင်္ဂလာမြင်းတော်သည် ရှေ့မှသွားသော ဂိရိဒတ္တကိုမြင်လျှင် မိမိကို သင်ပြသည်ဟု မှတ်ထင်ကာ ဂိရိဒတ္တသွားပုံကို အတုခိုးကာ ခြေခွင်လျက် သွားလေ၏။ ထိုအခါ လူတို့မြင်လတ်သော် မင်္ဂလာမြင်းတော် ခြေခွင်သည့်အဖြစ်ကို မင်းကြီးအား ကြားလျှောက်ကုန်၏။ မင်းကြီးလည်း မင်္ဂလာမြင်းတော်ကို ဆေးကုရန် ဆေးသမားတို့ကို စေလွှတ်လေ၏။ ဆေးသမားတို့လည်း သွား၍ မြင်းတော်၌ အနာမရှိသည်ကို သိကြလျှင် မင်းကြီးအား တစ်စုံတစ်ရာ အနာမရှိကြောင်းကို လျှောက်ထားကြကုန်၏။

မိမိကောင်းလျက် အပေါင်းဖျက်

ထိုအခါ မင်းကြီးသည် ပညာရှိအမတ်ကြီးကို ခေါ်စေ၍ “အို ... ပညာရှိအမတ်ကြီး .... မြင်းတော်၌ ခြေခွင်နေသည်ဟု ပြောကြသည် ကြည့်ရှုချေလော့၊ ခြေခွင်သည့်အဖြစ်ကို စုံစမ်းလော့” ဟု စေလွှတ်ပြန်၏။ ပညာရှိအမတ်ကြီးလည်း မြင်းတော်ထံသွား၍ စုံစမ်းရာ ခြေခွင်သော မြင်းထိန်းနှင့် ပေါင်းဖော်ခြင်းကြောင့် မြင်းတော် ခြေခွင်နေကြောင်းကို သိလျှင် မင်းကြီးအား -

“မြတ်သောမင်းကြီး ... ပဏ္ဍဝမြင်းတော်ကို ဂိရိဒတ္တမြင်းထိန်း ဖျက်ဆီးပါ၏။ မြင်းတော်ကား ဂိရိဒတ္တမြင်းထိန်း ခြေခွင်၍ သွားသည်ကို မြင်လျှင် အတုခိုး၍ တင့်တယ်သော သွားခြင်းကို ပယ်စွန့်ကာ ခြေခွင်၍ သွားနေပါ၏ ” –

ဟု လျှောက်ထားလေ၏။ ထိုအခါ အမတ်ကြီးသည် ပညာရှိအမတ်ကြီးအား “အိုအမတ်ကြီး ... ယခုအခါ မြင်းတော်ကို အဘယ်သို့ပြုရအံ့နည်း” ဟု မေးပြန်၏။ ပညာရှိ အမတ်ကြီးသည် မင်းကြီးအား -

“မြတ်သောမင်းကြီး ... ဆံမုတ်ဆိတ်စသည်ကို ကောင်းစွာပြုပြင်လျက် ကောင်းသော အကျင့်သီလနှင့် ပြည့်စုံသော ယောကျ်ားသည် နှာရှုပ်ကြိုးကို ကိုင်၍ မြင်းတော်ကို ရှေ့မှဆွဲသွားစေလျှင် အတုခိုး၍ ခြေခွင်သောသွားခြင်းကို ပယ်စွန့်ကာ တင့်တယ်စွာ သွားပါလိမ့်မည်” –

ဟု လျှောက်ထားနည်းပေးလေ၏။ မင်းကြီးလည်း ပညာရှိအမတ်ကြီး နည်းပေးသောအတိုင်း ပြုလုပ်စေသဖြင့် မြင်းတော် ပြကတေ့အတိုင်း ဖြစ်လာလျှင် ပညာရှိအမတ်ကြီးကား တိရစ္ဆာန်တို့အလိုကို စဉ်လျက် သိနိုင်ပေသည်ဟု အားရနှစ်သက်သော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍ စည်းစိမ်များစွာ ပေးကာ ပူဇော်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ဂိရိဒတ္တ မြင်းထိန်းသည် - ယခုအခါ ဒေဝဒတ်။

ပဏ္ဍဝမြင်းတော်သည် - ဆန့်ကျင်ဘက်ကို မှီဝဲသော ရဟန်း။

သာသမင်းသည် - အာနန္ဒာ။

ပညာရှိအမတ်ကြီးသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) အကျင့်မူမျိုး၊ အတုခိုး ခိုးတိုင်းမကောင်းပါ။

(၂) မြင်းထိန်းခြေခွင်၊ အတုသင်၊ မြင်းပင်ခြေခွင်လာ။

(၃) တင့်တယ်သွားသူ၊ အတုယူ၊ မြင်းမူတင့်တယ်လာ။

ဂိရိဒတ္တဇာတ် ပြီး၏။