ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ် သမိုင်း (၁၉၇၁ မှ ယနေ့အထိ)

၁၉၇၂-၈၀- လွတ်လပ်ရေးရပြီးခေတ်

ရှိတ် မူဇိဗာ ရအ်ဟမန် အုပ်ချုပ်သည်။

ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ် တည်ထောင်သူ ခေါင်းဆောင် ရှိတ် မူဇိဗာ ရအ်ဟမန် သည် ဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် အမေရိကန် သမ္မတ ဂေရလ် ဖို့တ် နှင့်အတူ ၁၉၇၄ ခုနှစ်တွင် အိုဗလ်ရုံးတွင်တွေ့ရစဉ်။

၁၉၈၀ ခုနှစ်များ

အာဏာရှင် ဟူစိန် မုဟ်အမ္မဒ် အာရရှတ်၊ ၁၉၈၂-၉၀

ဖိုင်:Ershad at Presidential Oath Taking Ceremony after Elected in 1986 with Chief Justice & Military Secretary Brigadier General ABM Elias.JPG

တရားသူကြီးချုပ် နှင့် စစ်ဘက်အတွင်းဝန် (၁၉၈၄-၁၉၈၉) ဗိုလ်မှူးချုပ် ABM ဧလိလတ် တို့နှင့်အတူ ၁၉၈၆ ခုနှစ် ရွေးကောက်ပွဲအပြီး သမ္မတ ကျမ်းသစ္စာကျိန်ဆိုပွဲ၊

တပ်မတော် စစ်ဦးစီးချုပ် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဟူစိန် မုဟ်အမ္မဒ် အာရရှတ်သည် နိုင်ငံတော်၏ ဆိုးရွားလှသော နိုင်ငံရေး၊ စီးပွားရေးနှင့် လူမှုရေး အကျပ်အတည်းကို ကိုးကား၍ ၁၉၈၂ ခုနှစ် မတ်လ ၂၄ ရက်နေ့တွင် သွေးမဲ့ အာဏာသိမ်းမှုဖြင့် အာဏာရခဲ့သည်။

ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ် ဒီမိုကရေစီရေး တက်ကြွလှုပ်ရှားသူ နူး ဟူစိန် သည် ဟူစိန် မုဟ်အမ္မဒ် အာရရှတ် ၏ သက်ဦးဆံပိုင် အုပ်ချုပ်မှုကို ကန့်ကွက်ခဲ့သည်။