ပဏ္ဏကဇာတ်

သတ္တကနိပါတ် - ၁။ ကုက္ကုဝဂ် -၄၀၁ - ပဏ္ဏကဇာတ် မိဖုရားကို ပေးပြီးမှ စိုးရိမ်ပူဆွေးလွန်၍ သွေးသွန်ရောဂါ ဖြစ်နေသော မင်းအား ဥပါယ်တံမျဉ်ဖြင့် ရောဂါပျောက်စေသော ပညာရှိအမတ် သုံးဦး အကြောင်း

ဘဝညစ်နွမ်း စိတ်စွဲလမ်း

နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် မယားဟောင်းသည် ဖြားယောင်းအပ်သည်ဖြစ်၍ သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့ပျင်းရိသော ရဟန်းတစ်ပါးကို အကြောင်းပြု၍ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

မိဖုရားလိုမူ မင်းကြီးလှူ

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် မဒ္ဒဝမင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ပုဏ္ဏားမျိုး၌ ဖြစ်၍ ထိုဘုရားအလောင်းအား သေနက သတို့သားဟု အမည်မှည့်ကုန်၏။ သေနက သတို့သားသည် အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် တက္ကသိုလ်ပြည်၌ အတတ်ပညာတို့ကို သင်ကြားပြီးလျှင် ဗာရာဏသီပြည်၌ အတတ်ပညာတို့ကို သင်ကြားပြီးလျှင် ဗာရာဏသီ၌ ပင် မဒ္ဒဝမင်းအား အကျိုးအကြောင်းကို ပြ၍ ဆုံးမတတ်သော ပညာရှိအမတ် ဖြစ်လေ၏။ မြို့အလုံး၌ နေ, လကဲ့သို့ ထင်ရှား၏။

ထိုအခါ ပုရောဟိတ်သားသည် မင်းကြီးကို ခစားအံ့သောငှာ သွားသည်ရှိသော် တန်ဆာဆင်အပ်သော မြတ်သော အဆင်းရှိသော မင်းကြီး မိဖုရားကို မြင်လျှင် အလွန်တပ်စွန်းသောစိတ် ရှိသဖြင့် အိမ်သို့ ရောက်သောအခါ အစာအာဟာရကိုဖြတ်ကာ အိပ်၍ သာနေ၏။ အဆွေခင်ပွန်းတို့ မေးသောအခါ ထိုအကြောင်းကို ပြောကြား၏။ မင်းကြီးလည်း အခစားလာသည်ကို မမြင်၍ မေးပြန်ရာ ထိုအကြောင်းကို ပြောကြားသဖြင့် ပုရောဟိတ်သားကို ခေါ်စေ၍ “အမောင် … ငါသည် သင့်အား မိဖုရားကို ခုနစ်ရက် ပေးထားမည်၊ ခုနစ်ရက် စေ့သောအခါ ပြန်၍ ငါ့ထံခေါ်ခဲ့” ဟု မှာထား၍ မိဖုရားကို ပေးလိုက်၏။

မိဖုရား လွမ်းဆွတ် ရောဂါကပ်

ပုရောဟိတ်သားသည် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ မိဖုရားကို ဆောင်ယူ၍ သွားလျှင် အိမ်တွင် မိဖုရားနှင့်တကွ အလိုရှိတိုင်း မွေ့လျော်၍ နေရာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အလွန်တပ်စွန်းသောစိတ် ရှိသဖြင့် မခွဲနိုင်ကြတော့ဘဲ ခုနစ်ရက် မလည်မီပင် မိဖုရားနှင့် တိုင်ပင်ညီညွတ်၍ တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူမျှ မသိရအောင် တိုင်းတစ်ပါးသို့ ထွက်ပြေးကြကုန်၏။ လူတို့သည် လေသွားရာလမ်းကို မသိသကဲ့သို့ ၎င်းတို့သွားရာလမ်းကို မသိကြကုန်၏။

