နစ္စဇာတ်

ဧကကနိပါတ် - ၄။ ကုလာဝကဝဂ် -၃၂- နစ္စဇာတ်။ ။ ဟင်္သာမနှင့်ထိမ်းမြားရန် ဝမ်းသာ၍ အမြီးလှန်ကသဖြင့် ဟင်္သာမင်း သဘောမကျ၍ မယား ဆုံးရှုံးရသောဥဒေါင်းအကြာင်း

အဝတ်မဆီး ကိုယ်လုံးတီး

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ်ပစ္စည်းဘဏ္ဍာများသော ရဟန်းတစ်ပါး ရှိသတတ်။ ထိုရဟန်းသည် မြတ်စွာဘုရားထံရောက်၍မြတ်စွာဘုရားက “ချစ်သာ ရဟန်း . . . အလိုနည်းသော ငါဘုရား သာသနာတော်၌ ရဟန်းပြုပါလျက် အဘယ်ကြောင့် ပစ္စည်းဘဏ္ဍာများဘိသနည်း” ဟု မေးတော်မူသည်ရှိသော် အမျက်ထွက်လျက် သင်းပိုင်နှင့် ကိုယ်ဝတ်ကိုယ်ချွတ်ကာ ဤနည်းဖြင့် ကျင့်ရမည်လောဟုဆို၍ ကိုယ်ချည်း အချည်းနှီး ရပ်လေ၏။

လူတို့သည်ထိုရဟန်းကိုမြင်လျှင် စက်ဆုပ်ဖွယ် ကောင်းလှ၏ဟု ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင် ပြောဆိုကြသဖြင့်ထိုအရပ်မှပြေးကာ လူထွက်လေ၏။

ရဟန်းတို့သည်တရားသဘင်ဝယ် ထိုရဟန်းအကြောင်းကို စကားစပ်မိ၍ အရှက်အကြောက် မရှိ၊စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းကြောင်းကို ပြောဆိုကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူ၍ “ရဟန်းတို့ ...ထိုရဟန်းသည် အရှက်၊ အကြောက် မရှိသဖြင့် သာသနာတော်တည်းဟူသော ရတနာမှဆုတ်ယုတ်သည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း မိန်းမ ရတနာမှ ဆုတ်ယုတ်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာအောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

ဟင်္သာမအရေးငှက်စည်းဝေး

လွန်လေပြီးသောအခါကမ္ဘာဦးဝယ် အခြေလေးချောင်းရှိ သတ္တဝါတို့သည် ခြင်္သေ့ကို မင်းမြှောက်ကြကုန်၏။ငါးတို့သည် အာနန္ဒာငါးကို မင်းမြှောက်ကြကုန်၏။ ငှက်တို့သည့် ရွှေဟင်္သာကို မင်းမြှောက်ကြကုန်၏။

ထိုရွှေဟင်္သာမင်း၏သမီး ဟင်္သာမငယ်သည် အလွန်အဆင်းလှ၏။ အဘ ဟင်္သာမင်းသည် သမီးအား မိမိအလိုရှိရာ လင်ကိုယူလော့ဟု ဆုပေးထားလေ၏။ သို့အတွက် ရွှေဟင်္သာမင်းသည် သမီး အလိုရှိသော လင်ကိုစုံစမ်းရှာဖွေရန် ဟိမဝန္တာရှိ ငှက်အပေါင်းတို့ကို စည်းဝေးစေ၏။ ဟင်္သာ၊ ဥဒေါင်း စသော ငှက်အပေါင်းတို့သည် တပေါင်းတည်းပြုလျက်ကျောက်ဖျာကြီးတစ်ခုဝယ် စည်းဝေးကြကုန်၏။

ဟင်္သာမကလေးဥဒေါင်းရွေး

ဟင်္သာမင်းသည် သမီးကို ခေါ်စေ၍မိမိ ကြိုက်နှစ်သက်ရာ လင်ကို အရွေးခိုင်း၏။ ဟင်္သာမငယ်လည်း ငှက်အပေါင်းတို့တွင်ကြည့်ရှုလတ်သော် လှပဆန်းကြယ်သော ဥဒေါင်းကိုမြင်၍ ဤဥဒေါင်းကို ကြိုက်နှစ်သက်သည်ဟုပြောကြားလေ၏။

ထိုအခါငှက်အပေါင်းတို့သည် ဥဒေါင်းသို့ ကပ်၍ “အချင်း ဥဒေါင်း ... ငှက်တွေ အများအပြားရှိပါလျက် ဟင်္သာမငယ်သည် သင်ဥဒေါင်းကိုသာ ကြိုက်နှစ်သက်ပေသည်” ဟု ပြောဆိုကာချီးမွမ်းအံ့ကြကြကုန်၏။

ရှက်၊ကြောက်မဖုံး မယားဆုံး

ဥဒေါင်းလည်းငြိမ်ငြိမ်မနေဘဲ “ငှက်အပေါင်းကား ယနေ့တိုင်အောင်ပင် ငါ့အစွမ်းကို မသိမမြင်ကြကုန်သေး၊ ငါ ယခုပြမည်ဟု အလွန်ဝမ်းမြောက်လှသဖြင့် အရှက်၊ အကြောက်ကိုမငဲ့နိုင်ဘဲ ငှက်တို့အလယ်တွင် အတောင်နှစ်ဖက်ကို ဖြန့်ကာ အမြီးကိုထောင်လျက် က လေ၏။

ထိုအခါမပေါ်သင့်သော့ ကိုယ်အင်္ဂါပေါ်သဖြင့် ရွှေဟင်္သာမင်းက “ဤဥဒေါင်းကား အရှက်၊ အကြောက် မရှိ၊ငှက်တို့အလယ်မှာ ထ၍ ကဘိသည်၊ ငါ့သမီးနှင့် မထိုက်တန်” ဟု ငှက်အပေါင်းတို့အားပြောကြားလေ၏။ ထိုနောက် မိမိ၏ တူရင်းဖြစ်သော ဟင်္သာငယ်နှင့် ပေးစားကာ ထိမ်းမြားလက်ထပ်လေ၏။

ဥဒေါင်းလည်းဟင်္သာမငယ်ကို မရသဖြင့် ရှက်လှ၍ ထိုအရပ်တွင် မနေဝံ့ဘဲ ပြေးလေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ဥဒေါင်းငှက်သည် -ယခုအခါ ဘဏ္ဍာများသောရဟန်း။

ဟင်္သာမင်းသည် - ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) မကြောက်, မရှက်၊ ဣန္ဒြေဖျက်၊ ထလျက် က,သကို။

(၂) မိန်းမရတနာ၊ ဆုံးရှုံးပါ၊ ပမာဥဒေါင်းလို။

နစ္စဇာတ် ပြီး၏။