တင်ကျည်း

တင်ကျည်း ဆိုသည်မှာ မြန်မာဘုရင်များလက်ထက် တပ်မတော်သုံး လက်နက်တစ်မျိုးဖြစ်သည်။

တင်ကျည်းနှင့်ဝါးရင်းတုတ်

တင်ကျည်းဆိုသည်မှာ ကျစ်လျစ် မာကျောသော ဝါးအမျိုးအစားများဖြစ်ကြသည့် ဝါးရင်း၊ ဝါးပိုးများကို မီးသင်းပြီး မာကျောအောင်ပြုလုပ်ထားသည့် တုတ်ရှည် လက်နက်တစ်မျိုး ဖြစ်သည်။

ဝါး နှင့် ပြုလုပ်ထားပြီး လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကိုင်တွယ်အသုံးပြု၍ရသည့် လက်နက်ဖြစ်သည်။ ဝါးရင်းဖြင့် ပြုလုပ်ထားခြင်းကြောင့် ဝါးရင်းတုတ်ဟု အလွယ်တကူခေါ်ဆိုကြရာမှ နှောင်းလူတို့သည် တင်ကျည်းနှင့် ဝါးရင်းတုတ် မကွဲပြားတော့ဘဲ မှားယွင်းခေါ်ဝေါ်ကြသည်။

ပြုလုပ်ခြင်း

လတ်တလောခုတ်ထားသော အနေတော် လက်တစ်ဆုပ်လုံးပတ်ရှိ ဝါး ကို အကိုင်းအခက်ရှင်းပြီး လိုအပ်သော အရှည် အတိုင်းအတာအတိုင်း ခုတ်ဖြတ်ရသည်။ စံသတ်မှတ်ချက် အနေဖြင့် တင်ကျည်းသည် အသုံးပြုတဲ့သူ၏ အရပ်(ခြေဖြားကနေခေါင်းထိ)အထက် တစ်ထောင့်တစ်ထွာခန့် ပိုရှည်အောင် ပြုလုပ်ကြသည်။

ပြီးနောက် နွားမဒါန်း ၏ ကျင်ငယ်ရည်ဖြင့် (၂ )ရက် မှ (၃) ရက်ခန့် အထိ စိမ်ထားရပြီးနောက် နေပြင်းပြင်းတွင် (၂) ရက် (၃) ရက်ခန့် လှန်းကာ အစိုဓာတ်ကိုဖယ်ထုတ်ရသည်။ ထို့နောက် မီးဖြင့် ဝါးအကြောမာစေရန် အပြန်ပြန်အလှန်လှန် မီးပြပြီး ဖြောင့်စင်းလာစေရန်  ပေပေါ်တင်ပြီး တူဖြင့်ထုရသည်။ ၎င်းအဆင့်များ ပြီးသွားပါက မာကျောဖြောင့်စင်းနေသည့် တင်ကျည်းတုတ် အဆင့်ရောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။

လက်နက်အဆင့်ရောက်အောင် မွမ်းမံခြင်း

လက်နက်အဖြစ်အသုံးပြုရန် အတွက် တင်ကျည်းတုတ်၏ထိပ်နှစ်ဖက်ကိုချွန်ပြီး မာကျောလာ‌ စေရန်ပြုလုပ်ရသည်။ ထို့နောက် ထိပ်ပိုင်း ၊အလယ်ပိုင်း ၊လက်ကိုင်နေရာ နှင့် အောက်ပိုင်း နေရာများကို သေးသွယ်ကျစ်လျစ်သည့် လျှော်ကြိုးများဖြင့် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်စည်းနှောင်ရသည်။ ၎င်းအဆင့်များ ပြီးသွားလျင် လှံ ကဲ့သို့ ထိုးနိုင်ပြီး တုတ်ရှည်ကဲ့သို့လည်း လှည့်ပတ်ကစားနိုင် ရိုက်နိုင်သည့်  တင်ကျည်းလက်နက် ကို ရရှိသည်။

လက်နက်၏စွမ်းရည်

အဆိုပါတင်ကျည်းလက်နက်သည် ဓားဖြင့်အလွယ်တကူ ပိုင်းဖြတ်၍ မရ‌နိုင်သည်အထိ မာကျောလှသည့်အပြင် ၎င်း၏ဝါးချွန်ထိပ်များသည် ကျွဲသားရေချပ်များ ကိုပင် ဖောက်နိုင်သည်။ ရိုက်နှက်ခံရရင်လည်း ကိုယ်တွင်းဒဏ်ရာရရှိနိုင်သည်။ ကိုင်တွယ်အသုံးပြုရာတွင် ကျစ်လျစ်ပေါ့ပါးပြီး သယ်ဆောင်ရလွယ်ကူသည်။ ထိုခေတ်ကသံထည်လက်နက်များထက် ပြုလုပ်ရ လွယ်ကူလျင်မြန်သည်။

အသုံးပြုခြင်း

တင်ကျည်းဖြင့် အသုံးပြု တိုက်ခိုက်ရန်အတွက် ဓား၊ လှံ တို့ကဲ့သို့ပင် သိုင်း ပညာ သီးသန့်ရှိသည်။