မင်းကြီးလည်း ပုရောဟိတ်သားနှင့် မိဖုရားတို့ ထွက်ပြေးကြောင်းကို သိတော်မူလျှင် တစ်မြို့လုံး စည်လည်စေ၍ ရှာဖွေစေသော်လည်း မတွေ့မမြင်တော့ချေ။ ထိုအခါ မင်းကြီးအား မိဖုရားကို လွမ်းဆွတ်သဖြင့် သည်စွာသော စိုးရိမ် ပူဆွေးခြင်းသည် ဖြစ်ခဲ့၏။ စိတ်နှလုံး ပူလောင်သည့်အတွက် သွေးယိုစီးလျက် ဝမ်းသွေးသွန်သော ရောဂါသည် ဖြစ်လေ၏။ အလွန် တက်မြောက် လိမ္မာသော သမားတော်ကြီးတို့လည်း မကုသနိုင်ကုန်၏။

ရောဂါကုစဉ် ဥပါယ်ဆင်

ထိုအခါ သေနက အမတ်သည် ဤမင်းကား အနာရောဂါ မရှိ၊ မိဖုရားကိုမှီ၍ ဖြစ်သော စိတ္တဇရောဂါသာ ရှိ၏။ ငါသည် ဥပါယ်တံမျဉ်ဖြင့် ပျောက်အောင် ကုစားမည်ဟု ကြံစည်လျက် အာယုရနျင့် ပက္ကုသ ပညာရှိအမတ် နှစ်ယောက်ကိုခေါ်၍ “အမတ်မင်းတို့ … အကျွန်ုပ်တို့မင်းကြီးမှာ မိဖုရားကိုမှီ၍ စိတ္တဇရောဂါ စွဲကပ်ခဲ့ပြီ၊ မင်းကြီးသည် အလွန် ကျေးဇူးများ၏၊ အကျွန်ုပ်တို့ ပျောက်ကင်းအောင် ကုသကြမည်၊ မင်းရင်ပြင်၌ ပွဲသဘင်ကြီးကို ပြုလုပ်၍ သန်လျက် မျိုတတ်သူတို့ကို အမျိုခိုင်းမည်၊ ထိုအခါ မင်းကြီးသည် မြင်လျှင် သန်လျက်မျိုသည်ထက် ခက်ခဲသောအမှု ရှိသေးသလောဟု မေးလိမ့်မည်၊ ထိုအခါ အဆွေ အာယုရက ဤမည်သော ဥစ္စာကို ပေးမည်ဟု ဆိုခြင်းသည် သန်လျက်မျိုခြင်းထက် ခက်ခဲသောအမှု ဖြစ်ပါသည်ဟု ဖြေဆိုပါ၊ နောက် ထိုထက် ခက်ခဲသောအမှု ရှိသေးသလောဟု မေးလိမ့်ဦးမည်၊ ထိုအခါ အဆွေပက္ကုသက ပေးမည်ဟု ဝန်ခံထားသောအတိုင်း ပေးခြင်းသည် ထိုထက် ခက်ခဲသောအမှု ဖြစ်ပါသည်ဟု ဖြေဆိုပါ၊ ထိုထက် အလွန်မေးလျှင် အကျွန်ုပ် ဖြေဆိုမည်” ဟု တိုင်ပင်ကြကုန်၏။

သန်လျက်မျိုအတတ် မင်းမေးလတ်

ပညာရှိ အမတ်ကြီး သုံးဦးတို့သည် တိုင်ပင်ညီညွတ်သည့်အတိုင်း မင်းရင်ပြင်၌ သဘင်ကြီးကို ပြုလုပ်စေကုန်၏။ မင်းကြီးထံသွား၍ စိတ်ဆင်းရဲခြင်း ပျောက်ကင်း ချမ်းသာရန် ပွဲသဘင်သို့ ပင့်ဆောင်ကြကုန်၏။ မင်းကြီးလည်း ပညာရှိအမတ် သုံးဦးနှင့်အတူ လေသာပြတင်းကို ဖွင့်လျက် ပွဲသဘင်ကို ကြည့်ရှုလေ၏။ များစွာသော လူတို့သည် မိမိတို့ ကျွမ်းကျင်တတ်မြောက်သော အတတ်ပညာကို ပြကြကုန်၏။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်သည် လက်သုံးဆယ့်သုံးသစ် ရှည်လျား၍ အသွားထက်လှသော သန်လျက်ကို မျိုလေ၏။ မင်းကြီးမြင်လျှင် အလွန်အံ့ဩကာ -

