ဒုစ္စရိတဝိပါကသုတ်

ကာယဒုစရိုက်(၃)ပါး၊ ဝစီဒုစရိုက်(၄)ပါးနှင့် သုရာပါနတို့ကို ပွားများအပ်, အကြိမ်များစွာ အလေ့အလာပြုအပ်သည်ရှိသော် ငရဲ၊ တိရစ္ဆာန်, ပြိတ္တာဘုံတို့၌ ဖြစ်ရ၏။ ပါဏာတိပါတ၏ အပေါ့ဆုံးအပြစ်သည် အသက်တို့၏၊ အဒိန္နာဒါန၏ အပေါ့ဆုံးအပြစ်သည် စည်းစိမ်ဥစ္စာပျက်စီးခြင်းကို ဖြစ်စေတတ်၏။ ကာမေသု မိစ္ဆာ စာရ၏ အပေါ့ဆုံးအပြစ်သည် ရန်များ၏။ မုသာဝါဒ၏ အပေါ့ဆုံးအပြစ်သည် မဟုတ် မမှန် စွပ်စွဲခံရ၏။ ပိသုဏာဝါစာ၏ အပေါ့ဆုံးအပြစ်သည် မိတ်ဆွေတို့နှင့် ကွဲပြားရ၏။ ဖရုသဝါစာ၏ အပေါ့ဆုံးအပြစ်သည် မနှစ်သက်ဖွယ်အသံကို ဖြစ်စေတတ်၏။ သမ္ဖပ္ပလာပ၏ အပေါ့ဆုံးအပြစ်သည် သူတစ်ပါးတို့ မနာယူသော စကားရှိသူ ဩဇာတိက္ကမ မရှိသူဖြစ်ရ၏။ သုရာမေရယ၏ အပေါ့ဆုံးအပြစ်သည် ရူးသွပ် (စိတ်မနှံ့ စကားမပီသူ)ဖြစ်ရ၏-ဟု ရဟန်းတို့အား ဘုရားရှင် ဟောတော်မူသည့်သုတ်။

အဋ္ဌကထာ၌ ဖွင့်ဆိုချက်များရှိပါသည်။