စေတောဝိမုတ္တိဖလသုတ်

(၂)သုတ် ရှိပါသည်။

အသုဘာနုပဿီ၊ အာဟာရေပဋိကူလသညီ၊ သဗ္ဗလောကေအနဘိရတသညီ၊ သဗ္ဗသင်္ခါရေသု အနိစ္စာနုပဿီ၊ မရဏသညာ အဇ္ဈတ္တသူပဋ္ဌိတ ဖြစ်အောင် ပွားများအပ် ကြိမ်ဖန်များစွာ အလေ့အလာ ပြုအပ်သည်ရှိသော် စေတောဝိမုတ္တိ၊ စေတောဝိမုတ္တိဖလာနိသံသ၊ ပညာဝိမုတ္တိ၊ ပညာဝိမုတ္တိဖလာနိသံသဖြစ်ပုံ၊ စေတောဝိမုတ္တ, ပညာဝိမုတ္တ ရဟန်းကို “ဥက္ခိတ္တပလိဃ”“သံကိဏ္ဏ ပရိခ” “အဗ္ဗုဠှေသိက” “နိရဂ္ဂဠ” “အရိယ ပန္နဒ္ဓဇ, ပန္နဘာရ, ဝိသံယုတ္တ”ဟု ဆိုအပ်ပုံ အကျယ်ကို ရဟန်းတို့အား ဘုရားရှင် ဟောတော်မူသည့်သုတ်။

အဋ္ဌကထာ၌ နိဗ္ဗာန်ကိုအာရုံပြုလျှက် ဖလသမာပတ်ချမ်းသာဖြင့် နေသော ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်ကို ဟောတော်မူပုံ၊ စောရနဂရ, ခေမနဂရ-ဥပမာဖြင့် ဖွင့်ပြတော်မူပါသည်။

ဋီကာ၌လည်း မှတ်သားဖွယ်ပုဒ်တို့ကို ဖွင့်ပြထားပါသည်။

---

အနိစ္စသညာ၊ အနိစ္စေဒုက္ခသညာ၊ ဒုက္ခေအနတ္တသညာ၊ ပဟာနသညာ၊ ဝိရာဂသညာဟူသော တရားငါးပါးကို အထက်ပါသုတ်အတိုင်း ရဟန်းတို့အား ဘုရားရှင် အကျယ်အားဖြင့် ဟောတော်မူသည့်သုတ်။