“အို-အာယုရ ပညာရှိ …ပဏ္ဏကတိုင်းသားဖြစ်သော ယောကျ်ားတစ်ယောက်သည် အသွားထက်လျက် သွေးကို သောက်တတ်သော သန်လျက်ကြီးကို ပရိသတ် အလယ်မှာ မျိုဘိ၏၊ ထိုသန်လျက်ကို မျိုခြင်းထက် ခက်ခဲသော အရာဌာန ရှိသေးသလော၊ ငါ့အား ပြောကြားပါ” –

ဟု အာယုရ ပညာရှိအား မေးလေ၏။

အမတ်လျှောက်မှ သက်သာရာရ

အာယုရ ပညာရှိအမတ်လည်း မင်းကြီးအား စိုးရိမ်မှု သက်သာရာရစေလို၍ -

“မဒ္ဒဝ အနွယ်ဖြစ်သော အရှင်မင်းကြီး … ထိုယောကျ်ားအား လောဘကြောင့် သွေးကို သောက်တတ်သော သန်လျက်ကြီးကို မျိုချရာ၏၊ တစ်စုံတစ်ယောက်သော သူသည် ပေးမည် ဟူသော စကားကို ဆိုရာ၏၊ ထိုပေးမည် ဟူသော စကားကို ဆိုခြင်းသည် သန်လျက်ကြီးကို မျိုချခြင်းထက် ခက်ခဲပါ၏၊ အလုံးစုံအခြားဖြစ်သော အရာဌာနကား လွယ်ကူ၏ဟု သိတော်မူပါ” –

ဟု မင်းကြီးအား ဖြေကြားလေ၏။ မင်းကြီးသည် အာယုရ ပညာရှိစကားကို ကြားလျှင် ငါသည် ပုရောဟိတ်သားအား မိမိ မိဖုရားကို ပေးမည်ဟု ဆိုခဲ့၏။ စင်စစ် ငါသည် အလွန်ခက်ဲသော အရာဌာနကို ပြုခဲ့၏ဟု စဉ်းစားဆင်ခြင်စဉ် လျှင် မင်းကြီး၏ စိုးရိမ်ပူဆွေးခြင်း စိတ္တဇရောဂါသည် အနည်းငယ် သက်သာလေ၏။

နောက်ထပ်တစ်ဖန် မင်းမေးပြန်

ထိုနောင်မှ မင်းကြီးသည် ပေးမည် ဟူသော စကားကို ဆိုခြင်းထက် ခက်ခဲသော အရာဌာန ရှိသေးသလောဟု ကြံစည်ပြန်ကာ -

“အို-ပက္ကုသ ပညာရှိ … တရား၌ လိမ္မာသော အာယုရ ပညာရှိသည် ပြဿနာကို ဖြေဆိုအပ်ပြီ၊ ယခု သင် ပက္ကုသကို မေးဦးမည်၊ ထို ပေးမည် ဟူသောစကားကို ဆိုခြင်းထက် အလွန်ခက်ခဲသော အရာဌာန ရှိသေးသလော၊ ငါ့အား ဖြေကြားပါ”-

ဟု ပက္ကုသ ပညာရှိအား မေးပြန်၏။ ထိုအခါ ပက္ကုသ ပညာရှိသည် -

“အို-မဒ္ဒဝ အနွယ်ဖြစ်သော မင်းကြီး … လူတို့သည် အကျိုးမရှိသော စကားကိုမှီ၍ အသက်မမွေးကြကုန်၊ ပေးပြီး၍ လည်း မတပ်စွန်းပြန်ရာ၊ ပေးခြင်းကား ဤမည်သော ဥစ္စာကို ပေးမည်၊ ဟူသော စကားကို ဆိုခြင်းထက် ခက်ခဲပါ၏၊ အလုံးစုံ အခြားဖြစ်သော အရာဌာနကား လွယ်ကူ၏ဟု သိတော်မူပါ” –[k မင်းကြီးအား ဖြေကြားပြန်၏။ ထိုအခါ မင်းကြီးသည် ငါကား ပုရောဟိတ်သားအား မိဖုရားကို ပေးမည်ဟူသော စကားကို ဆိုသည့်အတိုင်း ပေးခဲ့ပေ၏။ စင်စစ် ငါသည် ခက်ခဲသော အရာဌာနကို ပြုပေ၏ဟု စဉ်းစားဆင်ခြင်စဉ် လျှင် မင်းကြီး၏ စိတ္တဇရော(ါသည် အလွန် သက်သာ၍ လာလေ၏။

