နကုလဇာတ်

ဒုကနိပါတ် - ၂။ သန္ထဝဝဂ် -၁၆၅ - နကုလဇာတ်။ ။ ရန်ဘက်ဖြစ်သော မြွေနှင့် မြွေပါကို အချင်းချင်း သင့်တင့်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးသော ရသေ့အကြောင်း။

မသင့်သူချင်း သင့်စေခြင်း

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် အမတ် စစ်သူကြီး နှစ်ယောက်တို့သည် သင့်တင့်ညီညွတ်ခြင်း မရှိကုန်၊ အမြဲခိုက်ရန်ဖြစ်၍ နေကြကုန်၏။

ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်ဝယ် ထိုအမတ် စစ်သူကြီး နှစ်ယောက်အကြောင်းကို စကားစပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူ၍ “ရဟန်းတို့ ... ငါဘုရားသည် ယခုအခါသာလျှင် ဤအမတ် စစ်သူကြီး နှစ်ယောက်တို့ကို သင့်တင့်ညီညွတ်အောင် ပြုအပ်သည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း သင့်တင့်ညီညွတ်အောင် ပြုခဲ့ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

မြွေပါနှင့်မြွေ မသင့်လေ

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည် ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ရွာငယ်တစ်ခုဝယ် ပုဏ္ဏားမျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်သို့ရောက်သည်ရှိသော် တက္ကသိုလ်ပြည်၌ အတတ်ပညာ သင်ကြားတတ်မြောက်ပြီးလျှင် အိမ်ရာတည်ထောင် လူ့ဘောင်ကို စွန့်ပယ်ကာ ရသေ့ ရဟန်းပြုပြီးသော် အဘိညာဉ် သမာပတ်ကို ဖြစ်စေ၍ ဟိမဝန္တာအရပ်တွင် နေလေ၏။

ထိုရသေ့၏ စင်္ကြံဝယ် တောင်ပို့တစ်ခု၌ မြွေပါသည် နေ၏။ ၎င်းတောင်ပို့အနီးဝယ် သစ်ခေါင်းတစ်ခု၌ မြွေသည်နေ၏။ ထိုမြွေ၊ မြွေပါ နှစ်ကောင်တို့သည် အခါခပ်သိမ်း ခိုက်ရန် ဖြစ်ကုန်၏။ ရသေ့သည် ထိုမြွေ၊ မြွေပါတို့အား ခိုက်ရန်ဖြစ်ခြင်း၌ အပြစ်ကို လည်းကောင်း၊ မေတ္တာကိုပွားစေခြင်း၌ အကျိုးကို လည်းကောင်း ဟောပြောဆုံးမသဖြင့် အချင်းချင်း သင့်တင့်ညီညွတ်စွာ နေကြကုန်၏။

ထိုအခါ မြွေသည် အပြင်သို့ ထွက်သည်ရှိသော် မြွေပါသည် မိမိ တွင်းပေါက်ဝတွင် ဦးခေါင်းကို ထုတ်၍ ခံတွင်းကိုဖွင့်ကာ ထွက်သက်၊ ဝင်သက်ကို ဖြစ်စေလျက် အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။ ရသေ့သည် မြွေပါ အိပ်နေသည်ကို မြင်၍ -

“အို မြွေပါ ... သင်သည် ရန်သူဖြစ်သော မြွေနှင့် ချစ်ခင်နေသည်ဖြစ်လျက် အစွယ်ကိုဖော်၍ အိပ်ဘိ၏။ သင်အား ဘယ်အရပ်မှ ဘေးရန်လာဦးမည်နည်း” ဟု မေးလေ၏။

“အရှင် ရသေ့ ... ရန်သူ၌ လည်းကောင်း၊ အဆွေခင်ပွန်း၌လည်းကောင်း ရွံ့ရှားအပ်သည်သာတည်း။ အကျွမ်းတဝင် မပြုရာ၊ အဆွေခင်ပွန်းမှ ဖြစ်သော ဘေးသည်လည်း အမြစ်အရင်းကို ဖြတ်တတ်၏” –

ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ထိုအခါ ရသေ့သည် မြွေပါကို “မြွေပါ ... သင်သည် မြွေကို မကြောက်လင့်၊ သင့်ကို ရန်မပြုအောင် ငါပြုလုပ်မည်။ ယနေ့မှစ၍ မြွေအပေါ်တွင် ရွံ့ရှားခြင်း မဖြစ်လင့်” ဟု ဆုံးမပြီးလျှင် ဗြဟ္မဝိဟာရ တရားကို ပွားစေ၍ ဗြဟ္မာ့ပြည်သို့ လားလေ၏။ မြွေ၊ မြွေပါ တို့လည်း ကံအားလျော်စွာ လားကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ မြွေ၊ မြွေပါတို့သည် - ယခုအခါ ခိုက်ရန် ဖြစ်သော အမတ်စစ်သူကြီး နှစ်ယောက်။

ရသေ့သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) ငြင်းခုံခိုက်ရန်၊ မသင့်ပြန်၊ ဧကန်အကျိုးယုတ်စွ။

(၂) အဆွေ,ရန်သူ၊ ရွံ့ရှားဟူ၊ ကျွမ်းမူမပြုရ။

(၃) အဆွေမှဖြစ်၊ ဘေးရန်စစ်၊ ရင်းမြစ်ဖြတ်သည်ပ။

နကုလဇာတ် ပြီး၏။