နင်နီဗေး

နင်နီဗေး သည် ယနေ့ခေတ် အီရတ်နိုင်ငံမြောက်ပိုင်း မိုဆူးမြို့၏ မြို့စွန်တွင် တည်ရှိသော မက်ဆိုပိုတေးမီးယား အထက်ပိုင်း၏ အဆီးရီးယား ရှေးဟောင်းမြို့တော် တစ်ခု ဖြစ်သည်။ တိုက်ဂရစ်မြစ်၏ အရှေ့ဘက်ကမ်းတွင် တည်ရှိပြီး နီယို-အဆီးရီးယန်း အင်ပိုင်ယာ၏ မြို့တော်နှင့် အကြီးဆုံး မြို့ ဖြစ်ခဲ့ပြီး ဆယ်စုနှစ်များစွာတိုင်အောင် ကမ္ဘာပေါ်တွင် အကြီးဆုံး မြို့ကြီး တစ်မြို့ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ယနေ့အခါတွင် တိုက်ဂရစ်မြစ်၏ အရှေ့ဘက်ကမ်းတွင် တည်ရှိသော မိုဆူးမြို့၏ တစ်ဝက်ခန့်ကို ခေါ်ကြသော အမည်ဖြစ်ပြီး အီရတ်နိုင်ငံ၏ နင်နီဗေး အုပ်ချုပ်ရေးဒေသသည် ထိုအမည်ကို ယူ၍ မှည့်ခေါ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။

နင်နီဗေးသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် အကြီးဆုံးမြို့ အဖြစ် နှစ်ပေါင်း ၅၀ ခန့် တည်ရှိခဲ့သည်။ ဘီစီ ၆၁၂ ခုနှစ် အဆီးရီးယားနိုင်ငံ၏ ခါးသီးသော ပြည်တွင်းစစ်ပြီးသည့် အချိန်အထိ ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ယခင်က လက်အောက်ခံလူမျိုးများ ဖြစ်သော ဘေဘီလုံ၊ မီးဒီးစ်၊ ပါရှန်း၊ ဆစ်သီယန် နှင့် စီမားရီးယန်းတို့၏ ဖျက်စီးခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။ ၎င်းသည် နိုင်ငံရေးနှင့် အုပ်ချုပ်ရေး ဗဟိုဌာန အဖြစ်သို့ ပြန်လည် မရောက်ရှိတော့သော်လည်း ရှေးဟောင်းခေတ် နှောင်းပိုင်းတွင် ခရစ်ယာန်ဘစ်ရှော့ ကျောင်းထိုင်ရာ နေရာဖြစ်ခဲ့သည်။ အလယ်ခေတ်ကာလအတွင်း မိုဆူးနှင့် အတူ တဖြည်းဖြည်း ဆုတ်ယုတ်လာခဲ့ပြီး အေဒီ ၁၃ ရာစုတွင် လူသူမနေထိုင်တော့သည့် အလား ရှိနေခဲ့သည်။

၎င်း၏ အပျက်အစီးများသည် ယနေ့ခေတ် အီရတ်နိုင်ငံ နင်နီဗေးအုပ်ချုပ်ရေး ဒေသ၏ အဓိက မြို့တော် ဖြစ်သော မိုဆူးမြို့ရှိ မြစ်တလျှောက်တွင် တည်ရှိနေခဲ့သည်။ တံတိုင်းအတွင်း ရှိနေသည့် တဲလ် ဟု ခေါ်သော မြေပုံအပျက်အစီးနှစ်ခုမှာ တဲလ်ကူယွန်ဂျစ် နှင့် နင်နီဗေးတွင် တရားဟောခဲ့သည် တမန်တော်ဖြစ်သော ဂျိုနာ၏ နတ်ကွန်းဖြစ်သည့် တဲလ်နာဘီယူနပ်စ် တို့ ဖြစ်ကြသည်။ အဆီးရီးယန်း ပန်းပုရုပ်တု အများအပြားနှင့် အခြားသော လက်မှုပစ္စည်းများကို ထိုနေရာတွင် တူးဖော်ရရှိခဲ့ပြီး ယခုအခါ ကမ္ဘာအနှံ့ရှိ ပြတိုက်များတွင် ပြသထားသည်။