မင်းကြီး အမေးကို သေနက ဖြေဆို

ထိုနောင် သေနက သုခမိန်ထက် ပညာရှိသောသူမည်သည် မရှိ၊ ၎င်းအား မေးဦးမည်ဟု ကြံစည်လျက် -

“အို-သေနက ပညာရှိ … တရား၌ လိမ္မာသော ပက္ကုသ ပညာရှိသည် ပြဿနာကို ဖြေဆိုအပ်ပြီ၊ ယခု အခါ သေနက ပညာရှိကို မေးဦးမည်၊ ပေးခြင်းထက် ခက်ခဲသော အရာဌာန ရှိသေးသလော၊ ငါ့အား ဖြေကြားပါ” –

ဟု သေနက ပညာရှိအား မေးပြန်၏။ သေနကပညာရှိသည် -

“မဒ္ဒဝ အနွယ်ဖြစ်သော မင်းကြီး … အနည်းငယ်ဖြစ်စေ၊ အများဖြစ်စေ အလှူကို လှူဒါန်းရာ၏၊ လှူပြီး၍ ကား နောင်တတစ်ဖန် ပူပန်ခြင်းကို မပြုရာ၊ ပေးခြင်းထက် နောင်တတစ်ဖန် မပူပန်ခြင်းကား ခက်ခဲလှပါ၏၊ အလုံးစုံ အခြားဖြစ်သော အရာဌာနကား လွယ်ကူ၏ဟု သိတော်မူပါ” –

ဟု မင်းကြီးအား ဖြေကြားပြန်၏။

စိုးရိမ်ငြိမ်းအေး စည်းစိမ်ပေး

ထိုအခါ မင်းကြီးသည် ငါကား ပုရောဟိတ်သားအား မိဖုရားကို ပေးပြီး၍ မိမိစိတ်ကို ခိုင်ခံ့အောင် မထားနိုင်၊ စိုးရိမ်ပူပန်မိ၏၊ စိုးရိမ် ပူပန်ခြင်းကား မလျောက်ပတ်၊ မိဖုရားသည် ငါ့ကိုချစ်ပါမူ ဤစည်းစိမ်ကိုစွန့်၍ မပြေးပေရာ၊ ငါ့ကိုမချစ်၍ ပြေးလေသော မိဖုရားဖြင့် အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်းဟု ကြံစည်လျက် -

“အို-ပညာရှိတို့ … အာယုရ ပညာရှိသည် ပြဿနာကို ဖြေဆိုအပ်ပြီ၊ ထိုနောင် ပက္ကုသ ပညာရှိလည်း ပြဿနာကို ဖြေဆိုအပ်ပြီ၊ ထိုသို့ ဖြေဆိုကြသော်လည်း သေနက ပညာရှ ပြဿနာကို ဖြေဆိုခြင်းကား အလုံးစုံသော ပညာရှိတို့ ဖြေဆိုခြင်းကို လွှမ်းမိုး၍ တည်ပေ၏” –

ဟု သေနက ပညာရှိအား ချီးမွမ်းအံ့ဩလေ၏။ များစွာသော စည်းစိမ် ဥစ္စာတို့ကို လည်း ပေးလေ၏။

ဤဒေသနာတော်ကိုဆောင်၍ သစ္စာကို ပြသည်၏အဆုံး၌ သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တဖိုလ်၌ တည်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ မိဖုရားကြီးသည် - ယခုအခါ မယားဟောင်း။

မဒ္ဒဝမင်းကြီးသည် - ငြီးငွေ့သောရဟန်း။

ပက္ကုသ ပညာရှိသည် - သာရိပုတ္တရာ။

သေနက ပညာရှိသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) မယားပေးပြီး၊ အပူကြီး၊ မင်းကြီးမဒ္ဒဝ။

(၂) စိတ်ကြောင့်ဖြစ်လျက်၊ ဝမ်းသွေးဆင်း၊ ထန်ပြင်းရောဂါရ။

(၃) ပညာရှိများ၊ သုံးဦးသား၊ ကုစားချမ်းသာရ။

ပဏ္ဏကဇာတ် ပြီး၏။